به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری میزان، روزنامه نیزاویسیمایا گازیتا در تحلیلی نوشته است: ارتش آمریکا کتاب مرجعی در مورد جنگ با روسیه در دسترس نظامیان این کشور قرار داده است. ارتش روسیه مهمترین دشمن پنتاگون است، این مهمترین نتیجه گیری در متن کتابچه راهنمایی (68 صحفه‌ای) است که تحت عنوان «جنگ نسل جدید روسیه» از سوی وزارت دفاع آمریکا برای استفاده نیروهای نظامی این کشور و توسط نشریه «National Interest» منتشر شده است.
محتوای این کتاب راهنما شامل دیدگاههای اصلی رهبران نظامی و سیاسی آمریکا در قبال روسیه و ارتش این کشور می شود. پنتاگون هنوز بطور رسمی توضیحی در باره این کتابچه ارائه نداده است.
این کتاب راهنما که در آن ارتش روسیه بعنوان اصلی ترین دشمن نام برده شده، در سال 2016 ، یعنی در دوره دولت سابق و ریاست جمهوری "باراک اوباما" انتشار یافته، ولی اکنون، زمانی که تیم "دونالد ترامپ" رئیس جمهوری جدید آمریکا هم علیه روسیه جنگ اطلاعاتی گسترده ای را آغاز کرده، ظاهرا این کتاب راهنما کاملا مناسب استفاده پنتاگون قرار گرفته است. ضمن اینکه باید توجه داشت که مطالب این کتابچه تنها در زمینه مسائل نظامی نبوده، بلکه از لحاظ تبلیغاتی و تبادل نظری هم مناسب است.
نشریه نشنال اینترست زیر نظر پنتاگون بر اساس روح حاکم بر روابط ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی در دوران جنگ سرد، راهکارهای نظامی روسیه را مورد تجزیه و تحلیل قرار داده و از این صحبت کرده که چگونه می توان در جنگهای آتی با ارتش روسیه مقابله کرد. یعنی در واقع به سربازان و افسران ارتش آمریکا تلقین شده که درگیری نظامی با روسیه اجتناب ناپذیر است. فرماندهان نظامی آمریکایی از این طریق به ارزیابی نقاط قوت و ضعف نیروهای نظامی روسیه پرداخته و روشهای اصلی اقدامات و فناوریهای و تجهیزات نظامی روسی را با تصویر معرفی می کنند. همچنین تلاش شده تا حوادث و روش اقدام ارتش روسیه در جنگهای سایبری که ظاهرا (به عقیده آنها) پیش از این در شبه جزیره کریمه و منطقه دونباس اوکراین پیاده شده، مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرند. یکی از اهداف پنتاگون از انتشار این کتاب راهنما، همانطور که در آن ذکر شده، این است که بدین ترتیب توصیه های لازم به گردانها و واحدهای نظامی آمریکایی برای مقابله با روشهای مورد استفاده روسها در جنگهای احتمالی آینده ارائه شده است.
از جمله موارد ذکر شده توسط نویسندگان این سند، آن است که «راهکار روسیه مبتنی بر دستیابی به سرنگونی رژیمهای سیاسی سایر کشورها از طریق متحد کردن نیروهای شبه نظامی محلی و نه از طریق دستیابی به پیروزیهای نظامی متعارف است. روسیه همچنین ممکن است از اهرمهای فشار یا اعمال نفوذ، برای تغییر نظامهای سیاسی نامطلوب خود استفاده کند. بنابراین زمانی که راهکار نظامی روسیه مشخص شود، می توان از راههای مناسب با آن مقابله کرد.
در شرایطی که ارتش روسیه هرگز به جنگ با اوکراین نپرداخته، می توان محتوای این مطالب را صرفا یک جنگ اطلاعاتی علیه روسیه ارزیابی کرد. البته سئوال دیگری نیز در رابطه با ادعای مطرح شده پیش می آید: اگر روسیه از طرق غیرنظامی و با استفاده از روشهای سایبری در جنگها به پیروزی میرسد، برای چه این همه مانورهای نظامی برای افزایش توان نظامی ارتش خود تدارک می بیند؟
نیزاویسیمایا گازیتا می‌افزاید، به نظر میرسد که خود نویسندگان این کتاب راهنما هم به آنچه در مورد اهداف روسیه از جنگهای سایبری نوشته اند، اعتقاد چندانی ندارند، برای اینکه تلاش کرده اند که بطور مفصل به تجزیه و تحلیل روشهای اقدامات نیروهای نظامی روسی در جبهه های نبرد بپردازند.
مقامات پنتاگون بعنوان دستاوری برای مسکو یادآور شده اند: «روسیه بر برخورد آمریکا در رابطه با پوشش دادن میدان نبرد با کمک هواپیماهای بدون خلبان و سیستمهای شناسایی الکترونیکی به منظور تشخیص موقعیت نیروهای دشمن که امکان نابودی آنها توسط نیروی توپخانه و ضدهوایی وجود دارد، تسلط دارد. البته در اینجا این مسئله هم غیرمتعارف است که این موضوع مورد توجه سربازان و افسران آمریکایی قرار گرفته است. برای اینکه متخصصان نظامی به خوبی می دانند که جاسوسی و شناسایی با کمک عملیات هوایی و هوایپماهای بدون خلبان و سپس نابودی دشمنان با استفاده از هواپیما، بالگرد و توپخانه، از معیارهای اصلی روشهای نبرد در جنگهای متعارف بشمار می روند. و ارتش روسیه، مانند ارتش آمریکا مدتهاست که از چنین روشهایی بهره مند است. بنابراین مطرح کردن این مسئله واضح نظامی در چنین کتاب ویژه راهنمایی برای نظامیان آمریکایی، صرفا اهداف روانی دارد تا آنها را آماده کند که «بسیار مراقب باشید، دشمن بسیار خطرناک است.
به عقیده نویسندگان این کتابچه، نقطه ضعف ارتش روسیه «فقدان ایجاد انگیزه های قوی برای نیروهای نظامی، تدارکات و حمایتهای ضعیف، و البته غیردقیق بودن اقدامات هوایی و توپخانه ای» است. در این کتاب این نظریه ارائه شده که «ارتش روسیه غالبا انگیزه زیادی ندارد، همچنین توانایی غیرفعال کردن سیستمهای ردیابی، تشخیص موقعیت و گیرنده های رادیویی دشمن و همچنین دفاع از مناطقی که از راه دور و با کمک تجهیزات نظامی مدرن مورد حمله قرار می گیرند را ندارد.»
این در حالی است که دقیقا در تجربه بدست آمده در عملیات نظامی در سوریه ثابت کرده است که توانایی و دقت عملیات هوایی و توپخانه ای روسیه تا چه اندازه بالاست و ارتش روسیه از این لحاظ تقریبا قابل رقابت نیست. از لحاظ انگیزه هم کافی است به عملیات نظامی در دو جنگ اول و دوم چچن اشاره شود که نظامیان روسی بعد از دو سال مبارزه، همچنان دارای انگیزه بالایی بوده و اوضاع را عادی توصیف می کردند.
به نظر می رسد وزارت دفاع آمریکا سعی دارد نیروهای نظامی خود را از لحاظ روانی با واقعیات حاکم بر درگیریهای نظامی احتمالی آماده کند، ولی روسیه هنوز بهانه ای برای چنین اقدامی را به پنتاگون نداده است.
