علی‌اکبر ولایتی با اشاره به ابعاد جهانی تراریخته، گفت: طرفداران تراریخت نمی‌توانند نگرانی‌ها را برطرف کنند؛ همانطور که قبلاً عرض کردم ایران با این طرح تبدیل به کویرلم‌یزرع می‌شود؛ حداقل باید در امری که به حیات مردم مربوط است، ریسک نکنیم.
به گزارش به نقل از خبرگزاری تسنیم علی‌اکبر ولایتی در سپهر سیاسی جمهوری اسلامی چهره‌ای شناخته‌شده است. اوایل سال 96، خبری در رسانه‌ها انعکاس پیدا کرد که نشان می‌داد وی در زمینه محصولات دست‌ورزی ژنتیک، اظهاراتی داشته و از درگاه مهمی به این مسئله ورود کرده است.
او درخصوص محصولات تراریخته معتقد است : «کشت این محصولات، زیست‌بوم کشور را به ناکجاآباد حواله خواهد کرد»، ضمن اینکه اقدامات جریان پشتیبان این جریان را بشدت زیر سؤال برده و پاسخهای دقیق او نشان داد تا چه حد به جریانهای راهبردی و فراملی اشراف دارد.
وی در این خصوص گفت :« اول یک تعریفی از وضعیت اقلیمی کشورمان داشته باشیم و ببینیم که باید با اقلیم‌مان چه کنیم و این چه سرمایه‌ای است که نباید در معرض خطر قرارش بدهیم.اقلیم ایران، از نظر تنوع اقلیمی، تنوع حیاتی و زیست‌محیطی، اگر نگوییم یک اقلیم بی‌نظیر، باید بگوییم کم‌نظیر است. ما در ایران تقریباً 8 هزار نوع گیاه داریم.
مرحوم دکتر علی زرگری که چند جلد کتاب گیاه‌شناسی نوشتند، و به تعبیر مبالغه‌آمیز وجب به وجب خاک ما را گشتند کتابی در این زمینه نوشتند؛ 2 هزار گونه از این 8 هزار گونه، گیاهان دارویی هستند، که این هم در نوع خودش بی‌نظیر است؛ حتی وقتی جاده‌ای در دامنه کوه می‌زنند و ارتباط محیطی قسمتهای بالا و پایین یک کوه را قطع می‌کنند، یک بخشی از گیاهان آن منطقه را از بین می‌برند؛ موضوع اینقدر دقیق است.»
این شرایط طی میلیونها یا میلیاردها سال شکل گرفته و این شده که می‌بینیم، و تنوع گیاهی ما متناسب با شرایط محیطی و بر مبنای «بقای اصلح» باقی مانده است.بر هم زدن سیستم ژنتیکی گیاهان به امید محصول بیشتر و یا آفت کمتر، ظاهر قضیه است. چون مطالعات کافی نشده، حداقل می‌توان گفت که ریسک است. بر هم زدن سیستم ژنتیکی که طی میلیونها سال شکل گرفته و این اقلیم بی‌نظیر را در ایران بوجود آورده که ما انواع گیاهان و موجودات را داریم، درست نیست.»
وی افزود :« درمورد حیوانات بی‌توجهی‌ها موجب شده، شرایطمان این باشد که هست؛ در مورد گیاهان حتماً باید مراقبت کنیم و از تجربه کشورهایی که با این امر مخالفت می‌کنند یا حداقل بین محصولات ارگانیک و تراریخته تفکیک قائل می‌شوند، استفاده کنیم.»
وی با بیان اینکه :« بطور طبیعی محصولات ارگانیک گرانتر از محصولات تراریخته است. لذا یک کاری است که نمی‌دانیم عاقبتش چیست؛ حداقلش این است که تردید هست که این کار مفید است یا مضر، فایده فوری و ضرر درازمدت دارد.» افزود :« اگر شما سیستم ژنتیکی بومی را به هم زدید و چیز جدیدی آوردید، و اختلال ایجاد کردید بعد معلوم نیست از عهده اصلاحش برآیید.لذا هم احتیاط حکم می‌کند که ما تا مطالعه کامل نکردیم، بی‌محابا وارد این صحنه نشویم.دیگر اینکه از تجربه دیگران که پایه‌گذار این موضوعات هستند پند بگیریم. آنها که باعث و بانی این نوع کارها و تغییرات ژنتیکی هستند، خودشان نیمه راه متوجه عوارض احتمالی شده اند، مثلاً کشوری مثل آلمان، در موضوع تراریخته، خیلی کار کرده و بیشترین ممانعت را در کاربرد محصولات تراریخته دارد. بعضیها هم هستند که بی‌دریغ از این کار حمایت می‌کنند؛ نمی‌دانیم چرا؟»
ولایتی در ادامه با بیان اینکه :«ما اگر به استعدادها و ظرفیتهای داخل کشور خودمان توجه کنیم، تقویت و پرورش آنها موجب خودکفایی غذایی خواهد شد.» خاطر نشان کرد :« یک موقعی مرحوم مدرس در مجلس به تخت‌قاپو کردن عشایر اعتراض کرد؛ «تخت قاپو» یعنی اسکان؛ اصطلاح آن زمان بود؛ ایشان می‌گفت شما که این کار را می‌کنید می‌ترسم که یک روزی مجبور شویم گوشت از خارج وارد کنیم. مرحوم مدرس می‌گفت هر دو، موافق و مخالف، معتقدیم که یک چیز مصیبت است و آن هم وارد کردن گوشت از خارج است.»
وی با ذکر این نکته که :« ما تا سال 42 گندم صادر می‌کردیم. حالا ممکن است بگویند جمعیت کم بوده؛ اما امکانات و تکنولوژی و بهداشت دام هم پیشرفت کرده و دامها رها نیستند و می‌شود کاری کرد که متناسب با افزایش جمعیت، نوع پرورش دام نیز متفاوت باشد و در این زمینه هم خودکفا باشیم؛ در سالهای دهه 70 طرح خودکفایی گوشت، یک طرح شدنی بود، که اقداماتی هم شد ولی ادامه پیدا نکرد.» تاکید کرد :« به هر حال استفاده از برخی بذرها و گیاهانی که مخصوص این منطقه یا مناطق مختلف ما هستند و اصلاح آنها با فناوری بومی و نه تکنولوژی وارداتی باید مدنظر باشد.چون انسانهایی پشت قضیه هستند که در ابعاد سیاسی حسن‌نیت اینها به اثبات نرسیده که هیچ، سوء‌نیت اینها محرز است. چگونه است که اینها فکر تغذیه مردم دنیا هستند؟ در حالی که یکی از عادات مضره کمپانیهای امریکایی این بود که گندم را به دریا می‌ریختند که قیمت آن کاهش پیدا نکند و متضرر نشوند. لذا حسن نیت سیاسی حتماً ندارند؛ صِرف اینکه اینها پشتش هستند و جایزه می‌دهند، قابل تأمل است. الآن هم همین آمریکایی‌هایی که چهره خودشان را آرایش می‌کنند، و ظاهرشان دلسوزی برای تغذیه مردم دنیاست و به اصطلاح تلاش می‌کنند که سوء‌تغذیه را از بین ببرند و مردم دنیا حداقل نیاز را بدست بیاورند؛ همین‌ها طوری یمن را محاصره و از سعودی حمایت می‌کنند که مردم یمن به حداقل غذا دسترسی ندارند.»
وی افزود:« لذا به لحاظ سیاسی انسان مظنون است؛ به لحاظ علمی هم آن گندمی که با آب کم سازگاری دارد و با همین باران کمی که ما در کشور داریم می‌سازد و دیم ما به ثمر می‌رسد، این را تغییر دادن بدون اینکه بدانیم عاقبتش چه خواهد شد وارد یک وادی تاریک شدن است که از انتهای آن خبر نداریم.کسانی هم که طرفدار هستند نمی‌توانند این نگرانی را برطرف کنند؛ نمی‌توانند بگویند اگر دیگران بعضی اتصالات تکنولوژی را که بین ما و آنها برقرار می‌شود قطع کردند یا حین انتقال بعضی از نمونه‌های ژنتیکی یک طرح غیرمطلوبی را وارد کنند و ما متوجه نشویم و برای همیشه یک نسل گیاهی مفید ما از بین برود، آن‌وقت چه باید کرد. همانطور که قبلاً عرض کردم تبدیل به یک کویری می‌شود؛ این امکان هم کم نیست.حالا که اینطور است اقلش این است که در امری که به حیات مردم مربوط است، ریسک نکنیم.»
ولایتی در پاسخ به این سوال خبرگزاری تسنیم :« افرادی که موافقند، در بازه‌های کوتاه‌مدت ارزیابی می‌کنند و نهایتاً به این می‌رسند که مشکلی ندارد و اعلام می‌کنند ما مشکلی ندیدیم؛ محاجه می‌کنند که چون در این فاصله مشکلی نداشته بعید به نظر می‌رسد که در درازمدت هم اشکالی داشته باشد.» گفت : «یک موقعی تبلیغ می‌کردند که انواع برنجهای دیگر را از تایلند و جاهای دیگر بیاوریم؛ این از طرف برنج‌کارها استقبال نشد، و خوب شد که استقبال نشد. چون برنج ایرانی در تمام دنیا از نظر کیفیت بی‌نظیر و منحصر به فرد است. بعضیها برای آن طرف آب یک کیسه 10 کیلویی برنج هدیه می‌فرستند. این کیفیت را به قیمت کمیت بالا از دست بدهیم، و کشاورز ما زیر بار این اقدامات و پیشنهادات برود و بعد از این نسل موجود بعد از چند سال ــ نسل جدید که بوجود می‌آید ــ از آن نوع سنتی و بومی کشت و انتخاب و عمل‌آوری برنج بیگانه شود. چیزی که جزء امتیازات ماست، حالا این کیفیت را از بین ببریم، و برنجی با شناسنامه مجهول که معلوم نیست با آفتهای بومی چه می‌کند، بیاوریم؟لذا وارد شدن به این چرخه زیستیِ به‌مرور شکل گرفته، پایدار مانده و سالم ایران بدون اینکه بتوانیم آینده‌اش را پیش‌بینی کنیم، سرنوشت زیست‌محیطی کشور را به ناکجاآباد حواله کردن است.»
