یکی از اصحاب امام صادق (ع ) بنام عمار بن حیان می گوید: فرزندم اسماعیل نام دارد و نسبت به من خوش رفتاری می کند، به حضور امام صادق (ع ) رفتم ، گفتم : پسرم ، اسماعیل نسبت به من خوش رفتار است . فرمود: من او (اسماعیل پسرت ) را دوست داشتم ، اینک (بخاطر اینکه نسبت به پدر، خوش رفتاری می کند) دوستی من نسبت به او، بیشتر شد. سپس فرمود: خواهر رضاعی رسول خدا (ص )، نزد آن حضرت آمد، پیامبر (ص ) وقتی که او را دید، بسیار شاد شد، و روپوش خود را، به زمین ، گسترد، و او را روی آن نشانید، سپس به او رو کرد، و در حالی که لبخند بر لب داشت با او گفتگو کرد، و احترام شایانی به او کرد، تا او برخاست و رفت . سپس برادر رضاعی آن حضرت آمد، نسبت به او نیز احترام کرد، ولی نه آن گونه که احترام به خواهر رضاعی خود نمود. شخصی از آن حضرت پرسید: چرا آن گونه که خواهر رضاعی خود را احترام کردی ، به برادر رضاعی خود، آن گونه احترام نکردی ؟!. پیامبر در پاسخ فرمود: لانها کانت ابر بوالدیها منه : زیرا آن خواهر، بیش از آن برادر، به پدر و مادر، نیکی می کند(اصول کافی ج 2 ص 161). به این ترتیب ، پیامبر مهربان (ص ) به ما آموخت ، که هر کس به پدر و مادر بیشتر احترام کند، در پیشگاه خدا ارجمندتر است ، و من او را بیشتر دوست دارم ، و امام صادق (ع ) نیز به پیروی از پیامبر (ص )، به ابن حیان فرمود: بر دوستیم نسبت به فرزندت ، به این خاطر افزودی.
منبع:داستان دوستان/خ
