درقرآن درسوره شوری آمده است که هیچ ولیی غیر از خدا نیست،با توجه به این ولی فقیه را چگونه ثابت می کنید؟

خداوند تنها کسی است که بر مخلوقات ولایت بالذات دارد و غیر خدا نه بر خود و نه بر غیر خود ولایت ذاتی ندارد : «أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِیُّ وَ هُوَ یُحْیِ الْمَوْتی‏ وَ هُوَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدیر؛ (1) آیا آنها غیر از خدا را ولیّ خود برگزیدند؟! در حالی که «ولیّ» فقط خداوند است و اوست که مردگان را زنده می‏کند، و اوست که بر هر چیزی تواناست!». ولیّ یعنی متولی امر و اداره کننده و جلب کننده سود و دفع کننده ضرر ، فقط خداست و غیر خدا به خودی خود و مستقلا مالک هیچ چیزی نیست و قدرتی ندارد تا بتواند متولی امر و مالک نفع و ضرری باشد. اما خداوند قادر مطلق است و می تواند به افرادی قدرت و توان اداره و هدایت و تدبیر بدهد و آنان را به عنوان "ولیّ" بندگانش برگزیند و خدا چنین کرده و علاوه بر این که خودش ولی بالذات و حقیقی است ، پیامبر و اولیایش را به ولایت بر مؤمنان برگزیده است : «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ؛ (2)سرپرست و ولیّ شما، تنها خداست و پیامبر او و آنها که ایمان آورده‏اند همانها که نماز را برپا می‏دارند، و در حال رکوع، زکات می‏دهند». «النَّبِیُّ أَوْلی‏ بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ؛ (3) پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است». «إِنَّکَ لَتَهْدِی إِلی‏ صِراطٍ مُسْتَقِیم؛ (4) و تو مسلّماً به سوی راه راست هدایت می‏کنی». «یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتابَ وَ الْحِکْمَة؛ (5) آنها را پاک کند و کتاب و حکمت بیاموزد». و مؤمنان را هم بر پذیرش این ولایت و سرپرستی امر کرده است: «وَ مَنْ یَتَوَلَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ الَّذِینَ آمَنُوا فَإِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْغالِبُون؛ (6) و کسانی که ولایت خدا و پیامبر او و افراد باایمان را بپذیرند، پیروزند (زیرا) حزب و جمعیّت خدا پیروز است». بنا بر این خدا ولی بالذات است و پیامبر و اهل بیت او و منصوبان خاص و عام آنان به امر و اراده خدا اولیای ما هستند که هدایت می کنند و ولایت دارند و ما به امر خدا موظف به پذیرش ولایت آن ها که همان تجلی ولایت خدا است، می باشیم. پی نوشت ها: 1. شوری (42) آیه 9. 2. مائده (5) آیه 55. 3. احزاب (33) آیه 6. 4. شوری (42) آیه 52. 5. آل عمران (3) آیه 164. 6. مائده (5) آیه 56.