خبرگزاری مهر – گروه فرهنگ: اگرچه ششم مهر ماه هر سال، هفته دفاع مقدس به پایان می رسد؛ اما هفتم مهر ماه هم روزی جاودانه در تاریخ فرهنگ حماسه و مقاومت است.
تقویم را که ورق می زنیم، هفتم مهر ماه را با این نامگذاری مشاهده می کنیم: «روز بزرگداشت فرماندهان شهید دفاع مقدس؛ شهادت سرداران اسلام فلاحی، فکوری، نامجو، کلاهدوز و جهان آرا (1360).»
عملیات غرورآفرین ثامن الائمه (ع) که به پایان رسید و حصر آبادان با فرمان تاریخی حضرت امام، شکسته شد؛ جمعی از فرماندهان ارشد جنگ برای تقدیم گزارش عملیات خدمت حضرت امام، با یک فروند هواپیمای سی 130 عازم تهران شدند. این هواپیما عصر روز هفتم مهر ماه سال 1360 هجری شمسی با 99 مسافر شامل 40 نفر از فرماندهان و رزمندگان، 27 نفر از مجروحان جنگ و همچنین پیکر مطهر 32 شهید عملیات ثامن الائمه (ع) پرواز کرد.
هواپیما به فرودگاه مهرآباد تهران نزدیک می‌شد که ناگهان هر چهار موتور هواپیما از کار افتاد و خلبان مجبور شد تا هواپیما را برای فرودی اضطراری در زمینی ناهموار آماده کند. این مهم محقق شد، اما پس از طی مسافتی کوتاه، بال چپ هواپیما به زمین برخورد کرد و شعله های آتش از هواپیما زبانه کشید.
این حادثه سبب شد تا از 67 نفر مسافر این پرواز، 49 سرنشین به فیض عظیم شهادت نائل آیند که از این تعداد، 5 فرمانده ارشد دفاع مقدس یعنی ولی الله فلاحی (رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران)، یوسف کلاهدوز (قائم مقام فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی)، سید موسی نامجو (وزیر دفاع دولت وقت)، جواد فکوری (مشاور جانشین رئیس ستاد مشترک ارتش ج. ا. ا.) و محمد جهان آرا (فرمانده سپاه پاسداران خرمشهر و آبادان)، در بین شهدای این سانحه تلخ بودند؛ فرماندهانی که هر کدام، سابقه ای طولانی و درخشان در تاریخ انقلاب اسلامی و دفاع مقدس از خود به جای گذاشته بودند.
ولی الله فلاحی از فرماندهانی بود که وقتی عراق به خاک ایران حمله کرد، سخنرانی غرّایی در دانشکده افسری انجام داد و با بیان جمله «هَل مِن ناصرٍ یَنصُرُنی» ، شور و شعوری حسینی در جمع حاضران افکند و همه را به گریه انداخت.
همچنین درباره شهید یوسف کلاهدوز همین بس که وی در شب بیست و یکمین روز از بهمن ماه سال 1357، متوجه نقل و انتقالات مشکوک در سطح پادگانهای تهران و همچنین متوجه نقشه های شوم عوامل نظامی رژیم پهلوی می شود؛ از این رو، شب هنگام، پست نگهبانی را از افسر نگهبان تحویل می گیرد و به هر وسیله ای خود را به اتاق تیمسارها می رساند و به جزئیات این نقشه پی می بَرَد.
او سپس از پادگان محل خدمت خود خارج می شود و خبر این توطئه را به بیت امام می رساند. پس از آن به پادگان باز می‌گردد و تا صبح مشغول بیرون آوردن سوزن چکاننده تانک ها می شود و بدین ترتیب، یکی از بزرگترین و آخرین توطئه های رژیم ستمشاهی، یعنی گلوله باران همزمان فرودگاه، مجلس، مرکز رادیو و تلویزیون، میدان ارک، راه‌آهن و بیت امام، برای سرنگونی انقلاب نوپای اسلامی، ناکام می ماند.
و اما سید موسی نامجو شخصیتی است که تلاش کرد تا با حضوری موثر در دانشکده افسری، آنجا را به تعبیر خود به "فیضیّه ی ارتش" تبدیل سازد.
همچنین آنگونه که در سیره این شهید والامقام آمده است، ایشان درباره شهادت خود با همسر و فرزندان سخن گفته و آنان را آماده شهادت خود کرده بود.
در عین حال نام جواد فکوری، با برنامه ریزی پرواز همزمان 140 هواپیمای جنگنده به سوی عراق در اول مهر ماه 1359 و در پاسخ به حمله 31 شهریور ماه پیوند خورده است.
او با این تدبیر، رخدادی مهم و استراتژیک را در تاریخ جنگ تحمیلی ثبت کرد و دلهره ای وحشتناک به قلب دشمن انداخت.
فکوری در کابینه رئیس جمهور وقت، یعنی محمدعلی رجایی، وزیر دفاع بود و البته پس از شهادتش، مشخص شد که سرپرستی تعدادی از خانواده های یتیم را هم بر عهده داشته است.
و اما نام محمد جهان آرا، با نام خرمشهر و آبادان گره خورده است؛ شخصیتی کم نظیر و مردمی که وقتی خبر سقوط قریب الوقوع خرمشهر را به او دادند، در کمال آرامش و پشت بی سیم گفت: «باید مواظب باشیم ایمانمان سقوط نکند.»
همچنین وقتی خبر شهادت رزمندگان را به او می دادند، می گفت: «بچه ها را دادیم؛ اما امام را داریم. ان شاء الله امام خمینی زنده باشند.» و این نیز، جمله قصار دیگری از اوست: «مادامی که به خدا اتّکا داریم و رهبری بزرگ چون امام داریم، هیچ غمی نداریم.»
و شهادت مظلومانه و جانسوز همین فرماندهان ارشد بود که با پیام حضرت روح الله همراه شد، پیامی که در آن، از این شهیدان به عنوان جمعی از خدمتگزاران به اسلام و ملت، هم در مقطع پیش از انقلاب و هم پس از پیروزی انقلاب نام برده شده بود: «... اینان خدمتگزاران رشید و متعهدی بودند که در انقلاب و پس از انقلاب، با سرافرازی و شجاعت در راه هدف و در حال خدمت به میهن اسلامی به جوار رحمت حق تعالی شتافتند ...»
و امروز سی و ششمین سالگرد شهادت آنان و روز بزرگداشت فرماندهان شهید دفاع مقدس است؛ آنانی که گوشه ای از سرگذشتشان را می توان در کتابهایی مانند امیر خستگی ناپذیر (شهید فلاحی)، آبی مثل آسمان (شهید کلاهدوز)، مدرسه عشق (شهید نامجو)، چشمی در آسمان (شهید فکوری) و آواز نخلستان (شهید جهان آرا) مرور کرد؛ آزادگانی که تمام تلاش خود را برای سربلندی و عزت ایران اسلامی به کار بستند تا سربازی مخلص برای امام و مردم و الگویی جاودان برای رزمندگان و مردم در همه تاریخ و اعصار باشند.
