چهره‌هایی که زندگی‌شان توسط خبرنگاران ویران شد

برترین ها: با گسترش پوشش 24 ساعته اخبار، ایده "سریع بودن" و "پیش از سایرین خبر را منتشر کردن" اهمیت بیشتری از "دقت و صحت" و "صداقت و راستگویی" پیدا کرده است. به همین دلیل اخبار سر هم بندی شده بسیاری گزارش می شود. بله، برخی از رسانه ها برای پاک کردن نام خود و تبرئه کردن خود، تکذیبیه ای صادر می کنند، اما گاهی این تکذیبیه ها دقیقا بعد از اینکه اخبار منتشر شده خسارتی به بار می آورند، گزارش می شوند. در اینجا برخی از چهره های مشهوری که به خاطر اخباری از این دست، شهرت شان لکه دار شده است را مشاهده می کنیم.

شبکه تلویزیونی سی ان ان و جان سینا

 

 

با وجود آنکه برخی از کشتی گیرها از پاسخ دادن به اتهام مصرف استروئید طفره می روند، سوپراستار کمپانی دبلیو دبلیو ای، جان سینا، کشتی گیری است که قویا این اتهام را رد می کند. در گذشته در سال 2007، سی ان ان با سینا یک مصاحبه اختصاصی در مورد کریس بنوا که مرتکب 2 قتل عمد شده و نهایتا دست به خودکشی زده بود، داشت. پس از مصاحبه ای که حدود 45 دقیقه به طول انجامید، سی ان ان تنها چند ثانیه مختصر از صحبت های سینا را پخش کرد. بخش کوچکی از صحبت های سینا که سی ان ان از آن برای بخش پایانی برنامه استفاده کرد، این تصور را ایجاد کرد که او به مصرف استروئید اعتراف کرده است.

سینا و کمپانی دبلیو دبلیو ای، صراحتا این ادعا را رد کرده، اقامه دعوا کرده و شکایت رسمی ای به دادگاه ارائه کردند. با این وجود، سی ان ان هرگز به خاطر این کار خود عذرخواهی نکرد. بلکه به جای آن، شبکه مذکور مجددا گزارش ویژه را با افزودن بخش اصلی پاسخ سینا در مورد استفاده از استروئید، پخش کرد. البته همچنان بخشی از مصاحبه را که القاکننده موضوع اعتراف او به استفاده کردن از استروئید بود را در پخش مجدد گزارش نیز، حفظ کرده بود. بنابراین، سی ان ان ظاهرا روندی را در پیش گرفته که هر آنچه را که خودش دوست دارد، در اخبار منعکس می کند.

 

 

 

در مثال دیگری از خطای رسانه ها، شبکه سی ان ان را داریم که نام گروه هیت‌ برید که یک گروه متال‌کور از ایالت کنکتیکت است را جزو لیست گروه های معتقد به برتری سفید پوستان، قرار داده بود. لنی نساتیر یکی از اعضای اتحادیه ضد افتراء، با قرار دادن نام گروه هیت‌ برید جزو گروه هایی که نامشان احساس نفرت و خشم را القا میکنند، باعث بدنامی این گروه شد. این گروه در توییتر، نه تنها درخواست عذرخواهی و تکذیب این خبر را کرد، بلکه این کانال خبری را مورد تمسخر قرار داد. همچنین این گروه با گذاشتن دیدگاهی در توییتر، بیان کرده بودند که: «نویسندگانی چون لنی نساتیر دلیل مسخره به نظر رسیدن رسانه های آمریکایی هستند».

 

 

 

مایلز تلر ستاره فیلم "ویپلش" معروف و فیلم ناموفق "چهار شگفت‌انگیز" در سال 2015، قبلا نیز مشهور بوده است، البته نه بخاطر استعدادش در بازیگری. در مصاحبه ای که تلر در سال 2015 با مجله اسکوایر انجام داد، او به نوعی بازیچه و آلت دست معرفی شد، که البته این کلمه مودبانه تر و ملایم تری از واژه ای است که این مجله بکار برده بود و ظاهرا مردم نیز این عقیده را پذیرفته بودند.

 

اگرچه تلر اعتقاد داشت که مقاله، قضیه را بد و غلط جلوه داده است. برای حمایت از داستان تلر، سه ستاره همکار او در "چهار شگفت انگیز" با بیان اینکه او فردی شگفت انگیز و مردی بزرگ است، از او دفاع کردند. به هر حال، در مطالب چاپ شده در اسکوایر اغراق شده بود. صاحب این مجله شرکت هرست است که توسط ویلیام راندولف هرست، ابداع کننده "روزنامه نگاری زرد"، تاسیس شده است.

 

 

 

گاردین یکی از معتبرترین روزنامه های دنیا است، اما حتی این نشریه نیز بدون اشتباه نیست. در سال 2015، این نشریه گزارش کرد که مت دیمون فکر می کند بازیگرانی که با افراد هم صنف خود رابطه بسیار صمیمی دارند، باید دوستی خود را نشان ندهند و تقریبا باعث شد که او از مخالفان سرسخت این افراد به نظر بیاید. حال اینکه حتی اگر دیمون این حرف را زده باشد، این همه ی حرف او نیست یا حداقل منظور او این نبوده است. چیزی که او گفته بود این بود که، «وقتی این موضوع در مورد بازیگران به صورت یک راز باقی بماند، آنها تاثیرگذارتر خواهند بود». اساسا او معتقد است که اگر مردم چیزی در مورد دوستی های بازیگران ندانند، آنها نیز بهتر کارشان را انجام خواهند داد، که در واقع این به حقیقت نیز بسیار نزدیک است. به نظر می رسد که کارکنان گاردین باید هنگام بیان کردن نقل قول افراد، کمی بیشتر دقت کنند.

 

 

 

در سال 2015 جیسون شلدون (عکاس) تلاش کرد تا شهرت تیلور سوئیفت را با ریاکار خطاب کردن او در نامه ای سرگشاده، از بین ببرد. این اتفاق پس از پیروزی سوئیفت در برابر اپل، هنگامی که سازنده آیفون تلاش کرد آهنگ های رایگان را بدون ذکر نام هنرمندان و مارک تجاری آنها وارد بازار کند، رخ داد. شلدون در نامه خود ادعا کرد که سوئیفت نحوه استفاده از عکس های تبلیغی خود در طی سفر وی در سال 1989 را، برای او و دیگر عکاسان محدود کرده است.

 

شلدون گفت که طبق تعبیر او از قرارداد، او تنها می توانست یک بار عکس ها را بفروشد و دیگر نمی توانست بعدها آن عکس ها را در گزیده آثار هنری خود استفاده کند. تیم حقوقی سوئیفت اتهامات او را رد کردند و گفتند که هیچ محدودیتی در کار او و دیگر عکاسان ایجاد نکرده اند. شلدون اینگونه پاسخ این ادعا را می دهد که می گوید سوئیفت نکته را نگرفته است. به نظر می رسد که خصومت بین آنها پایان نخواهد یافت.

 

 

 

در سال 2008، چند سال پس از اوج شهرت آلیشا کیز، مجله بلندر، که اکنون فعال نیست، گزارش داد که کیز ادعاهای توهین آمیزی در مورد نوع موسیقی گنگستا رپ کرده است. آنگونه که مجله بلندر گزارش کرده بود، اینطور به نظر می رسید که کیز گفته است گنگستا رپ به نوعی توسط دولت آمریکا در جهت تلاش: «برای متقاعد کردن سیاه پوست ها به منظور کشتن یکدیگر»، ایجاد شده است.

 

اساسا، این مسئله باعث شد که او یک نظریه پرداز توطئه های دیوانه وار به نظر برسد. مجله بلندر احتمالا به این دلیل این داستان را مطرح کرد که در آن زمان چیز زیاد دیگری برای پرداختن بدان، نداشت. کیز بیانیه ای منتشر کرد که به سادگی ادعاهای دروغین این مقاله را افشا کرد.

 

 

 

خبرنگارانی که به طور افراط آمیزی از شایعات استفاده می کنند، نزدیک بود حرفه کاترین هیگل را نابود کنند. در سال 2013، هالیوود ریپورتر داستانی در مورد برخورد هیگل با مادرش را پخش کرد که نزدیک بود حرفه او را نابود کند. این مقاله بیان می کرد که اگرچه هیگل استعداد زیادی برای تبدیل شدن به ستاره بزرگ فیلم دارد، رفتار (بدقلقی) او مردم را از کار کردن با او منصرف می کند. اگرچه هیگل گفته است کار کردن با او سخت نیست، نظرش جهت دار است.

 

هرچند جو کارنهان (تهیه کننده) نیز به دفاع از او برخواسته و گفته است: «قضیه فقط این است که او یک نظر داده است» و مردم، زنانی را که نظر می دهند دوست ندارند. با این وجود او هنوز جوان است. اگر راسل کرو و چارلی شین توانستند پس از داشتن رفتارهای روان پریشی، دوباره سلامتی خود را بدست بیاورند، هیگل نیز می تواند این دوران اعتراض و مخالفت مردم با عقیده خود را پشت سر بگذارد. فقط کافی است که او در فیلمی مثل "باردار 2" ستاره بشود، تا همه چیز به روال عادی خود برگردد.

 

 

 

از میان همه گزارشات باطلی که تا به اینجا به آنها اشاره کردیم، احتمالا این گزارش جدی ترین مورد خواهد بود. ناتالی دورمر بازیگر مجموعه تلویزیونی "بازی تاج ‌و تخت"، مجبور بود با گزارش غلط منتشر شده ای که او را به نادیده گرفتن سن قانونی برای داشتن روابط احساسی متهم کرده بود، دست و پنجه نرم کند. این گزارش ها پس از نقل قول هایی که او در غالب نقش خود در مجموعه "بازی تاج ‌و تخت" کرده بود، ارائه شدند که اساسا به اشتباه تفسیر شده و باعث شد که او به غلط، موافق اینگونه روابط با کودکان زیر سن قانونی، به نظر بیاید. این اتهامی است که بعضی اوقات باعث گناهکار شناخته شدن فرد می شود. اگرچه قبل از آنکه چیزی از کنترل خارج شود، دورمر در پاسخ به این ادعاهای غیر مسئولانه، درخواستی برای پلیس مسئول رسیدگی به تهمت های زده شده به افراد معروف، جهت رسیدگی به این موضوع فرستاد.

یکی از چیزهایی که او در پاسخ خود بیان کرده بود این بود که او در حال بازی کردن یک شخصیت تخیلی در یک سرزمین تخیلی است. اینگونه به نظر میرسد که برخی از طرفداران "بازی تاج ‌و تخت" نمی دانند چگونه تخیل را از چیزی که می خواهند واقعیت داشته باشد جدا کنند، که در واقع خیلی هم از واقعیت دور نیست. جک گلیسون که نقش جافری منفور را بازی می کند، مجبور بود با نفرتی که مردم در زندگی واقعی از او داشتند کنار بیاید. نفر بعدی، شان بین است که ظاهرا باید به همگان ثابت کند که هنوز سرش روی بدنش قرار دارد و از تنش جدا نشده است.