منطقه شکار ممنوع رودبار الموت در موقعیت جغرافیایی N3629 E5030 در استان قزوین واقع است. منطقه الموت با مساحت 118 هزار هکتار جزو مناطق شکار و تیراندازی ممنوع استان قزوین است. وجود مراتع مناسب، زیستگاه های صخره ای و پوشش جنگلی در برخی از نقاط به حضور گونه های حیات وحش متنوع در این منطقه کمک قابل توجهی کرده است. الموت در منطقه کوهستانی بین استان های مازندران، تهران، بخش مرکزی قزوین و رودبار شهرستان واقع شده است. راه های ارتباطی منطقه، جاده آسفالته قزوین- الموت، جاده خاکی اکبرآباد و جاده بهرام آباد است که عمده ترین تردد از مسیر جاده آسفالته قزوین – الموت صورت می گیرد.
حیات وحش
از گونه های حیات وحش شاخص در منطقه الموت می توان بز کوهی، خرس قهوه ای، پلنگ، سیاه گوش، گرگ، گراز، شغال، روباه، خرگوش و… و از گونه های پرندگان به پرندگان شکاری، کبک، کبک دری و… از گونه های خزندگان به انواع مارمولک ها، مارها، لاک پشت ها و… از گونه های دوزیستان وزع و قورباغه و از گونه های ماهیان می توان ماهی سفید رودخانه ای، زردپر، قزل آلاو… را نام برد.
منابع آبی
دریاچه اوان در فاصله 85 کیلومتری شهر قزوین – معلم کلایه قرار گرفته است و در حلقه چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد و 1800 متر ارتفاع از سطح دریا واقع شده است و با چشم انداز مسحور کننده اش گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را به خود جذب می کند. آب آن از طریق چشمه های کف دریاچه و نزولات آسمانی تأمین می شود و از سرریز آب دریاچه نیز رود کوچکی تشکیل می شود که آب مورد استفاده کشاورزان روستاهای کوشک و آیین است.
حوزه آبخیز اوان بخش کوچکی از حوزه آبخیز بزرگ سد سفیدرود است و از نظر آب و هوایی دارای اقلیم کوهستانی است. دریاچه اوان عمدتاً به خاطر فعالیت های آب و هوایی و خصوصیات زمین شناختی منطقه به وجود آمده است. این دریاچه بر اثر حرکات لغزشی زمین شکل گرفته است. به این صورت که بخشی از لایه زمین روی یک منطقه رس قرار گرفته است که در هنگام بارندگی های متناوب، سنگین شده و موجب لغزش و ایجاد دریاچه شده است.
دریاچه اوان دریاچه کوچکی است که از محیط خارج خود آبی را به طور مستقیم دریافت نمی کند و تنها منبع آن چشمه های موجود در کف دریاچه است که در زمان مطالعه و بررسی عمق دریاچه حداقل 3 چشمه مشاهده شده که علاوه بر آب چشمه ها در فصل زمستان سرریز آبیاری باغ های کشاورزی اطراف نیز وارد دریاچه می شود که حجم بسیار اندکی را شامل می شود. در قسمت جنوبی دریاچه یک کانال خروجی وجود دارد که در هنگام فصول پرآبی و پرشدن دریاچه آب های اضافی از این کانال سرریز کرده و برای استفاده در امر کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد.
با توجه به گستردگی منطقه الموت چشمه های متعددی در منطقه وجود دارد که برخی از این چشمه ها دارای خواص معدنی نیز هستند. از مهم ترین این چشمه ها می توان به چشمه های واقع در کوه های کوچنان، ارتفاعات خشکه چال، دره برگلو، چشمه کنگرین، گرمارود، آتان و… اشاره کرد و از شاخص ترین رودخانه ها می توان الموت رود، طالقان رود و شاهرود را نام برد.
در روستای گرمارود و آتان رود بخش رودبار الموت چشمه های آبگرمی است که به همین نام نامگذاری شده است. این چشمه ها حرارت زیادی ندارند و ظاهراً چشمه های آهکی هستند. بسیاری از مردم برای شنا به آنجا می روند ولی در زمستان که هوا سرد است سنگ ها را گرم کرده و در آب می اندازند تا به شست و شو بپردازند. همچنین در پایین قلعه الموت در دره برگلو چشمه آبی است که ظاهراً دارای مواد آهنی است و چنانچه می گویند مفید و سودمند است.
در 7 کیلومتری شمال شرقی بخش معلم کلایه هم چشمه ای به نام کوچنان وجود دارد. چشمه کنگرین از توابع رودبار الموت نیز در 49 کیلومتری غرب معلم کلایه واقع شده و آب این چشمه پس از جریان رسوب کرده و به شکل سنگ سفیدی در می آید.
پوشش گیاهی
از عمده جنگل های منطقه می توان به جنگل های بیدلان، ارس و زرشک، بالاروچ، جنگل ارس اتان و سفیدر، جنگل های کوچنان، یالان اسعدی و سیال چاله کان، جنگل ارس لارک، جنگل نرمه لات، جنگل ارس و پسته وحشی، آمشک و دینه کوه اشاره کرد.
از گونه های گیاهی این منطقه نیز می توان به گونه هایی اشاره کرد چون بومادران، گل گندمی، شنگ آبی، کنگر، پونه، مریم گلی، گوش بره، کاکوتی کوهی، آلاله و… بویژه در فصل بهار که ترکیب و زیبایی خاصی را به همراه دارد و چشم هر بیننده ای را خیره می کند.
منبع : کویرها و بیابانهای ایران
