به گزارش خبرنگار حوزه ازدواج و خانواده گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان؛ مسعود سلطانی‌فر در حکمی محمدمهدی تندگویان را به سمت دبیر ستاد ملی ساماندهی امور جوانان منصوب کرد. ستادی که این روزها بیشتر جنبه تشریفاتی پیدا کرده تا یک مجموعه با تصمیمات عملی اثرگذار در حوزه جونان.
ادغام سازمان تربیت بدنی و سازمان ملی جوانان تصمیمی بود که آثار و تبعات آن مدت هاست گریبان گیر قشر جوان جامعه شده است.
کارشناسان بر این باورند با وجود گذشتن مدت زیادی از این ادغام هنوز تفکیک مناسبی در حوزه‌های تصمیم گیری، اختیارات و وظایف وزارت ورزش و جوانان در دو زمینه ورزش و جوانان پدید نیامده است.
بخش ورزشی وزارت ورزش و جوانان با مشکلات مالی و مدیریتی فراوانی روبرو است و این مشکلات باعث شده تا مسئولان کمتر به دغدغه های بنیادین در حوزه جوانان توجه نشان دهند.
ستاد ملی ساماندهی امور جوانان در سال 1384 با هدف تمهید مقدمات اجرایی ماده 41 قانون برنامه پنجم توسعه و هم افزایی سازمان های مرتبط با امور جوانان تأسیس شد و تاکنون 50 جلسه با حضور نمایندگان دستگاه های عضو برگزار کرده است.
در جلسات ستاد راهبری امور جوانان، مراحل تصمیم سازی، تصمیم گیری و اجرا با حضور و از طریق دستگاه‌های مرتبط با امور جوانان انجام می گیرد. در این میان مسئله‌ای که از برگزاری جلسات مهم‌تر است، خروجی آن‌ها است. به منظور درک صحیح از خروجی جلسات باید در نظر داشت که سازمان هایی که در این ستاد عضو هستند تا چه حد جلسات این ستاد را جدی می‌گیرند.
بر اساس دستورالعمل موجود جلسات ستاد ساماندهی امور جوانان با دو سوم اعضا رسمیت می‌یابد. محمدرضا رستمی معاون سابق ساماندهی امور جوانان وزارت ورزش و جوانان در مصاحبه با پایگاه وزارت ورزش با انتقاد از بی‌توجهی دستگاه‌ها به حضور در جلسات ستاد ملی ساماندهی امور جوانان می‌گوید:« اعضای این ستاد در استان‌ها به طور میانگین کمتر از 6 جلسه در ستاد استانی ساماندهی امور جوانان شرکت کرده اند». جلسات این ستاد در تهران نیز وضعیت بهتری از استان‌ها ندارد، بنابراین این ستاد توسط 24 عضو آن جدی گرفته نشده است.
برخی از فعالان حوزه جوانان بر این باورند که از ابتدای تشکیل ستاد ملی ساماندهی امور جوانان بر روی سازوکار این ستاد کار کارشناسی صورت نگرفته است و مشکلات ساختاری جدی در آینده گریبان گیر آن خواهد شد. برای مثال اساساً وجود 24 عضو در این ستاد باعث شده مکانیسم انسجام بخشی به تصمیمات تضعیف شود. این امر به معنای این است که ستادی که قرار است به تصمیمات در حوزه جوانان انسجام دهد، خود دچار عدم انسجام است.
جدی گرفته نشدن جلسات این ستاد از طرف اعضا نیز مؤید این نظر است. در عین حال این ستاد توفیقاتی را نیز در حوزه‌های قانون گذاری به دست آورده است. برخی از مشکلات این ستاد نیز به درون آن باز نمی‌گردد و ناشی از تعاملات آن با وزارت ورزش است.
موضوعات حوزه ورزش آنقدر متنوع هستند که به مدیران اجازه نمی‌دهد به حد کافی به حوزه جوانان برسند و به نظر می‌رسد، اثرگذاری این وزارتخانه در عرصه جوانان در حد عزل و نصب ها خلاصه شده است.
