دو برار مرتفع ترین خط الرأس رشته کوه های فیروزکوه است و در حد فاصل دو جاده هراز تا جاده فیروزکوه و در جناح جنوبی این رشته کوه ها قرار دارد.
بررسی توپوگرافی قله : خط الرأس 75 کیلومتری دو برار از جنوب بخش پلور در جاده هراز آغاز و با تشکیل قلل مرتفع متعددی از جمله بزم چال یا چنگیزچال، پروانه، انگمار، دوبرار، سوزچال، قره داغ، قیاق لکه و شاه تپه به نمرود در جاده فیروزکوه می پیوندد. دریاچه تار و رودخانه های دلیچای و تار در جنوب خط الرأس و رودخانه نمرود و لاسم در شمال آن جریان دارند. این خط الرأس از طریق یال و قله کم ارتفاع 3208 متری سیاه ریز به کوه پاشوره و سایر جناح ها کاملاً آزاد می باشد.
ویژگی خاص : برف دائمی و برفچال در میان گرده های شمالی این خط الرأس همواره وجود دارد و دریاچه تار و هویر از ویژگی های طبیعی منطقه می باشد.
مسیر صعود به قله : پلور را به قصد منطقه ای در میان دو کوهستان مرتفع و سردسیر پشت سر می گذاریم. از کنار دماوند با شکوه می گذریم. از پلی بزرگ بر روی رودخانه عبور کرده و به سمت زیار که نخستین آبادی مسیر است می رویم. در امتداد خط الرأس پر برف دوبرار به آبادی کوچک لاسُم می رسیم.منظر کوهستان دوبرار با شکوه و زیباست.رودها وچشمه ها از هر سو روانند و تکه برف های بزرگی و جناح های شمالی را دوبرار پوشانده است. از ده خارج شده و سپس از رود خانه گذشته.
(1) در میان دره ای که تپه سیاه ریز آن را از شرق احاطه کرده به سمت یال انگمار به پیش می رویم.
ابتدای یال انگمار با شیب تندی توأم است که پس از مدت زمان اندکی به یک قله فرعی کوتاه می رسد.(2) از آن سوی قله سرازیر می شویم. و مجدداً مسیر سنگلاخی پر شیب دیگری را پیش رو داریم. از میان گرد ه سنگی بالا می کشیم.این مسیر پس از مدتی بر روی یال مرتفع انگمار قرار می گیرد که باسربالایی تندی همراه است.مسیر همچنان ارتفاع می گیرد. و زمانی که به پشت سر خود نگاه می کنیم دماوند با شکوه را می بینیم که به تدریج از پشت کوه عبرت سر برمی آورد. به نظر می رسد اگر دستی بلند کنیم می توانیم یال هاو دره هایش را حتی لمس کنیم.قله غربی دوبرار با دیواره های سیاه رنگش در سمت چپ ما دیده می شود. ارتفاع هر لحظه بیشتر و لبه یال باریک تر وپرشیب تر می شود استراحت کوتاهی کرد ه با تغییر مسیر یال به سمت راست پای برقله 4150 متر انگمار می نهیم.(3) دیدار از گوهر فیروزه ای رنگ دریاچه تار در زیر قله وپس ازآن برج های برفی زرین کوه و دیواره هایش لذت بخش و روح افزاست. از قله کمی ارتفاع کم کرده،برروی لبه خط الرأس سنگی وخاکی که به سمت شرق کشیده شده است از شیب نسبتاً تندی بالا می رویم. به نظر می رسد قله برفراز این سر بالایی باشد. اما نه، این که قله فرعی کاذب است. وقتی برفراز آن می ایستیم قله دوبرار غربی با مسیر ملایم در روبه روی ما قرار دارد. پس عزممان را جزم کرده واین قسمت را نیز به آهستگی صعود می کنیم. از فراز قله 4250 متری دوبرار شرقی به یک باره در جلوی دیده گانمان سراز خط الرأس به در می آورد. و مسیر را کمی به سمت جنوب متمایل می کنیم از روی یک خط الرأس سنگلاخی با صرف مدت زمان کوتاهی بر بلندای دوبرارشرقی می رسیم. دیدگاه های اطراف زیبا و بی بدیل اند. در جنوب کوهستان قوچ وزرین کوه، در شرق قلل ادامه خط الرأس و قله هایی چون سوزچال،رخش،کمرپشت،قره داغ در شمال پاشوره بزرگ وهلزم ولهرک درشمال غربی دماوند، میشینه مرگ، امیری، ساهون، زیره وره و کوه زنگرزدگان ودر جناح های شمال غربی وغربی کوه های البرز مرکزی به ویژه خلنو که چون عقابی تیزچنگ برفراز آن بال گشوده دیده می شود. از قله به سمت قله غربی و سپس تا نزدیکی قله کاذب اول باز می گردیم و این بار از مسیر سراشیبی نسبتاً تندی در میان قله غربی وقله فرعی با احتیاط وآرام به درون کاسه یک برفچال فرود می آییم. انتهای این کاسه به دشتی در سینه کش حد فاصله دو گرده صخره ای سرسبز وزیبا با چشمه فراوان می رسد. در انتها نیز به رودخانه لاسُم وسپس به ده باز می گردیم. بهترین زمان صعود به دوبرار در اواخر تیر ماه و برای دوست داران یخ و برف و استفاده از تکنیک های کوهنوردی، اوایل خرداد می باشد.
وضعیت قله در زمستان :خط الرأس دوبرار و قلل آن دارای زمستان سخت و مخاطره انگیزاست. ریزش بهمن های پی درپی در جناح های شمالی و جنوبی به شدت در زمستان ادامه می یابد و دنباله آن تا اوایل بهار نیز وجود دارد. بر روی لبه خط الرأس نقاب های برفی بزرگی تشکیل می شود. صعود قلل منطقه به تجربه کافی زمستان و استفاده از وسایل کامل کوهنوردی نیاز دارد.
