هنگامی که قصد دارید به موضوع «مکیدن انگشت» بپردازید، به مشاجرات و پیامدهای ناگوار آن نیز بیندیشید، از جمله این که مردم چه خواهند گفت، زیرا والدین معمولاً در مورد نظرات دیگران نگران هستند.
1. هیچ‌گاه گمان نکنید که سایر والدین با موضوع مکیدن انگشت یا استفاده از پستانک درگیر نبوده‌اند.
2. هرگز اجازه ندهید دیگران عقاید خود را که شما نسبت به آن بی‌باور هستید، به شما تحمیل کنند. در مورد تصمیمی که می‌گیرید اعتماد به نفس داشته باشید و نگذارید فضای موجود در شما غلبه کند. ما اکنون می‌دانیم که مکیدن انگشت یک عادت جهانی است. پژوهشگران با استفاده از اولتراسوند (1) مشاهده کرده‌اند که بسیاری از کودکان در مرحله‌ی جنینی سرگرم مکیدن انگشت شست هستند. مکیدن انگشتان ناشی از نیاز کودک به آرامش و اطمینان است. آنها از طریق پاسخ به این نیاز، نخستین گام‌ها را به سوی استقلال برمی‌دارند. بسیاری از کارشناسان بر این اعتقادند که مکیدن انگشت یا پستانک ضرری برای کودکان ندارد و بچه‌هایی که از شیر مادر و یا از شیشه (شیر خشک) تغذیه می‌کنند، ممکن است به آن نیاز داشته باشند. برخی از والدین ترجیح می‌دهند از پستانک استفاده کنند زیرا معتقدند که ترک پستانک در سنین بالاتر بسیار آسان‌تر از ترک مکیدن انگشت است. اگرچه مدرکی که این مطلب را تأیید کند وجود ندارد، ولی ممکن است صحت داشته باشد زیرا دور کردن پستانک از کودک به تدریج امکان‌پذیر است. تحقیقات دانشگاه‌های آمریکا درباره‌ی کودکان، نشان می‌دهد که مکیدن پستانک با مکیدن پستان مادر سازگاری ندارد، اما به یاد داشته باشید که با وجود تشویق فرزندتان به استفاده از پستانک، ممکن است او مکیدن انگشت خود را ترجیح دهد. صرف نظر از این که کودکان از پستانک یا مکیدن انگشت به منظور ارضای حس مکیدن استفاده کنند، آنها به وسیله‌ای نیاز دارند که در مواقع خستگی، ناراحتی، خوابیدن و هیجان‌های روحی به تسکین خود بپردازند. کودکان به تدریج که بزرگ می‌شوند راه‌های دیگری را برای برخورد با فشارها و هیجان‌های روحی کشف می‌کنند و در این زمان، عادت استفاده از پستانک یا مکیدن انگشتان را کنار می‌گذارند.
قسمتی از ترس ما نسبت به مکیدن انگشت یا استفاده از پستانک، ناشی از این است که از اشتباه کردن وحشت داریم، حال آن که از این امر گریزی نیست. بسیاری از کمبودها با گذشت زمان و اندیشیدن در مورد آنها قابل اصلاح هستند. اگرچه تأثیر ما بر فرزندانمان انکارناپذیر است، اما سلامت روانی آنها و ما، روندی طولانی است و وقوع موضوعی کوچک، نمی‌تواند در بر دو باخت نهایی ما تأثیرگذار باشد. اکنون به نکته‌های کلیدی دیگری درباره‌ی چگونگی برخورد با «مکیدن انگشت» و «استفاده از پستانک» اشاره می‌کنیم:
1. گریه‌ی کودک، همیشه نشان‌دهنده‌ی گرسنگی او نیست بلکه ممکن است نشانه‌ی نیاز او به مکیدن باشد.
2. به کودک خود کمک کنید تا یاد بگیرد که چگونه باید فشارهای روحی و مشکلات را تحمل کند.
3. برخی از کودکان برای تسکین خود به یک وسیله‌ی فیزیکی نیاز دارند، از این رو به مکیدن پستانک و یا انگشتان رومی‌آورند. سعی کنید تمرین‌ها و بازی‌هایی را که دارای جنب‌وجوش فیزیکی است، جایگزین این عادت‌ها کنید.
4. برخی از کودکان برای به خواب رفتن نیاز به پستانک دارند. برای کمک کردن به این نیاز، وسایل دیگری را جایگزین پستانک کنید و بدون این جایگزینی، پستانک را از او دور نسازید.
5. خواندن یک کتاب داستان برای کودکان زودرنج و بدخُلق، گاهی بسیار آرام‌بخش‌تر از پستانک است. کودکان یک ساله نیز از شنیدن داستان لذت می‌برند. آنها به یک تماس و ارتباط فیزیکی نیز نیاز دارند. تماشای فیلم و خوش‌رفتاری والدین این نیاز را برطرف می‌کند.
6. سعی نکنید با مسخره کردن و شرمنده ساختن فرزندتان او را وادار کنید پستانک را ترک کند. چنین برخوردهایی باعث خودکم‌بینی او می‌شود.
7. به یاد داشته باشید که بیشتر کودکان سرانجام این عادت را ترک می‌کنند پس این رفتار آنها را نادیده بگیرید.
8. اگر در مورد این عادت فرزندتان نگران هستید با متخصص کودکان مشورت کنید.
9. سعی کنید عواملی را که باعث فشارهای روانی کودک می‌شود بیابید و آنها را کاهش دهید.
10. نکات ایمنی زیر را به یاد داشته باشید:
- پستانک را به گردن کودک نبندید زیرا ممکن است در اثر حادثه‌ای به خفگی او منجر شود.
- پستانک را در عسل یا سوپ فرو نکنید. عسل ممکن است در کودکان زیر یک سال ایجاد مسمومیت کند. سوپ نیز باعث پوسیدگی دندان‌ها می‌شود.
پی‌نوشت‌ها:
1. Ultasound همان سونوگرافی است.
منبع مقاله :
سیگل، الینور، سیگل، لیندا؛ (1393)، کلیدهای رویارویی با مشکلات رفتاری کودکان، ترجمه‌ی مسعود حاجی‌زاده، تهران: موسسه انتشارات صابرین، چاپ پانزدهم. 