به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از فیگارو، شاید تاکنون کمتر کسی از وجه نقاشانه طاهر بن جلون باخبر بوده باشد اما او نمایشگاهی از آثار نقاشی‌اش را تا 7 ژانویه در موسسه جهان عرب پاریس به نمایش گذاشته است.
نقاشی با رنگ‌هایی شاد و زنده از مشخصه تابلوهای اوست که در این نمایشگاه عرضه شده‌اند و کاملا با وجه تاریک متن‌های ادبی و رمان‌های وی تفاوت دارند.
شاید او از قبل نیز نقاشی کردن را دوست داشته است، اما مردِ کلمات نخستین بار از سال 2010 بود که قلم‌مو به دست گرفت و شروع به نقاشی کرد و از سال 2013 بیش از آن که به نوشتن بپردازد، به نقاشی توجه نشان داد.
او می‌گوید هر چه آثار ادبی‌اش دراماتیک هستند، نقاشی‌هایش شاد و بوم‌های نقاشی‌هایش از نور و رنگ‌های درخشان لبریز هستند.
وی می‌گوید: من وقتی می‌نویسم درباره چیزهای جالبی می‌نویسم که دراماتیک هستند مثل تنهایی، تبعید، مهاجرت، فساد و همه چیزهایی که این جهان را ناشاد می‌کند. در همان حال در جهان نقاشی‌هایم همه چیز پر از نور، زیبایی، شادی، لذت، مثبت‌اندیشی و امید است.
او می‌گوید سعی می‌کند خودش را با نقاشی‌هایش نشان دهد.
طاهر بن جلون درباره چندین نقاش و مجسمه ساز نیز نوشته است و نقاشی را با نگاه کردن به آثار هنرمندانی -مرده یا زنده- یاد گرفته که کارشان را دوست داشته‌است. در میان این نقاشان آلبرتو جاکومتی و آنری ماتیس جایگاه ویژه‌ای دارند.
او می‌گوید: ماتیس نقاشی بود که به مراکش رفت و بسیار تحت تاثیر نور این کشور واقع شد. من خیلی تحت تاثیر مادرم، محیط و رنگ‌های مراکش هستم و نقاشی خودم را به ماتیس خیلی نزدیک می‌بینم.
طاهر بن جلون خودش را در نقاشی بسیار متاثر از قلابدوزی سنتی کشور زادگاهش می‌داند؛ هنری که مادر و خواهرش در آنها استاد بودند و بسیای از زنان مراکشی حتی از مدرسه این هنر را یاد می‌گیرند و از طریق این کارهای دستی خودشان را بیان می‌کنند.
شماری از این قلابدوزی‌ها در میان 50 تابلویی که روی بوم و کاغذ کشیده و در این نمایشگاه ارایه شده‌اند، جای دارند.
طاهر بن جلون شاعر و نویسنده مراکشی که به زبان فرانسه می نویسد، متولد اول دسامبر 1944 در شهر فاس مراکش است.
وی سال 1975 موفق به دریافت مدرک دکتری روانشناسی اجتماعی شد و کتاب «سلول انفرادی» را براساس تجربیاتش به عنوان روان درمانگر به نگارش درآورد. وی سال 1985 کتاب «فرزند خاک» را نوشت که برایش شهرت به همراه داشت و سال 1987 با کتاب «شب مقدس» برنده جایزه گنکور شد که دنباله‌ای بر کتاب «فرزند خاک» بود.
او همراه همسر و فرزندانش ساکن شهر پاریس است و چندین کتاب آموزشی از جمله «توضیح نژادپرستی به دخترم» در سال 1997 از او به چاپ رسیده است.
این چهره برجسته ادبی سال 2008 نشان لژیون دونور را از نیکلاس سارکوزی رییس جمهور وقت فرانسه دریافت کرد.
