به گزارش ایسنا، «مارگارت اتوود»، «زادی اسمیت» و «فیلیپ راث» از جمله نویسندگان نام‌آشنایی هستند که در گروه 60 نفری چهره‌های هنری و ادبی قرار گرفته‌اند تا به قانون نژادپرستانه «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا اعتراض کنند.
طبق قانون موقتی که «ترامپ» اندکی پس از رئیس‌جمهور شدن وضع کرده، مسافران و مهاجران هفت کشور ایران، عراق، سومالی، سودان، سوریه، یمن و لیبی حتی با داشتن کارت سبز، حق ورود به ایالات متحده آمریکا را ندارند.
«گاردین» نوشت: این نویسندگان، هنرپیشه‌ها و اهل موسیقی طی نامه‌ای که از سوی مرکز «پن» آمریکا منتشر شده، از «ترامپ» خواسته‌اند که این قانون را لغو کند.
آن‌ها این قانون را «کاملا در تضاد با منافع ملی آمریکا» دانسته‌اند و در نامه خود از «اصغر فرهادی» کارگردان ایرانی نام برده‌اند که در اسکار امسال با فیلم «فروشنده»، نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم خارجی شده اما به خاطر وضع این قانون، مراسم اسکار را تحریم کرده است.
در این نامه همچنین به «عمر سلیمان» موسیقیدان سوری اشاره شده که می‌توانست در مراسم موسسه موسیقی جهان نیویورک حضور پیدا کند اما این قانون جدید او را هم از حضور در این مراسم منع می‌کند. «راما حیدر» نمایشنامه‌نویس فلسطینی ـ سوری هم از دیگر افرادی است که قرار بوده طی سال 2017 به نیویورک سفری داشته باشد اما برنامه‌هایش تحت تاثیر این اقدام نژادپرستانه قرار گرفته است.
در این نامه سرگشاده آمده است: «در کشورهایی که تحت تاثیر این قانون منع ورود قرار گرفته‌اند، نویسندگان، هنرمندان، موسیقی‌دان‌ها و فیلمسازان هستند که اغلب جلودار مبارزه با خفقان و ترور می‌شوند.»
در ادامه همچنین اشاره شده که با جلوگیری از ورود هنرمندان این کشورها به آمریکا، «صداهای اصلی خفه می‌شود و تنفری که درگیری‌های جهانی را شعله‌ور می‌کند، بدتر خواهد شد.»
«سوزان نوسل» رئیس «پن» آمریکا نیز اظهار کرد: «بستن درها برای هنرمندان، نویسندگان، موسیقی‌دانان و روشنفکران نه تنها به امن‌تر شدن آمریکا منجر نمی‌شود بلکه نوعی انزوای فرهنگی به خود می‌آورد که بافت خلاقانه ملت ما را از هم می‌درد.»
این نامه پس از انتشار بیانیه‌ای مشابه از سوی انجمن کتابخانه‌های آمریکا (ALA) منتشر شد. در این بیانیه که ماه گذشته منتشر شده، آمده است: تمام 120 هزار کتابخانه ملی ما در مدرسه‌ها، دانشگاه‌ها، بخش خصوصی و عمومی به تمام اعضای جامعه که شامل افراد رنگین‌پوست، مهاجر، کم‌توان و آسیب‌پذیر می‌شوند، خدمات ارائه می‌کنند و منابع آموزشی را در اختیارشان می‌گذارند، که این به تغییر شکل جوامع، باز شدن ذهن‌ها و ارتقا و تنوع منتج می‌شود.
