استفاده از کمپرس
استفاده از کمپرس سرد بعد از آسیب‌دیدگی بهتر است یا استفاده از کمپرس گرم؟
معمولاً استفاده از کمپرس سرد در دردهای شدید بهتر است. فقط نباید سطح سرد تماس مستقیمی با پوست داشته باشد؛ چرا که ممکن است موجب سرمازدگی یا یخ‌زدگی بافت شود. از کمپرس‌های گرم هنگام ورم مفاصل و آسیب‌دیدگی‌های بسیار شدید استفاده می‌شود. این‌گونه آسیب‌دیدگی‌ها معمولاً در بزرگسالان رخ می‌دهد.
بهبودی رگ به رگ شدن و دررفتگی حدوداً دو هفته بعد از آسیب‌دیدگی روی می‌دهد. بعد از بهبودی، کودک آرام آرام فعالیت‌ها و حرکات فیزیکی قبلی‌اش را شروع می‌کند؛ اما اگر دوباره احساس درد کرد، باید فوراً او را متوقف کنید. استفاده صحیح از باند، هنگام آسیب‌دیدگی‌های اینچنینی نیز روش موثری در کاهش درد و بهبودی سریع‌تر است.
پاهای پرانتزی کودکان به سمت داخل معمولاً نگرانی‌های زیادی برای والدین ایجاد می‌کند؛ اما در بیشتر موارد، این مشکل خود به خود و با بزرگ‌تر شدن کودک برطرف می‌شود. پدر و مادرها نگران پاهای کودکان خود هستند. در این حالت وقتی او در حالت طبیعی ایستاده، بین زانوها فاصله است و پاها به صورت کمانی هستند.
عدم هماهنگی در رشد کودک، بیماری‌هایی مثل راشیتیسم، آرتروز، پارگی رباط‌های زانو، آرتریت روماتویید از عواملی است که موجب پاهای پرانتزی می‌شود. کودکانی که زود راه می‌افتند. نیز ممکن است پاهای‌شان پرانتز می‌شود؛ ولی این عارضه به مرور و با بزرگ‌تر شدن کودک برطرف می‌شود.
اگر درجه پرانتزی پای کودک شدید باشد و تا پایان دوره کودکی برطرف نشود، نیاز به درمان دارد. برای درمان، معمولاً پزشک متخصص استفاده از کفش‌های طبی مخصوص کودکان و در موارد حاد، عمل جراحی را توصیه می‌کند. در صورت عدم درمان پای پرانتزی در بزرگسالی، منجر به آرتروز زانو می‌شود.
همان پای پرانتزی است که تغییر شکل یافته است. در این حالت بین زانوها فاصله نیست، بلکه ساق پا نسبت به حالت طبیعی به سمت بیرون است. این وضعیت معمولاً در کودکان 3-5 ساله بسیار دیده می‌شود که با پوشیدن کفش مخصوص کف پای صاف برطرف می‌گردد. در موارد شدید به عمل جراحی نیاز است. به طور کلی عواملی که باعث پرانتزی شدن پاها می‌شوند، در ضربدری بودن آنها نیز مؤثرند.
در مواردی که فقط یکی از پاها به حالت ضربداری است، باید حتماً کودک را به پزشک متخصص نشان دهید تا مورد درمان قرار گیرد. موارد ضعیف خود به خود تا شش سالگی کودک برطرف می‌شوند.
بسیاری از کودکان با کف پای صاف متولد می‌شوند و بعد از مدتی کف پایشان قوس پیدا می‌کند. اما در برخی موارد، کف پا برای همیشه صاف می‌ماند و قوس پیدا نمی‌کند. کف پای صاف به خودی خود مشکل خاصی ایجاد نمی‌کند، فقط ممکن است در راه رفتن کودک کمی تغییر به وجود آورد. کودکی که کف پای صاف دارد، می‌تواند به راحتی ورزش کند. فقط باید از کفی‌های مخصوص کف پا استفاده کرد تا به پا فشار وارد نشود.
این بیماری مربوط به رشد استخوان‌هاست و در کودکان و نوزادان دیده می‌شود. در این عارضه، استخوان‌ها دچار خمیدگی می‌شوند و احتمال ایجاد شکستگی در آنها افزایش می‌یابد. کمبود ویتامین D مهم‌ترین علت ایجاد این بیماری است. کودکانی که سوء تغذیه دارند، بیشتر دچار راشیتیسم یا نرمی استخوان می‌شوند.
ویتامین D برای جذب کلسیم در روده می‌ماند و اگر بدن به اندازه کافی ویتامین D نداشته باشد، به خوبی جذب بدن نمی‌شود و استخوان‌ها نقص پیدا می‌کنند. کودکان 6- 24 ماهه بیشتر از سایر کودکان در معرض ابتلا به نرمی استخوان هستند. اگر این بیماری بموقع تشخیص داده شود، به راحتی درمان می‌گردد؛ و گرنه در تکامل مهارت‌های حرکتی کودک، در رشد و نمو او، در بد شکلی و ناهنجاری‌های استخوانی، کوتاهی قد و حتی در دندان‌هایش تأثیر بسیاری می‌گذارد.
تشخیص این بیماری از روی علائم ظاهری کودک و آزمایش خون و عکسبرداری از استخوان‌ها صورت می‌گیرد. به بیماران مبتلا به نرمی استخوان توصیه می‌شود. در رژیم غذایی‌شان از ویتامین D و فسفات‌ها استفاده کنند. جذب ویتامین D از طریق نور خورشید بسیار مفید است؛ اما باید به خطراتی همچون آفتاب سوختگی و عوارض قرار گرفتن بیش از حد در معرض نورخورشید، مثل سرطان‌های پوست نیز توجه داشت.
برای خواندن بخش اول -مشکلات استخوانی در کودکان- اینجا کلیک کنید.
