جاجیم که در اصطلاح محلی به آن جاجُم گفته می شود، از قدیمی ترین بافته ها و یکی ازمشاغل مهم و پررونق زنان خراسان جنوبی به شمار می رفته است. جاجیم دست بافته ای است تار نما شبیه پَلاس و گلیم با نقوش راه راه رنگی که از نخ‌های رنگین وظریف پشمی یاپنبه‌ای یا آمیزه‌ای از این دو ساخته می شود.
جاجیم به صورت سنتی برروی دار زمینی ساده به صورت نواری به عرض 18الی 35 سانتی متر و طول 8 تا 12 متر و گاهاً 20 متر بسته به اندازه وابعاد محیط کارگاه بافته می شود. دستگاه جاجیم بافی دارای ساختمان ساده بوده و مشتمل بر گُله ، میخ های فلزی ، سه پایه چوبی ، نَوَرد پِی دَمه ، شَمشیرَک ، خَرَک بَند، ماکو و ماسوره می باشد.
جهت دستیابی به پارچه جاجیم با عرض دلخواه نوارهای باریک بافته شده از کناره به هم دوخته می شوند. اغلب جاجیم ها در منطقه خراسان جنوبی دارای طرح مُحَّرمات می یاشند و نقوش ساده هندسی از قبیل گلهای چندپر در رنگ های سبز، زرد ، قرمز ، سفید و بنفش دراین طرح به چشم می خورند. از جاجیم علاوه بر زیرانداز به عنوان روپشتی، روکرسی، رو تختی، سجاده ، انواع کیف ، کوسن و … استفاده می شود. در حال حاضر شهرستان قاینات به مرکزیت روستای روم از مناطق عمده تولید این دست بافته در استان خراسان جنوبی است اما درسایر شهرستانها از جمله بیرجند ، سربیشه ، نهبندان وسرایان نیز تولید آن رواج دارد.
