دیدن نور حضرت توسط شیخ علی دُجَیلی

شیخ علی مهدی دجیلی فرمود:
من همیشه شب های ماه رمضان در سامرا به سرداب مقدس مشرف می شدم و مشغول نماز و دعا و تلاوت قرآن می شدم. تا این که در یک شب قدر در اثناء قرائت قرآن با خود گفتم، معلوم می شود ما مورد رضایت مولای خود حضرت بقیه الله (ارواحنا فداه) نیستیم، و الا چطور می شود در این سال های متمادی، با وجودی که در جوار آن حضرت هستیم ایشان را نبینیم.
ناگاه بدنم به لرزه درآمد و نوری ظاهر گشت که سرداب مطهر را روشن نمود. در آنجا جز یک فانوس چیزی دیگری نبود؛ ولی این نور بیشتر از پنجاه فانوس روشنایی داشت.
متحیر شدم و گریه شدیدی به من دست داد عرض کردم: مولای من، اگر شما خودتان هستید فلان حاجت مرا تا صبح برآورده کنید.
صبح حاجتی را که خواسته بودم، برآورده کردند و معلوم شد، که در آن سرداب مقدس، مورد توجه حضرت ولی عصر (ارواحنا فداه) قرار گرفته ام. (1)

پی‌نوشت‌ها:

1. کمال الدین، ج 2، ص 118، س 20 و عبقری الحسان، ج 1، ص 452.

منبع مقاله :
یوسفی، محمد، (1390)، ملاقات با امام زمان علیه السلام در کربلا، قم، خورشید هدایت، چاپ دوم.