مشایخ به منطقه ای در استان چهارمحال و بختیاری اطلاق می شود که در جنوب غربی شهرکرد قرار دارد. شمال آن به اردل، جنوب آن به میانکوه و شرق آن به بروجن و غرب آن به دیناران وصل می شود. قریب به 30000 هزار نفر ساکن و مهاجر جمعیت دارد که بافت های مختلف را تشکیل می دهند. روستاهای آن سبزکوه – چهارطاق – جغدان – دهنوی علیا – دهنوی سفلی – باجگیران – گاوتوت – گل سفید – دوپلان – رحیم آباد – اسلام آباد – فیروزآباد – آبگلور – بره مرده – جوزستان – پوراز – برنجگان – دورک – دره عشق – دره بید – آبشاران علیا – آبشاران سفلی – معدن – سررک – کل کله می باشد. بهار آن دلکش، تابستان آن دلگشا، پاییز آن دلربا و زمستان آن دل آویز، طبیعت آن سخاوتمند، پوشیده از درختان بلوط، مهلب، پسته کوهی، بادام کوهی، انجیر وحشی و…. و گیاهان دارویی بوماداران، آویشن، گل گاوزبان، گل خنی و … و قارچ و کرفس آن کم نظیر، منطقه حفاظت شده با حیوانات و پرندگان بی نظیرش (کبک دری نماد چهارمحال و بختیاری)، دارای معادن غنی استخراج شده و نشده و چندین هزار راس دام و شکارگاه های غنی و کمربند کارون بر کمر او نقش بسته است.
