به گزارش "ورزش سه"، در 20 دقیقه ابتدایی به نظر می رسید ما برای تماشای شب دیگری از فوتبال جادویی منچسترسیتی آماده می شدیم. در هفته هایی که گلزنی برای تیم گواردیولا تبدیل به یک تفریح شده، در همان ابتدا رحیم استرلینگ و گابریل 2 بار دروازه را ناپولی را باز کردند و نمایش درخشان دی بروین نیز نشان داد شانس او برای کسب عنوان مرد سال فوتبال جزیره زیاد است.
اما در نهایت همه چیز آنگونه که گواردیولا امیدوار بود رقم نخورد؛ ناپولی یک پنالتی از دست داد، یک پنالتی را تبدیل به گل کرد تا اتفاقات بازی با آنچه سیتی در ابتدا رقم زده بود فاصله زیادی داشته باشد؛ به طوریکه میزبان در اواخر بازی بیشتر به دنبال حفظ توپ و حفظ نتیجه بود.
گرچه قطعا روند پیروزی های سیتی در ادامه متوقف می شود و آنها نیز مانند هر تیمی ممکن است درگیر بحران مصدومیت شوند؛ اما اینکه بگوییم لزوما سرنوشت، آنها را به اتفاقات فصل قبل گره زده و افت آنها در نتیجه گیری قطعی است، اشتباه است.
اگرچه سیتیزن ها 10 بازی اول سال قبل را نیز با برد سپری کردند؛ اما هرگز قادر به ارائه استاندارد یک ماه اخیر نبودند اما خیلی وقت ها نیز انگار علاقه ای مبنی بر آنکه فوتبال سیتی را "گواردیولایی" بنامند وجود داشت؛ البته نمایش امسال آنها قطعا از سال گذشته بهتر بوده است.
برخلاف اکتبر سال قبل امسال دیگر گواردیولا لزوما قصد ندارد خواسته های تاکتیکی خود را به بازیکنانش تحمیل کند؛ به عنوان مثال سیستم به دفاع 3 نفره تغییر پیدا کرد؛ زیرا مدافعان کناری قادر به اجرای فرامین سرمربی سابق بارسا و بایرن نبودند و این اتفاق دیگر قرار نیست هنگامی که زمان کافی برای بازگشت وجود نداشته و سیتی از کورس به دور باشد، رخ بدهد.
اما شاید مهم ترین نکته ای که رقبای این فصل تیم آبی پوش شهر منچستر باید به آن توجه داشته باشند و چیزی که تفاوت اصلی این تیم با ترکیب فصل قبل است، شرایط بازیکنان و ستارگان سیتیزن ها نسبت به سال قبل است که بهتر شده. حالا هم ترکیب اصلی می داند که گواردیولا چه چیزی از آنها می خواهد و هم بازیکنان از روش اجرای تاکتیک های سرمربی خود آگاه هستند.
سیتی حالا تیم موفقی است؛ زیرا در گذشته تجربه شکست را داشته و همان ناکامی می تواند دلیل مهمی برای عدم تکرار آن در سال جاری باشد. تفاوت مهم دیگر، ریشه در عملکرد فردی بازیکنان دارد؛ به عنوان مثال کلودیو براوو فصل قبل نقش مهمی در سقوط تیمش ایفا کرد و بسیاری از توپ هایی که به دروازه اش شلیک شدند، تبدیل به گل شد؛ اما امسال ادرسون دیواری نفوذناپذیر بوده که حتی در پخش توپ نیز بهتر از گلر شیلیایی عمل می کند.
در بخش مدافعان کناری، فابیان دلف تفاوت زیادی با بازیکنان مورد استفاده فصل قبل داشته و جان استونز نیز در دفاع میانی قدرتمندتر و باهوش تر از گذشته عمل می کند و در مالکیت توپ نیز نمایش بهتری دارد. در کنار او اوتامندی نیز پیشرفت محسوسی داشته و حالا بسیار خوب در دفاع ظاهر می شود.
داوید سیلوا اگرچه برابر ناپولی روز خوبی نداشت؛ اما در بهترین مقطع فوتبالی خود به سر می برد و کوین دی بروین همانطور که اشاره شد، بهترین بازیکن لیگ برتر و در زمره بهترین های اروپاست.
بازیکنان هجومی سیتی این فصل نمایش فوق العاده ای دارند که باید دلیل آن را نزدیکی بیشتر به دروازه حریف دانست. دیگر آنها موقعیت ها را از دست نمی دهند که دیدار برابر ناپولی به خوبی موید این موضوع است.
به هر حال سیتیزن ها قادر به تکرار نمایش هفته های اخیر خود را دیدار برابر ناپولی نبودند و این اتفاق بیانگر آن است که این تیم هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن دارد که خود گواردیولا نیز کاملا به این موضوع واقف است.
سیتی در این دیدار بهترین نمایش خود را ارائه نداد و نتوانست به اندازه کافی روی توپ تسلط داشته باشد؛ اما از آن سو همانند فصل قبل اجازه نداد که توسط حریف مورد آزار و تحت فشار قرار بگیرد.
به راحتی می توان با تهیه لیستی از بازی هایی که سیتی بعد از شکست برابر موناکو در لیگ قهرمانان فصل قبل انجام داده، دریافت گواردیولا روش خود را تغییر داده؛ اما به هر حال در برخی از بازی ها نیز این اتفاق رخ نداده و این بازیکنان هستند که خود را با افکار پپ هماهنگ می کنند که شاهد چنین نمایش هایی هستیم.
