به گزارش ایسنا و به نقل از فیز، منظومه ستاره‌ای "پروکسیما"(Proxima) در فاصله چهار سال نوری از زمین قرار دارد که ستاره میزبان آن یک کوتوله سرخ است.
این ستاره که پروکسیما قنطورس( Proxima Centauri) نیز نامیده می‌شود، یک ستاره کوتوله قرمز با فاصله 4٫2 سال نوری (40 تریلیون کیلومتر) و نزدیکترین ستاره به زمین پس از خورشید است.
این ستاره در سال 1915 و توسط رئیس رصدخانه ملی آفریقای جنوبی کشف شد.
پروکسیما قنطورس جزئی از سامانه ستاره‌ای آلفا قنطورس به‌شمار می‌آید و نزدیکترین ستاره به خورشید ما است. از آنجایی که این ستاره نسبت به دیگر ستاره‌ها به زمین بسیار نزدیک است، می‌توان اندازه قطر زاویه‌ای آن را به طور مستقیم اندازه گرفت که این مقدار یک هفتم قطر زاویه‌ای خورشید محاسبه شده است. پروکسیما قنطورس جرمی حدود یک هشتم جرم خورشید دارد و میانگین چگالی آن 40 برابر خورشید است.
بررسی‌های رصدخانه "آلما"(ALMA) در شیلی نشان می‌دهد که یک حلقه از غبار سرد کهکشانی در مدار این ستاره قرار دارد که فاصله آن تا ستاره میزبانش بین یک تا چهار برابر فاصله خورشید تا زمین است.
داده‌های این رصدخانه نشان می‌دهند که یک حلقه غبار خارجی نیز وجود دارد که دمای آن نسبت به حلقه‌های داخلی پایین‌تر است.
محققان اعلام کرداند که این حلقه، تکه‌هایی از یخ و صخره هستند که نتوانسته‌اند تبدیل به سیاره شوند.
این کشف می‌تواند به شناخت ویژگی‌های این ستاره کمک فراوانی بکند و اطلاعات کامل‌تری در رابطه با گذشته و آینده آن در اختیار محققان قرار دهد.
پیش از این یک سیاره هم در این منظومه کشف شده بود که محققان آن را "پروکسیما B" نامیدند.
در اوت سال 2016 رصدخانه جنوبی اروپا کشف پروکسیما B را اعلام کرد. پروکسیما B، یک سیاره زمین مانند است که در حال چرخش به دور ستاره‌اش در محدوده قابل سکونت می‌باشد.
دمای پروکسیما-B در میزانی تخمین زده می‌شود که وجود آب بصورت مایع و بر روی سطح سیاره امکان‌پذیر می‌باشد.
بسیاری از ویژگی‌های این سیاره به زمین شباهت دارد اما وجود جو مشابه با زمین یکی از مهمترین نیازها برای شکل گرفتن حیات در این سیاره است.
علاوه بر وجود جو مشابه زمین و آب مایع، داشتن میدان مغناطیسی سراسری همانند قطب‌های مغناطیسی زمین یکی از ضروریات برای ایجاد شرایط مناسب حیات موجوات محسوب می‌شود.
برای بررسی این قابلیت‌ها محققان دانشگاه اکستر داده‌های این سیاره را در سامانه شبیه‌ساز "Met Office" قرار دادند. این سامانه برای مدل‌سازی تغییرات آب و هوایی زمین مورد استفاده قرار می‌گیرد.
براساس بررسی‌های محققان اگر سیاره پروکسیما-B حتی جو ساده‌تری نسبت به زمین داشته باشد که فقط از نیتروژن و کربن دی‌اکسید تشکیل شده باشد، می‌تواند شرایط فوق‌العاده مناسبی برای حیات و دمای مناسبی برای مایع بودن آب داشته باشد.
یکی از مشکلاتی که این سیاره دارد تغییرات شدید دمای آن در روز و شب است. دمای این سیاره در طول روز 16 درجه و در شب منفی 123 درجه سانتی‌گراد است و این موضوع یکی از مشکلات اساسی برای وجود حیات در این سیاره است.
اما مطالعه جدید "سازمان فضایی آمریکا"(ناسا) نشان می‌دهد که این سیاره در نزدیکترین سامانه مشابه منظومه شمسی قادر به حفظ جو در اطراف خود نیست.
بررسی محققان ناسا نشان می‌دهد که سیاره‌ای که در ناحیه قابل سکونت یک منظومه با میزبانی یک کوتوله سرخ مانند پروکسیما قرار گرفته باشد نمی‌تواند در اطراف خود جوی مشابه زمین را حفظ نماید.
سیاره "پروکسیما B" در ناحیه قابل سکونت ستاره خود قرار دارد اما حجم تشعشعات نجومی یافت شده در سطح این سیاره نشان می‌دهد امکان وجود حیات در آن بسیار پایین‌تر از آن است که پیش از این تصور می‌شد.
بررسی‌ها نشان داد که در بالاترین دمای ممکن و یک میدان مغناطیسی کاملا باز، این سیاره جوی به اندازه جو زمین را در مدت 100 میلیون سال از دست خواهد داد و زمانی که پایین‌ترین دمای ممکن و میدان مغناطیسی بسته اعمال شد این زمان به بیش از دو میلیارد سال افزایش یافت.
با توجه به نور و انرژی کمی که ستاره‌های کوتوله سرخ دارند، هر چقدر سیارات بتوانند جو بیشتری را در خود حفظ کنند، احتمال وجود آب مایع در آنها افزایش می‌یابد.
اکنون پس از گذشت یک سال از معرفی "پروکسیما B" جستجوهای خود را برای یافتن "پروکسیما C" ادامه می‌دهند.
