اسحاق نیوتن دانشمند بلند آوازه انگلیسی، در 25 دسامبر سال 1642م در منطقه نارس انگلستان به دنیا آمد و کودکی خود را با غم از دست دادن پدر به تلخکامی گذراند.
وی از جوانی به ابزارهای مکانیکی علاقه داشت تا اینکه در دانشگاه کمبریج انگلستان در زمینههای ریاضی، فیزیک و فلسفه به تحصیل و تحقیق پرداخت. نیوتن در 24 سالگی قوانین اساسی فیزیک را تنظیم کرد و آنها را درباره اجرام آسمانی به‌کار برد.
مهمترین کشف نیوتن، قانون اصلی جاذبه است. کشفیات علمی نیوتن، پایه بسیاری از اکتشافات بعدی دانشمندان درباره قوانین حاکم بر طبیعت و اصول ریاضی و هندسی شد. نیوتن مفاهیم و قوانین اساسی مکانیک را فرمولبندی کرد و پس از کشف جاذبه عمومی، منظرهای فیزیکی از جهان به‌وجود آورد که تا آغاز قرن بیستم دست نخورده باقی‌ماند.
نیوتن را به دلیل مطالعه آثار ریاضیدانان بزرگ و به‌ویژه پایهگذاری اساس حساب و جبر و آنالیز، به‌عنوان یکی از بنیانگذاران اصول ریاضیات عالی میدانند. نیوتن پس از تحقیقات جالبی که درباره نور انجام داد ثابت کرد که نور خوشید یا نور سفید عملا از ترکیب رنگهای گوناگون به وجود آمده است که با یک منشور ساده قابل تجزیه است.
نتیجه این تجربه، باعث ایجاد مفهوم طیف یا نوار رنگ شد و پایه طیفشناسی ریخته شد. وی همچنین با ساخت نوعی تلسکوپ که به جای عدسی، دارای آینه بازتابنده بود، پایه تلسکوپهای امروزی را گذارد و از آن برای بررسی اعماق کیهان استفاده برد.
دیدگاههای این دانشمند بزرگ جهان درباره دین، فلسفه و اخلاق نیز مورد توجه بسیاری از دین شناسان و متفکران قرار گرفته است. نیوتن آثار متعددی به نگارش درآورده است که کتاب مبانی ریاضی فلسفه طبیعی درباره حرکت اجسام، مهمترین اثر اوست.
نیوتن در این کتاب پیروی حرکات اجسام در زمین و آسمان را بر اساس قوانین واحد اثبات می‌کند و قوانین مهم سهگانه خود را در اینباره مطرح میسازد. او بیش از بیست سال آخر عمر را در مقام ریاست انجمن سلطنتی انگلستان گذراند و فعالیتهای علمی خود را ادامه داد. اسحاق نیوتن سرانجام در 20 مارس سال 1727م در 85 سالگی درگذشت و در کلیسای وست مینستر که مدفن بزرگان بسیاری است به خاک سپرده شد.
