بافق بوسه زار آفتاب ، شهر خاک و خرما و خورشید ، دیار مردمان سخت کوشی که یاد گرفته اند از هیچ ، همه چیز بسازند . مردمانی که در برابر هجوم کویر ، در دل دریایی از شن ، شهرشان را سا ختند و این بار بافق میزبان ماست . یکی از دهستانهای بخش مرکزی بافق ، مبارکه است که مرکز آن روستایی است به نام مبارکه . اینجا موطن بالغ بر 2000 نفر است که در 430 خانوار متمرکزند .در خاک این نواحی سنگ آهن ، فسفر ، سرب ، روی ، مس و اورانیوم را خدا به ودیعه نهاده و روزی مردمان مبارکه از همین معادن تامین می شود . اینجا اغلب کشت و کار مردم پرورش نخل است که با آب و هوای مبارکه مناسبت دارد . درختهای نر تنها به عنوان پایه گلهای نردر باروری گلهای ماده نقش دارد بر همین اساس چند درخت نر برای یک نخلستان و گرده افشانی کفایت می کند و باغبانان نخلهای نر اضافه را می برند یا به اصطلاح می کشند .میان شاخه های قطع شده به مغز سفید رنگی دست می یابند به نام پنیر خرما . این مغز سفید رنگ منطقه رشد و قلب گیاه است که قطع آن به معنای مرگ نخل است . پنیر خرما ماده ای است بسیار مغذی . مقوی و لذیذ که در بازار خریداران بسیار دارد . حصیر بافی هنر مردمان کویر است . شاخه های نازک و برگهای نخل که بریده شده اند ماده اولیه آن است . هیچ بخشی از درخت خرما بی استفاده نمی ماند که در کویر اصل قناعت است و حصیر بافی به راستی هنر آفریدن زیبایی از سادگی است و از جمله صنایع دستی مردمان روستای مبارکه . طبیعت نگاری است که هر زمانی به گونه ای رخ می نماید و دل می برد . گاه با شکوفه و سبزی و طراوت و گاه با خشکی و شن و ماسه . اما هر رخ محبوب زیباست .از جمله جاذبه های طبیعی روستا ی مبارکه ریگزارهای وسیع اطراف آن است که محل تفرج و تفریح اهالی است اما با توجه بیشتر ، ایجاد راه مناسب و امکانات رفاهی اولیه می تواند منطقه گردشگری با جذابیتهای بصری برای گردشگران باشد .
