باتوجه به آیه ۲۱۶ سوره بقره ،آیا مصداق خیر برای انسان با انتخاب خدا فرق دارد؟

آیه 216 به شرح زیر است:
کُتِبَ عَلَیْکُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ کُرْهٌ لَکُمْ وَ عَسی‏ أَنْ تَکْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ وَ عَسی‏ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَکُمْ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُون
جهاد در راه خدا، بر شما مقرّر شد در حالی که برایتان ناخوشایند است. چه بسا چیزی را خوش نداشته باشید، حال آن که خیرِ شما در آن است. و یا چیزی را دوست داشته باشید، حال آنکه شرِّ شما در آن است. و خدا می‏داند، و شما نمی‏دانید.
پیام و محتوای آیه فوق این است که "خیر واقعی" آن است که در جهت سعادت واقعی دنیا و آخرت شما باشد و شما انسان ها چون از عواقب و نتایج کارها و حقیقت آنها اطلاع ندارید ، به چیزهایی به عنوان خیر دل می بندید و آنها رابرای خود ، دارای منفعت و سود دانسته و سبب کمال و سعادت خود می شمارید که این گونه نیستند و خدا می داند که با توجه به حقیقت و پیامدهایشان برای شما نه تنها خیر نیستند. بلکه شر می باشند و عکس آن هم چیزهایی است که شما آنها را باعث زحمت و مشقت و محرومیت خود و در نتیجه بد می شمارید در حالی که آنها گر چه ممکن است با مشقت و رنج و محرومیت کوتاه مدت و ابتدایی همراه باشند ، ولی در نهایت سبب خوشبختی و سعادت و کمال شمایند.

از طرف دیگر خداوند رحمان و رحیم و رؤوف است و خیرخواه تر برای بندگان از خودشان است ؛ از این رو تکالیفی که بر دوش آنها نهاده از جمله "قتال و جنگ با دشمن" ، گرچه در نگاه اول سخت و با مشقت و رنج و مرگ و مجروحیت ودوری از خانواده و ... همراه است و به همین جهت مورد طبع و خواست انسان نیست و فرد این دستور را ناخوش می دارد ، ولی با توجه به پیامدهای دنیایی و آخرتی اش ، خیر بزرگی برای شماست و همچنین کارهایی را خدا نهی کرده که میل و طبع شادی و منفعت و آسایش طلب آنسان خواهان آنها است. ولی به واقع برای حیات دنیایی و آخرتی او ضرر دارد.

بنا بر این سخن این نیست که مصداق خیر با انتخاب خدا فرق می کند بلکه سخن در این است که خدا با علم و حکمت بی نهایتش ، خیر واقعی را برای شما انتخاب می کند ولی شما به جهت جهل و دنیا طلبی و تن آسایی و ... آن را با این که به سود شماست ، خوش نمی دارید و چیزهایی را که خدا به علم و حکمت خودش بر شما نمی پسندد د به واقع برای شما شرّ است ، دوست داشته و خواهانید.

پس عقل حکم می کند که خواست خود را به کنار نهیم و خود را به خدا بسپاریم و به امر و نهی او گوش دهیم که عالم به مصالح ما و خواهان سعادت ما است.