حقایقی درباره اشک‌ها

دلیل گریه بچه ها مشخص است. آن ها با گریه می خواهند بگویند گرسنه هستند یا وقت خوابشان رسیده است. اما گریه بزرگترها راز و رمز زیادی در خود نهفته دارد.

مدت هاست این سوال در ذهن محققان پیش آمده است که چرا بچه ها وقتی بزرگ می شوند و قادر به استفاده از زبانشان هستند باز هم گریه می کنند. آن ها چندین پاسخ برای این سوال دریافته اند که به آن ها اشاره خواهیم کرد.

اشک های شادی با اشک های ناراحتی فرق می کنند. و هر دو این ها با اشک های "در اثر پیاز” فرق می کنند.

هیچ کدام از این اشک ها به طور یکسان تولید نمی شوند. در واقع 3 نوع اشک وجود دارد: نوع اول مایعی است که با هر پلک به هم زدن تولید می شود و به آن اشک بازال می گویند. این اشک ها چشم را مرطوب نگه داشته و از چشم محافظت می کنند. نوع دوم اشکهایی هستند که در اثر محرک ها واکنش نشان می دهند. مثل اشک هایی که در اثر پیاز بوجود می آیند. و نوع سوم اشک های در اثر احساسات هستند. اشک های محرک و احساساتی در مجرای اشک و یا غدد اشکی تولید می شوند. اما اشک های بازال در مجراهایی که زیر پلک هستند تولید می شوند.

با این که مواد تشکیل دهنده تمام این اشک ها ترکیب نمک، هورمون، پروتئین و چند نوع ماده دیگر است اما شکل ظاهری هر کدام از آن ها در زیر میکروسکوپ کاملا متفاوت است.

میانگین گریه کردن زن ها در ماه 2 الی 4 مرتبه می باشد اما مردها هر یک ماه در میان 1 بار گریه می کنند. گریه زنان طولانی تر از مردان است. در رابطه با دلایل اصلی و مهم گریه تفاوت زیادی بین زن ها و مردها وجود ندارد. به عنوان مثال مسائلی چون مرگ و شکست عاطفی  باعث می شود هم مردها و هم زن ها گریه کنند. اما تفاوت بین گریه مردها و زن ها  در برخی مسائل کوچک و روزمره بیشتر است. به عنوان مثال هنگام خراب شدن کامپیوتر یا روشن نشدن ماشین.  در این موقعیت ها مردها نهایتا شاید کمی ناسزا بگویند.

زن ها معمولا بیشتر از مردها در شرایط احساسی قرار می گیرند. هنگامی که شما مشغول نگاه کردن به یک فیلم دراماتیک هستید همسرتان به بازی فوتبال رفته است. نوع فیلم هایی که زنان و مردان نگاه می کنند، نوع کتابی که می خوانند و حتی نوع موسیقی نیز کاملا متفاوت است. تمام این ها در گریه کردن یا نکردن ما انسان ها بسیار موثر هستند.

به همین دلیل است که  زنان هنگام گریه بیشتر اشک هایشان روی گونه جاری می شود اما در مردان مهار می شود.

نظریه دیگری که در رابطه با گریه می باشد ارتباط بین انسان هاست. به این فکر کنید که وقتی غریبه ای را در حال گریه کردن می بینید و اشک های روی گونه های او جاری شده با او همدردی می کنید حتی اگر دوباره او را هرگز نبینید. اشک ها برای دیگران نشان دهنده نیاز شما به کمک است. وقتی شخصی را اشک آلود می بینید بیشتر می توانید به او نزدیک شوید و با او همدردی کنید و این مهمترین تاثیر درون فردی اشک هاست.

اشک ها از غدد اشکی ترشح می شوند و نزدیک بینی تخلیه می شوند. وقتی ظرفیت این قسمت کم باشد اشک ها از گونه ها جاری می شوند و به این فرآیند، گریه می گوییم. بینی قبل از گریه کردن شروع به آبریزش می کند و همینطور هنگام گریه کردن نیز ادامه پیدا می کند زیرا اشک ها همینطور ترشح و تخلیه می شوند. مقدار زیادی از اشک ها به داخل بدن باز می گردند.

خیلی از ما پس از گریه احساس رهایی و آرامش پیدا می کنیم. یک نظریه قدیمی هست که می گوید این حس به دلیل هورمون های استرس اشک است و گریه کردن باعث می شود که این هورمون ها از بدن خارج شوند و احساسات منفی کاهش پیدا کنند. اما به عقیده برخی از محققین این نظریه اشتباه است. درست مثل این می ماند که بگوییم ترشحات آب دهان باعث کاهش استرس می شوند. ترکیب آب دهان بسیار مشابه اشک هاست. حتی عرق هم هورمون استرس دارد. اما این که بگوییم اشک ریختن باعث می شود هورمون های استرس از خون خارج می شوند درست نیست.

منبع: بدونیم