این مسجد قدیمى از بناهاى مهم تاریخى کاشان است که در جنوب بازار مس‌فروشان و در مقابل میدان بازار واقع شده است و به همین جهت، به مسجد میدان نیز معروف است. بناى این اثر تاریخى در زمان سلطنت سلطان جهان شاه قراقویونلو (874-841 هـ.ق) احداث شده است. برطبق نوشتهٔ کتیبهٔ سردرِ مسجد، بانى آن خواجه امیر عمادالدین شیروانى در سال 868 هجرى قمرى بوده است. این مسجد که بدون تردید بناى اولیهٔ آن به قرن ششم و هفتم هجرى قمرى مربوط است، شامل جلوخان، دو سردر با کتیبهٔ تاریخى، هشتى، سنگاب، صحن دو طبقه، دو صفه، چند شبستان، گنبد آجرى، منبر کاشى معرق نفیس و آب‌انبار تاریخى است. در جلوخان این مسجد، یازده حکم و فرمان تاریخى در روى سنگ نقر شده و بر دیوار نصب گردیده است. مطالب و مفاد این احکام شاهانه معرف اوضاع و احوال سیاسى و اجتماعى آن زمان است. سردرِ مسجد داراى گچ‌برى قطاربندى و نقاشى‌هایى با آب و رنگ است. این سردر و تزئینات آن به دفعات تعمیر شده و آخرین تاریخ تعمیرات آن، سال 1243 هجرى قمرى است که به دستور حاکم وقت کاشان (اسماعیل‌خان) انجام یافته است. کتیبهٔ گچ‌برى تاریخى سردر که در زمینهٔ لاجوردى با خط رقاع برجسته باقى مانده است، در شمار زیباترین کتیبه‌هاى گچى بناهاى تاریخى ایران است.
