تصاویر/ دختری که مجبور شد برای هیتلر بجنگد

فرادید؛هلن مایر شمشیرباز آلمانی یکی از مشهورترین ورزشکاران تاریخ این کشور است که در جریان المپیک برلین برای پنهان ماندن سیاست های نژادپرستانه هیتلر مجبور به حضور در مسابقات شد و حتی موفق شد مدال نقره را به دست آورد اما این مانعی برای اخراج او از کشورش نبود.

به گزارش مجله تاریخ فرادید، هلن مایر نابغه یهودی الاصل شمشیربازی آلمان در سال 1924 زمانیکه 13 سال بیشتر نداشت موفق شد در مسابقات قهرمانی شمشیربازی آلمان مقام نخست را کسب کند و با استعداد و توانایی فوق العاده خود همه را شگفت زده کند. 

نمایش مایر در مسابقات شمشیربازی آنقدر خارق العاده بود که همه روزنامه ها و رسانه های آلمانی به تمجید از او پرداختند و در مدت کوتاهی این دختر کم سن و سال در سراسر کشور مشهور شد اما این تازه آغاز کار بود. چهار سال پس از قهرمانی مایر در آلمان او به عنوان نماینده این کشور در المپیک تابستانی آمستردام حضور پیدا کرد و مدال طلای بازی ها را از آن خود کرد. در حالیکه همه در آن زمان مایر را دیگر یکی از برترین ورزشکاران زن تاریخ آلمان می دانستند او چهار سال بعد نیز به برای دفاع از عنوانش راهی مسابقات المپیک 1932 لس آنجلس شد اما درست ساعاتی قبل از شروع دور نهایی بازی ها خبر ناگواری همه چیز را به هم زد؛ نامزد مایر در یک سانحه رانندگی جان باخته و اندوه این حادثه باعث شد او نتواند مقامی بیش از پنجمی کسب کند. 

مرگ نامزد مایر سبب شد وی تصمیم بگیرد امریکا را ترک نکند و در کالج حقوق کالیفرنیا به تحصیل حقوق بین الملل بپردازد تا روزی به عنوان دیپلمات در کشورش مشغول به کار شود؛ اما به قدرت رسیدن حزب نازی در آلمان و آغاز سیاست های ضد یهودی هیتلر دومین ضربه را به مایر زد. او که پدری یهودی داشت از سوی دولت نازی از حقوق شهروندی محروم و عضویتش در باشگاه شمشیربازی زادگاهش لغو شد. این به آن معنا بود که مایر دیگر نمی تواند به کشورش بازگردد و مجبور به ماندن در امریکا است. او همان روزها در تنهایی و غربت در حالیکه آرزوی بازگشت به زادگاهش را داشت در نامه به یکی از هم تیمی هایش نوشت: "نمی دانم دوباره همدیگر را می بینیم یا نه. دوست دارم بتوانم به کشورم بازگردم اما می دانم انجا دیگر جایی برای من نیست".

با این حال هلن ناامید نبود و از یک سو تمرینات خود را ادامه می داد و همزمان در یک کالج محلی در اوکلند مشغول تدریس زبان آلمانی شد؛ این وضعیت تا المپیک 1936 برلین ادامه داشت. المپیک برلین باعث شد روزنه ای برای بازگشت مایر به کشورش گشوده شود؛ در آن زمان بسیاری از کشورها آلمان را متهم می کردند سیاست های نژادپرستانه خود را بویژه علیه ورزشکاران یهودی اعمال می کند و از سوی دیگر حرب نازی به دنبال پنهان کردن اقدامات خود بود. جنبش تحریم المپیک برلین از سوی بسیاری کشورها از جمله امریکا به راه افتاد و ماجرا تا جایی ادامه یافت که اسپانیا برای گرفتن میزبانی المیپک از آلمان پیشقدم شد. اما جنگ های داخلی اسپانیا باعث شد پیشنهاد میزبانی بارسلونا از سوی کمیته المپیک رد شود و تحریم به نتیجه نرسد.

با  شکست جنبش تحریم المپیک، آلمان نازی با تمام قوا برای استفاده تبلیغاتی از این بازی‌ها وارد عمل شد. آنها سعی کردند تصویر دیگری از برنامه های حزب نازی و آلمان ارائه و سیاست های نژادپرستانه و خشونت آمیز خود را پنهان کنند. برای این منظور پیش از شروع بازی ها اکثر تابلوهای ضد یهودی به طور موقت برداشته شدند و روزنامه ها سخنان تند خود را تعدیل کردند. به طوری که خیابان‌ها با پرچم‌های المپیک و صلیب‌های شکسته تزیین و به‌طور موقت تمامی نشانه‌های ضد یهودی از سطح شهر جمع‌آوری شد. 

اقدام مهم دیگر اجازه دولت آلمان به حضور مشهورترین ورزشکار زن این کشور یعنی هلن مایر در بازی‌ها بود؛ به این ترتیب مقامات آلمانی اعلام کردند هلن مایر نماینده این کشور در بازی های المپیک برلین خواهد بود و او باید به کشورش بازگردد. مایر نیز عازم کشورش شد و در حالیکه رسانه ها و روزنامه های آلمانی سعی کردند او را نادیده بگرند و حضورش را کمرنگ جلوه دهند با همه وجود برای پیروزی جنگید و تنها در فینال به "لونا الک" باخت تا مدال نقره مسابقات را به گردن بیاوزید. 

گرچه به هلن دستور داده شد هنگام پخش سرود ملی کشورش مانند نازی ها سلام بدهد اما دولت نازی که چندی بعد سیاست های نژادپرستانه خود را به شکل کم سابقه ای علیه یهودیان دنبال کرد پس از پایان المپیک او را وادار به مهاجرت به امریکا کرد. هلن دلشکسته و ناامید به امریکا بازگشت و تا سال 1952 یعنی چند سال پس از جنگ جهانی دوم و شکست نازی ها نتوانست به کشورش بازگردد؛ او به زادگاهش بازگشت ولی این بازگشت نیز چندان به درازا نکشید چون درست یکسال بعد در سن 42 سالگی پس از ابتلا به بیماری سرطان از دنیا رفت.