به گزارش خبرنگار مهر، فاطمه حسینی شکیب با انتشار بیانیه ای نسبت به اتفاقات اخیر در جامعه انیمیشن واکنش نشان داد و همچنین از عضویت در هیات مدیره انجمن صنفی کارگری انیمیشن استان تهران کناره گیری کرد.
متن بیانیه شکیب بدین شرح است: «اعضای محترم صنف انیمیشن، جامعه بزرگوار انیمیشن ایران
بنده پس از حدود یک سال تلاش قانونی بر اساس وظیفه اخلاقی برای حفظ و صیانت از آرای خود و موکلینم وبا وجود داشتن تایید وزارت کار، روز چهارشنبه 29 شهریور و در پی رسمی شدن انصراف آقای روانبخش صادقی عضو منتخب علی البدل، انصراف خود را رسما به آقای دکتر بهرامی، ریاست تشکل های کارگری و کارفرمایی وزارت کار اعلام کردم. با تشکر از همراهی همه کسانی که به بنده رای دادند و اعتماد و اطمینان خود را به این نگاه و رویکرد هدیه کردند، اعلام می دارم که با توجه به جمیع جهات و تنها برای آنکه بزودی و در عمل خبر ثبت صنف کارگری انیمیشن تهران را بشنویم و ببینیم که ان شاالله کار خود را آغاز کرده است، بنده از ترکیب هیات مدیره کناره گیری می کنم و امیدوارم آن اعتماد و وثوق اولیه بر بنده، کماکان در اعلام این موضع جدید برقرار باشد.
بدانید که این تصمیمی است برای جمع بزرگ و نازنین انیمیشن ایران و ترجیح منافع جمع بر حقوق فردی و خود قدمی است برای بازشدن فضایی که ان شاالله در آن بجای جنگیدن با هم، در کنار هم برای حقوق معوق و مغفول مانده آن بجنگیم.
همینجا برخود لازم می دانم از دو همراه گرامی جناب آقای امیر سحرخیز و آقای معین صمدی که بلایای همراهی با بنده را در این روند طاقت فرسا پذیرفتند و زحمات بسیار زیادی را متقبل شدند، قدردانی ویژه نمایم و برای ایشان و سایر اعضای هیات مدیره در ادامه مسیر در این تشکل جدید و نوپا، آرزوی موفقیت و توان کار موثر کنم. همچنین از دوستان، استادان، هنرمندان و دانشجویان قدیم و جدید که با همراهی ها و همدلی هایشان سبب دلگرمی بنده بودند و البته برادر بزرگوارم جناب آقای سیاوش زرین آبادی تشکر کنم که حضور متعهدانه و مسئولانه شان به همراه بزرگواران دیگری که نام بردن از ایشان در این مقال نمیگنجد، به بنده و سایرین نشان داد جامعه انیمیشن ایران بی پشتوانه و بی دلسوز و بی پناه نیست.
سال گذشته روز 14 مهرماه در نخستین مجمع عمومی صنف کارگری انیمیشن تهران، بنده طی انتخاباتی قانونی و در حضور نماینده وزارت کار و خانه سینما، به عنوان یکی از پنج نفر اعضای اصلی هیات مدیره صنف انتخاب شدم. با توجه به تعداد بالای متقاضیان عضویت و آنها که نهایتا با رای هیات موسس به صنف راه یافتند، بخش قابل توجهی از جامعه انیمیشن در آن روز در مجمع شرکت کرد و به زعم بنده رای و نظر واقعی خود را همان روز اعلام کرد. از این منظر من و همراهانم شکی نداریم که رای بخش بزرگی از این جامعه را داشته ایم و ان شاالله که هنوز داریم. ما گروهی بودیم که خود را نماینده صداهای بی صدا و جمع بزرگی از بدنه انیمیشن ایران می دانستیم که بار تولید بر دوش آنهاست و نام و صدایشان جایی دیده و شنیده نمی شود. ما گروه کهتران موفق شدیم در آن انتخابات حضور یابیم و شاد بودیم که توانستیم برای نخستین بار در ساختاری قدیمی که به سختی و بی اعتمادی «دیگران» را در خود راه می داد، با روالی قانونی راه یابیم.
آنچه در طول یک سال گذشته بر ما و صنف نوپا و بی پناه انیمیشن رفت، بحث ماندن بنده نبود، بلکه آمدن «دیگری» بود که کم کم تقلیل یافت به دیدگاه های شخصی برخی درباره لزوم و عدم لزوم حضور بنده و دیدیم آنچه اتفاق افتاد، که بنده در نشست روز یکشنبه 19 شهریور به تفصیل بیان کردم و فایل صوتی آن کماکان موجود است.
اکنون، بر همه آشکار شده است که از نظر قانونی صلاحیت من برای حضور در هیات مدیره از سوی ریاست محترم تشکل های کارگری و کارفرمایی تایید شده و هیات رییسه قانونا می توانسته است از اوایل شهریورماه نسبت به جلسه تعیین سمت و ثبت صنف اقدام کند. ما را به جلسه ای در خانه سینما جهت همدلی و نهایی شدن و هم سو شدن رویه ها و روندها فراخواندند و در آن جلسه که ما با حسن نیت و بی سلاح رفته بودیم و مقامات قانونی خانه سینما و صنف و آسیفا حضور داشتند و قرار بر همدلی و همکاری و تمکین به نظر آن جمع زبده بود، رای دیگری را به ما ابلاغ کردند.
دیدیم که بخش بزرگی از جامعه انیمیشن آن رای را برنتافت و حتی بر حضور ما در آن جلسه خرده گرفت. دیدیم که در روزهای منتهی به جشن مستقل انیمیشن چگونه صدای این جمع بی نشان بالاگرفت و بنده اگرچه بخاطر شائبه «سردمداری» این جمع از حرکت در آن فاصله گرفتم، آن را تحسین کردم و بار دیگر دریافتم چگونه سازوکارهای دموکراتیک ممکن است بتوانند رویه های ناشفاف و غیرقانونی را تصحیح کنند یا زیر فشار بگذارند.
دستاوردهای این جمع بزرگ که هنرمندان، فرهیختگان و اعضای متنوعی را از جامعه انیمیشن از هر نسلی درخود دارد، به خودی خود بسیار چشمگیر و قابل افتخار است. امروز ما دریافته ایم که باید در جمع باشیم، با یکدیگر گفتگو کنیم و هر اقدام و عملی را به رای و خردجمعی واگذار کنیم. آنچه در این جمع بیش از هر چیزی جلب توجه می کند، حضور پررنگ جوانان، هنرمندان مستقل جوان و صاحب نام، دانشجویان و فارغ التحصیلان قدیم و جدید، و البته زنان است. جمعی که من و همفکرانم خود را بیش از هر گروهی به خود، مواضع و دیدگاه هایمان نزدیک میبینیم و بنده از امروز خود را به آن منسوب دانسته و با افتخار به عضویت اش درمی آیم: جمعی بی رهبر، بی سلسه مراتب و مردم نهاد که تنها هدفش دیده بانی حقوق و روابط کاری جامعه ای است که دهه هاست هست اما به زیستن در خلوت، نگریستن بی دخالت و رنج بردن در سکوت خو کرده بود.
اعلام می دارم که کماکان در جایگاه های قبلی و هر ظرفیتی که پس از این برای کار و خدمت و سازندگی فراهم باشد، نیرو و تخصص اندک خود را در خدمت جامعه انیمیشن ایران قرار خواهم داداکنون که این حرکت جمعی حضور و دیده بانی خود را نشان داده و به شکر خداوند با همراهی برخی از فرهیختگان جمع بخصوص استاد بانوی نازنین انیمیشن ایران سرکار خانم مهین جواهریان، تلاش های بسیاری برای جمع شدن تفرق ها و نزدیک شدن دوری ها صورت گرفته است و اکنون که آقای روانبخش صادقی به نشانه مصلحت جمع و در اقدامی خیراندیشانه انصراف خود را از عضویت در هیات مدیره اعلام کرده اند، بنده نیز به نشانه احترام به تلاش های صورت گرفته که به درستی نگران دوپارگی و بی اعتمادی خانواده انیمیشن به یکدیگر و عدم کارآیی صنف بودند، برای نشان دادن حسن نیت و علاقمندی به آغاز هرچه سریع تر صنف انیمیشن از جایگاه قانونی خود کناره گیری می کنم.
قهر کردن، تخریب کردن و همکاری نکردن با این جمع رسم بنده نیست. اعلام می دارم که کماکان در جایگاه های قبلی و هر ظرفیتی که پس از این برای کار و خدمت و سازندگی فراهم باشد، نیرو و تخصص اندک خود را در خدمت جامعه انیمیشن ایران قرار خواهم داد.
دوستان عزیز! کارهای بر زمین مانده بسیار است. تشکیل صنف نخستین قدم برای آغاز بی نهایت کاری است که باید در کنار هم، با همدلی و مسئولیت پذیری و دقت فراوان به انجام رسانیم. نهادینه کردن روندی دموکراتیک در این فضا و تمرین تحمل برای حضور همه صداها و نظرها و نگاه ها و نیازها زمان خواهد برد. اگر امروز قادر نیستیم تنها به قانون اتکا کنیم و باید قانون های نانوشته ای را درنظر بگیریم، برای رسیدن به فردایی قانونمندتر و مستحکم باید سخت کار کنیم. باید اعتماد، عقلانیت و صحت روابط را به این جمع بی اعتماد و کم صبر بازگردانیم. تک تک ما مسئولیم اگر از رویه های قدیم شکایت داریم، آن رفتارها، آن پندارها و آن روابط را در اشکال خرد و کلان تکرار نکنیم و خود بازیگر همان بازی ها نباشیم. این راه طولانی است و دستاوردهای ما هم اکنون آنقدر زیاد و قابل توجه هست که می توان به ضرس قاطع گفت اگر این جمع و این حرکت ادامه یابد، ما خواهیم توانست پله پله تا نقطه ای امن تر و قدرتمندتر برای جامعه انیمیشن ایران گام برداریم و به آنان هم که به روش های انفرادی و مصلحت شخصی و روابط ناشفاف متکی بر منافع فردی خوکرده اند، نشان دهیم که روش های دیگری هم هست که در آن همه می توانند به شکل نسبی برنده باشند.
دوستان! بیایید بجای بازگشت به گذشته برای بیرون کشیدن پرونده ها و تخریب ها، از آن درس بگیریم و روبه آینده کنیم. تخریب و دشمنی و فضای ناامن را در گذشته جا بگذاریم و به حرکات مدنی و مطالبات صنفی، فرهنگی و اجتماعی خود با انگیزه و هدف احقاق حقوق جمع رو بیاوریم– که عاجل ترین آن احیای آسیفای غیرصنفی و برگزاری انتخاباتی معقول و قانونی مطابق اساسنامه آسیفای بین الملل است – و برنده شدن انیمیشن ایران را در همه اشکالش بر برنده شدن خودمان ارجح بدانیم. ما بسیاریم و ادامه می دهیم.
با مهر و فروتنی بسیار
فاطمه حسینی شکیب
اول مهرماه 1396»
