به گزارش ایسنا، این مسئله که تولید رو به رشد نفت آمریکا به منطقه‌ای راه پیدا کند که یکی از بزرگترین مصرف کنندگان برخوردار از رشد پرشتاب در جهان است، مایه تعجب نیست، اما شاید روند سریع این تغییر برخی را در بازار غافلگیر کرده است.
صادرات نفت خام آمریکا به آسیا همچنان نسبتا اندک به شمار می‌رود. طبق برآوردهای بخش تحقیقات و پیش بینی‌های نفت تامسون رویترز، حدود 261 هزار بشکه در روز در هشت ماه نخست سال میلادی جاری نفت از آمریکا به آسیا صادر شد.
با این‌همه میزان صادرات حدود 10 برابر آمار ثبت شده برای مدت مشابه سال گذشته است. چین که خریدار بزرگ نفت به شمار می‌رود، در فاصله ژانویه تا اوت سال 2016 یک محموله به میزان کمتر از یک میلیون بشکه خریداری کرده بود اما از ابتدای سال میلادی جاری تاکنون، حدود 115 هزار بشکه در روز نفت از آمریکا وارد کرده است.
احتمال دارد که صادرات نفت شیل آمریکا در چند سال آینده که تولید به سرعت رشد می‌کند، افزایش پیدا کند.
رایان کروگ‌مایر، نایب رییس عرضه و تجارت نفت در شرکت شورون در کنفرانس APPEC آژانس "اس اند پی گلوبال پلاتس" در سنگاپور گفت: انتظار می‌رود تولید در پرمین باسین که یکی از بزرگترین مناطق شیل آمریکا است، به 2.9 میلیون بشکه در روز تا سال آینده در مقایسه با 2.4 میلیون بشکه کنونی افزایش پیدا کند.
عمده این تولید صادر خواهد شد زیرا پالایشگاه‌های آمریکایی که در منطقه گلف کاست قرار دارند قادر به فرآوری نفت سبک نیستند و به شکلی پیکربندی شدند که نفت سنگین و گریدهای ترش تولید فراساحلی خلیج مکزیک و واردات نفت از خاورمیانه را فرآوری کنند. این امر آسیا را مرکز تصفیه نفت خام آمریکا می‌سازد.
اما عوامل متعددی وجود دارند که دست به دست یکدیگر می‌دهند تا تضمین کنند نفت خام آمریکا به سوی شرق روانه می‌شود.
در وهله نخست و مهمتر از همه، نفت خام آمریکا با توجه به هزینه‌های بارگیری و حمل بالاتر، بایستی تخفیف قابل توجهی نسبت به گریدهای مشابه داشته باشد.
نفت شیل آمریکا بر مبنای وست تگزاس اینترمدیت قیمت‌گذاری می‌شود در حالی که سایر گریدهای سبک که معمولا به آسیا صادر می‌شوند مانند نفت آنگولا و نیجریه، نسبت به برنت که قیمت پایه بازار جهانی شناخته می‌شود، قیمت‌گذاری می‌شوند.
اختلاف قیمت میان این دو گرید اخیرا افزایش پیدا کرده است و برنت در هفته گذشته به رکورد 59.02 دلار در هر بشکه رسید که 6.80 دلار بالاتر از قیمت وست تگزاس اینترمدیت بود.
سرمایه‌گذاران عموما بر این باور هستند که همچنان مازاد عرضه نفت در آمریکا که خانه نفت وست تگزاس اینترمدیت است وجود دارد، در حالی که بازار برنت تحت تاثیر تلاش‌های اوپک و متحدانش برای پایین آوردن سطح ذخایر جهانی، در حال محدود شدن است.
اختلاف قیمت کنونی نفت وست تگزاس اینترمدیت نسبت به برنت، مسلما فروش نفت آمریکا به آسیا را برای معامله‌گران سودآورتر می‌کند. اگر محموله‌های بیشتری ثبت سفارش شوند، در تئوری قیمت وست تگزاس اینترمدیت نسبت به برنت باید افزایش پیدا کند.
با این‌همه برای میزان رشد قیمت وست تگزاس اینترمدیت نسبت به برنت که صادرات نفت آمریکا به شرق را غیراقتصادی می‌سازد، محدودیتی وجود دارد. بدیهی است که برآورد این سطح دقیق نیست، اما شایان ذکر است که در آوریل و ژوئن، بزرگترین صادرات آمریکا به آسیا انجام گرفت. در هر دو ماه، اختلاف قیمت وست تگزاس اینترمدیت نسبت به برنت، شش تا هشت هفته جلوتر از این دو ماه بود که نشان می‌دهد معامله‌گران به اختلاف قیمت حدود پنج دلار برای سودآور کردن معاملات نفت نیاز دارند. این امر مستلزم این است که وست تگزاس اینترمدیت در یک اختلاف قیمت ساختاری نسبت به برنت باقی بماند تا افزایش عرضه نفت خام آمریکا را جبران کند.
البته این سطح ثابت یا دائم نیست و می‌تواند در سال‌های آینده کمتر باشد، زیرا آمریکا زیرساخت‌هایی را ایجاد می‌کند که اجازه می‌دهد صادرات نفت به صورت مستقیم در نفت‌کش‌های بزرگ به جای نفت‌کش‌های متوسط بارگیری شود.
براساس گزارش رویترز، تاثیر بزرگ دیگر این است که وست تگزاس اینترمدیت در تصمیمات قیمت‌گذاری میان خریداران نفت آسیا اهمیت بیشتری پیدا خواهد کرد. اگر پالایشگاه‌های آسیایی به دنبال نفت سبک با قیمت‌های مرتبط با وست تگزاس اینترمدیت باشند، ممکن است برای آنها جذاب‌تر از نفت‌هایی باشد که به برنت قیمت گذاری می‌شوند. این امر به معنای آن است که تولیدکنندگانی که از برنت به عنوان یک قیمت مبنا استفاده می‌کنند، ناچار خواهند بود برای رقابت در آسیا در برابر نفت آمریکا تخفیف‌های بیشتری عرضه کنند.
