چرا در مواقع ضروری انتظارات از هلال‌احمر وجود دارد، ولی هنگام تخصیص بودجه، همین بودجه اندک هلال نیز مثل گوشت قربانی میان دیگران توزیع می‌شود؟
به گزارش ، روزنامه شهروند نوشت: روزهای گذشته ایران درگیر مجموعه‌ای از حوادث طبیعی بود که بیش از همیشه جامعه را نسبت به ضرورت وجود یک نهاد امدادی قوی و فراگیر آگاه کرد. وضعیت ریزگردها در جنوب و در پی آن افزایش رطوبت هوا تا ٩٨درصد و اتصالی پیدا کردن شبکه‌های انتقال برق فشار قوی و در نتیجه قطع برق خوزستان و در پی آن قطع آب، یک استان را با مشکلات عدیده‌ای مواجه و وزیر نیرو را راهی آن‌جا کرد. از سوی دیگر، بارش‌های شدید در جنوب کشور ابتدا در سیستان و بلوچستان و اکنون در فارس، بوشهر، هرمزگان و سایر مناطق، بخش مهمی از مردم را درگیر بحران سیل کرده است. در شمال کشور نیز ریزش برف، قطع برق، سقوط بهمن، بسته شدن جاده‌ها و در راه ماندن مسافران، وضعیتی اورژانسی را برای امداد و نجات ایجاد کرده است. جمعیت هلال‌احمر نیز به‌عنوان مهم‌ترین و شاید هم تنها نهاد متولی این کمک‌رسانی، در سراسر کشور مشغول اقدامات امدادی است، ولی کیست که نداند این اقدامات متناسب با وضعیت و نیازهای جاری برای این حد از حوادث نیست. در این میان، یکی از خبرگزاری‌های اصولگرا تیتر و خبری را به این شرح روی خروجی خود قرار داده است: «کشور را آب برد، امداد و نجات را خواب/ بودجه‌های میلیاردی هلال‌احمر کجا هزینه می‌شود؟... اما نکته قابل تأمل حضور کمرنگ هلال‌احمر در این حوادث است. هلال‌احمر با بودجه‌های نجومی و میلیاردی که از دولت و سازمان‌های داخلی و خارجی دریافت می‌کند، آنچنان که باید در این حوادث حضور پیدا نکرده و همیشه دست سوم و چهارم ماجرای امداد است و تنها به دادن آمارهایی اکتفا می‌کند... البته مسئولان این سازمان نبودن بودجه و نداری را بهانه می‌کنند و معمولا در حد نیرو‌های داوطلب و امدادرسانان موضوع را پایان می‌دهند... آنچنان که وحید رحمتی، رئیس مرکز روابط‌عمومی هلال‌احمر درباره حادثه پلاسکو کاملا به این موضوع اشاره کرده و گفته بود: باید توجه داشت که کمترین تجهیزات برای امدادگران هلال‌احمر در نظر گرفته شده و شاید بتوان گفت نسبت به امدادگران خارج از کشور از امکانات حداقلی برخورداریم.... البته این بار اولی نبود که مسئولان هلال‌احمر از نبود یا کافی نبودن بودجه‌های دولتی گلایه می‌کنند؛ بودجه‌هایی که یا نمی‌رسند یا دیر می‌رسند.»
این نوع برخورد حکایت از نهایت رفتار سیاسی با نهادی است که اصولا در چارچوب‌های سیاسی نمی‌گنجد؛ ادعاهایی سراپا نادرست. نمونه‌اش را در رد این گزارش مخدوش می‌توان در گزارش سایت اصولگرا و منصف تابناک و الف درباره بودجه هلال‌احمر دید. آن‌جا که نوشته است: «این محاسبات برای درک چرایی گلایه‌های مسئولان هلال‌احمر از وصول نشدن مطالباتشان کافی است، اما نمی‌تواند پاسخگوی چرایی تصمیم مسئولان سازمان برنامه و بودجه برای محروم کردن هلال‌احمر از ردیف بودجه و مطالباتش باشد. مثل مطالبه ١١٠٠میلیارد تومانی هلال‌احمر از محل منابع ماده (١٠) قانون تنظیم بخشی از مقررات مالی دولت و ماده (١٢) قانون تشکیل سازمان مدیریت بحران کشور که تنها ١٠٠میلیارد تومان آن وصول شده و در واپسین روزهای سال هنوز پرداخت نشده است... در پایان گفتنی است «تابناک» در روزهای آتی گزارش‌های تکمیلی درباره چرایی اختصاص نیافتن بودجه هلال‌احمر و تصمیم عجیب و قابل پیگرد به حذف سهم ٤٢درصدی هلال‌احمر از حق‌الثبت ـ که این ردیف، صرف پرداخت حقوق پرسنل هلال‌احمر و ١٠٠هزار امدادگر در سطح کشور می‌شود ـ را به همراه مستندات منتشر خواهد کرد.»
اتفاقا اعتراض مسئولان جمعیت هلال‌احمر نیز به همین محدودیت‌هایی است که بر بودجه هلال‌احمر وارد شده است. مردم نیازمند به امداد که می‌توانند خواهران و مادران و برادران ما و نیز خبرنگارانی که آن خبر مخدوش را درباره هلال نوشته‌اند و کلیه آحاد مردم اعم از اصولگرا و غیر آن باشند، انتظار داشتند وقتی که مجلس اصولگرا بودجه عادی هلال‌احمر را حذف می‌کند و به ردیف‌های نهادهای دیگر اختصاص می‌دهد، این همکاران رسانه‌ای زبان به اعتراض و نقد بگشایند. خیلی ساده است، هلال‌احمر حاضر است مجموعه بودجه خود را با بودجه نهادهایی مقایسه کند که سطح خدمات آنها به یک‌دهم، حتی یک‌صدم هلال‌احمر نیز نمی‌رسد. میزان بودجه برای نهاد امداد و نجات در کشوری به این وسعت و بزرگی و با این تنوع از حوادث طبیعی و غیر طبیعی، خیلی بیش از این باید باشد که هست، ولی هلال‌احمر و نهاد امدادرسان دارای لابی‌های قدرتمند در نهادهای تصمیم‌گیر نیست. برخلاف نهادهایی که خدمات چندانی به مردم ارایه نمی‌کنند ولی بودجه‌های کلانی را از طریق رایزنی‌ها به دست می‌آورند، هلال‌احمر فاقد این لابی‌هاست. علت نیز روشن است؛ هلال‌احمر نهادی است که در هر لحظه و بالقوه باید به همه مردم ایران از جمله همان افراد تصمیم‌گیر کمک کند. اگر آنان هم در جاده برف‌گیر یا دچار سیل شوند یا زمین‌لرزه‌ای رخ دهد، به همان میزان نیازمند امداد و نجات هستند که دیگر شهروندان نیاز دارند؛ پس دلیلی ندارد که برای کسب بودجه به اقدامات مشابه دیگر نهادهایی متوسل شد که با امتیاز دادن، بودجه می‌گیرند. هلال‌احمر هیچ چیز جز خدمت به مردم نیازمند برای ارایه به دیگران ندارد که بخواهد آن را برای کسب بودجه خود بدهد، بنابراین دوستانی که نگران این هستند که کشور را آب برد، پیش از این باید نگران می‌بودند که بودجه را کی برد؟
اکنون در آستانه عید و تعطیلات نوروز هستیم. زمانی که همه مردم می‌توانند بار سفر ببندند و برای رفع خستگی به دیدن نقاط مختلف کشور بروند، درحالی‌که این تعطیلات دقیقا زمانی است که عزیزان هلال‌احمر از دل و جان به جای سفر، آماده امداد می‌شوند. البته این سوال برای همه آنان به‌وجود می‌آید که چرا در مواقع ضروری انتظارات از هلال‌احمر وجود دارد، ولی هنگام تخصیص بودجه، همین بودجه اندک هلال نیز مثل گوشت قربانی میان دیگران توزیع می‌شود؟ پاسخ را می‌توان در یک تمثیل قرآنی جست‌وجو کرد؛ آن‌جا که خداوند می‌فرماید: «و چون در دریا به شما خوف و خطری رسد، در آن حال به‌جز خدا همه آنهایی که به خدایی می‌خوانید از یاد شما بروند و آن‌گاه که خدا شما را به ساحل سلامت رسانید باز از خدا روی می‌گردانید و انسان بسیار کفرکیش و ناسپاس است.» این رفتار ناسپاس‌گونه ما انسان‌هاست. قضیه هلال‌احمر و این دوستان نیز چنین است. هنگامی که دچار بلایای طبیعی و مصنوعی می‌شوند، همه به فکر و یاد هلال‌احمر می‌افتند و هنگامی که این مصائب فروکش می‌کند، دوباره آن را فراموش می‌کنند و بودجه‌ها را به نحو دیگری تخصیص می‌دهند. هرچند امیدواریم که کشور هیچ‌گاه دچار بلایایی از قبیل موارد موجود نشود ولی دعا می‌کنیم اگر قرار است چنین حوادثی رخ دهد، حداقل هنگام تدوین بودجه رخ دهد، بلکه نمایندگان به صورت عینی‌تری با واقعیت و اهمیت نقش هلال‌احمر آشنا شوند. الان که در چنین وضعی هستیم، این امید وجود دارد که نمایندگان با حساسیت و مسئولیت‌پذیری بیشتر به این حوادث طبیعی کشور پاسخ دهند.
