گچساران – ایرنا -ورود پنل های خورشیدی برای تولید انرژی برق به سیاه چادرهای عشایری ،کم کم به یک نیاز جدی برای حفظ و احیای زندگی کوچ نشینی در کهگیلویه و بواحمد تبدیل می شود.
به گزارش خبرنگار ایرنا، برخی کارشناسان امور عشایر معتقدند که زندگی عشایری در این استان به عنوان قطب سوم زندگی اجتماعی پس از شهرنشینی و مناطق روستایی نیازمند دگرگونی برای بقاست.
نیازی که در صورت تحقق زمینه افزایش امنیت، حفظ محیط زیست و در نهایت رفاه این قشر زحمتکش را فراهم خواهد کرد.
در شرایطی که کارشناسان سیاه چادرهای عشایری و زندگی کوچ نشینی را یکی از جاذبه های گردشگری و از قطب های تولید می دانند این امر می تواند راهکاری گرهگشا برای تحقق اقتصاد مقاومتی باشد.
روند پیری و کاهش جمعیت عشایر ضرورت توجه به نیازهای جدید را افزون کرده است و جوانانی که حاضر نیستند زندگی خود را در تاریکی بگذارنند و به حاشیه شهرها مهاجرت می کنند شاید با نصب پنل های خورشیدی به میان عشایر برگردند.
عشایر هنوز از نوعی چراغ نفت سوز به نام فانوس یا چراغ موشی استفاده می کنند که دارای روشنایی کمی است.
هر چند اختصاص اعتبار برای ناوگان حمل و نقل عمومی، پرداخت تسهیلات زنجیره ای شدن گوشت قرمز، حمایت از تولیدات دامی عشایر، اجرای طرح های آبیاری تحت فشار در سال های گذشته تاحدودی از نابودی زندگی کوچ نشینی در کهگیلویه و بویراحمد پیشگری کرده اما این قشر مولد چشم انتظار حمایت بیشتری است.
مدیرکل امور عشایر کهگیلویه و بویراحمد گفت: عشایر به ویژه برای تامین آب گرم برای مصارف بهداشتی و روشنایی محل زندگی نیاز مبرم به برق دارند.
مجید علی پور با اشاره به خریداری 700 دستگاه پنل خورشیدی در سال گذشته برای مناطق مستعد عشایری افزود: پس از آزمایش به دلیل پایین بودن کیفیت این دستگاه ها ناچار به برگشت آن شدیم.
وی اظهار کرد: تلاش می شود این تجهیزات در آینده نزدیک خریداری و در مناطق عشایری دارای شرایط لازم توزیع شود.
مدیرکل امور عشایر کهگیلویه و بویراحمد گفت: پنل های خورشیدی قابلیت روشنایی سه لامپ، موبایل و تلویزیون قابل حمل را دارد.
علی پور تصریح کرد: جامعه عشایری کهگیلویه وبواحمد با 11 هزار خانوار و 70 هزار نفر جمعیت ،هفت درصد جمعیت استان را تشکیل می دهند و بیش از یک میلیون راس دام در اختیار دارند.
مدیرکل عشایر کهگیلویه و بویراحمد البته از کاهش چشمگیر کمیت و کیفیت جمعیت عشایر این استان در دو دهه گذشته گلایه دارد.
مجید علی پور گفت: تعداد خانوارهای عشایری کهگیلویه و بویراحمد در سال 1366 بیش از 17 هزار خانوار با 113 هزار نفر جمعیت بود که بر اساس آخرین سرشماری به 11 هزار و 120 خانوار با 70 هزار نفر جمعیت کاهش یافته است.
این کاهش در حالی صورت گرفته است که جمعیت استان از سال 1366 تاکنون به شدت افزایش یافته است.
وی افزایش میانگین سنی عشایر به بیش از 40 سال را از دیگر معضلات جامعه عشایری کهگیلویه و بویراحمد دانست.
به گفته وی با پیر شدن عشایر منطقه و بی رغبتی جوانان برای زندگی عشایری در سال های آینده زندگی عشایری در استان رو به نابودی می رود.
علی پور، کمبود امکانات زندگی از جمله جاده های مناسب و نبود زیرساخت های رفاهی مانند روشنایی را از جمله دلایل اصلی کاهش جمعیت عشایری این استان ذکر کرد.
وی گفت: جامعه عشایری کهگیلویه و بویراحمد سالانه قابلیت عرضه 94 هزار راس گوسفند و بره، 320 هزار راس بز و بزغاله و دو هزار و 600 راس دام سنگین از جمله گاو و گوساله را به بازار دارد.
استان 700 هزار نفری کهگیلویه و بویراحمد در جنوب غربی ایران قرار دارد.
