مدرسه محمودیه از مدارس علوم دینی شیراز است که در محله بالاکفت، در نزدیکی صحن غربی بقعه سید علاء الدین حسین(ع) واقع شده و به وسیله سه پله از آن جدا می شود. در ورودی این مدرسه به حیاط سید علاء الدین حسین(ع) گشوده میشود. این مدرسه در سال 1075ه.ق به فرمان میرزا نظام الملک فرزند حسین بیگ جابری، وزیر فارس ساخته شد. بر سردر این مدرسه کتیبه ای از سنگ قرمز رنگ قرار دارد که با خط نستعلیق بر روی آن نگاشته شده است. این مدرسه از ابتدا محل تحصیل طلاب علوم دینی بود، اما با مرور زمان و به دلیل زلزله ویران شد. پس از آن در سال 1294ه.ق به دستور فرهادمیرزا معتمد الدوله و توسط شخصی به نام محمودخان مرودشتی تعمیر شد و مورد استفاده طلاب علوم دینی قرار گرفت. از آن پس این مدرسه به نام «محمودیه» شهرت یافت. این مدرسه در زمان پهلوی مدتی تعطیل شد، اما در سال 1358 دوباره مرکز تحصیل طلاب علوم دینی گردید. در ورودی این مدرسه که در میانه بخش طولی ساختمان قرار دارد، به حیاط مدرسه وارد می شود که دارای یک حوض طولی و دو باغچه است که در دو سمت حوض واقع شده و محور آنها عمود بر در ورودی است. چهار سمت حیاط را بنا احاطه کرده که با دو پله از آن جدا می شود. این مدرسه یک طبقه ای دارای 13 حجره، 2 حیاط و 3 حجره در راهروهاست، همچنین مدرس بزرگی نیز با سقف گنبددار در مقابل کتابخانه آن (کتابخانه شهدای حوزه علمیه محمودیه) وجود دارد. در چهار گوشه بنا، چهار راهرو وجود دارد که راهروی شمال شرقی دارای دو حجره است و راهروی شمالی غربی دارای دو اتاق است که یکی انبار و دیگری پایگاه مقاومت است، در راهروی جنوب غربی بخش خدماتی شامل آشپزخانه و حمام ها قرار گرفته، راهروی جنوب شرقی نیز دارای یک حجره است که امتداد آن به حیاط کوچکی متصل می شود و دارای 6 سرویس بهداشتی است. این مدرسه در تاریخ 27/7/1354 با شماره 1114 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
