تاریخچه پارک های ملی (۱)

 روزنامه اطلاعات

پارک ملی بمو (شیراز)

پارک ملی بمو در شمال شهر شیراز و در موقعیت جغرافیایی 53/29 تا 36/29 عرض شمالی و 54/52 تا 29/52 طول شرقی به مساحت 48678 واقع شده است.

 پوشش گیاهی پارک ملی بمو شامل: گل‌های رنگارنگ نظیر پامچال،‌ لاله و شقایق شیراز، بادام کوهی، ارژن، بنه شناسایی شده است.

 کوه بمو در شمال شهر شیراز که از شهر به خوبی دیده می‌شود. قله کوه بمو بلندترین نقطه پارک می‌باشد و 2700 متر بلندی دارد.

 در سال 1346، پنجاه هزار و در سال 1349، حدود 48000 هکتار مساحت داشت اما اینک حدود 40000 هکتار مساحت دارد و سه رشته‌کوه به موازات هم از شرق به غرب این پارک امتداد دارد.

میزان بارندگی آن حدود 400 میلی‌متر و زمستان‌های این نواحی تا حدی سرد و معدل حرارت حداقل در قسمتی از سال از سه درجه کمتر است و تابستان درجه گرمایش به 34 درجه می‌رسد.

بهار پارک بمو از اواخر زمستان آغاز و گل‌ها و گیاهان آن از جمله گل‌های اشک یا لاله واژگون و پامچال در آن پدیدار می‌شود.

پوشش گیاهی کنونی بمو عمدتا بوته‌زار و بیشتر شامل گون و درمنه است و در طول سال‌های گذشته بیش از 300 گونه گیاهی جمع‌آوری و شناسایی شده است.

در پارک ملی بمو چشمه‌های فراوانی با پراکندگی مناسب روان است و از آب برخی از جشمه‌ها برای  کشاورزی استفاده می‌گردد.
 

پستانداران پارک ملی بمو

1) آهو

2) قوچ و میش

3) بز و پازن

4) پلنگ

5) کفتار

6) گرگ

7) روباه

8)شغال و احتمالا دو نوع گربه وحشی

پرندگان

سمان بمو هیچگاه خالی از پرندگان نیست. 55 نوع پرنده در این پارک آمارگیری شده که 26 گونه، بومی منطقه است که سراسر سال در این منطقه بسر می‌برند از جمله عقاب طلایی- هما- کرکس- دال- کبک- تیهو- کوکر سفید- سینه سیاه و... .
پارک ملی بوجاق (رشت) پارک ملی بوجاق با مساحتی بالغ بر3250 هکتار، اولین بار در سال 1377 با عنوان منطقه شکار ممنوع تحت حفاظت قرارگرفت و در حال حاضر طی مصوبه شماره 232 مورخ 21/3/81 به مجموعه پارک‌های ملی کشور پیوسته است. 

موقعیت جغرافیائی

پارک ملی بوجاق با 4148780 تا 4141325 عرض جغرافیایی و 411620 تا 399300 طول جغرافیائی در شمال شرق شهر رشت واقع گردیده است.

ویژگی‌های منطقه
پارک ملی بوجاق که لاگون کیاشهر را به عنوان تالاب بین‌المللی به مجامع جهانی معرفی نموده است و دلتای رودخانه سفیدرود را در خود جای داده است، یکی از زیستگاه‌های مهم پرندگان و آبزیان می‌باشد.

از گونه‌های شاخص جانوری می‌توان انواع پرندگان «اردک سرحنایی و قوی گنگ»، خزندگان و دوزیستان و ماهیان «ماهی سفید و کپور» نام برد. از گونه‌های گیاهی می‌توان از آزولا، ‌آلاله، نیلوفر آبی، توسکا، آقسطی نام برد.

تاریخچه عناوین قانونی منطقه بوجاق

تالاب بوجاق به علت اهمیت زیستگاهی به‌ویژه برای پرندگان مهاجر آبزی در سال 1354 بخشی از آن به وسعت 500 هکتار به عنوان «لاگون کیاشهر» در فهرست تالاب‌های کنوانسیون رامسر به ثبت رسید.

 این تالاب تا سال 1369 از دو بخش شرق و غربی تشکیل شده بود که حد فاصل بین دو بخش رودخانه سفیدرود جریان داشت، طغیان‌های پی در پی و سیلاب‌های متعدد سبب انحراف رودخانه شده، نهایتاً دهانه سفیدرود در فاصله 5/2 کیلومتری دهانه اولیه قرار گرفت.

مضافاً اینکه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، این تالاب به عنوان تالاب 22 بهمن نیز نامگذاری گردید. منطقه بوجاق در سال 1377 به مدت 5 سال با مساحت 800 هکتار به تصویب شورای‌عالی حفاظت محیط زیست به‌عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید، همچنین بعد از گذشت 5 سال این منطقه به عنوان اولین «پارک خشکی- دریایی ایران» مدرک رسمی اخذ کرد.

راه‌های قابل دسترسی به پارک ملی بوجاق

این منطقه از طریق جاده‌های حسن رود به زیباکنار، لشت نشاء به زیباکنار و نیز از طریق جاده خاکی زیباکنار هم که در جوار رودخانه اشمک قرار دارد و مسیرهای خاکی متعدد دیگر، قابل دسترسی برای بازدیدکنندگان و محققان می‌باشد.

وضعیت اقتصادی مردم منطقه بوجاق

منبع درآمد مردم منطقه بوجاق (کیاشهر و حومه آن) دو سوم آن بر پایه زراعت برنج و صیفی‌جات است و مقدار کثیری در کنار کار کشاورزی به شغل صیادی به عنوان یک شغل فصلی اشتغال دارند.

شرایط زیست‌محیطی پارک ملی بوجاق

سیمای طبیعی پارک ملی بوجاق شامل عوامل اکولوژیکی (مناطق دریایی تا عمق 6 متر، ساحل دریای-  تالابی، تالاب، اراضی چمن‌زاری) و عوامل بیولوژیکی شامل پوشش گیاهی (گیاهان آبزی، کنار آبزی، خشکی) و حیات وحش جانوری (پستانداران، پرندگان، دوزیستان، خزندگان، آبزیان) قابل تقسیم است...

برای خواندن بخش دوم - تاریخچه پارک های ملی - اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش سوم  -تاریخچه پارک های ملی - اینجا کلیک کنید.

برای خواندن بخش چهارم -تاریخچه پارک های ملی - اینجا کلیک کنید.