روزای آخر پاییزه و خیلی از ماها واسه آخرین روزش یعنی 30 آذر، برنامه ریزی هایی کردیم و در حال تدارک دیدن هستیم تا مثل هر سال، سفره مون رو با سرخی انار و هندوانه، رنگ های گرم آجیل، غزل های حافظ و داستان های قدیمی بزرگترا رنگین تر و دلنشین تر کنیم. خیابون ها رنگ و بوی دیگه ای دارن و هر جا چشم کار میکنه پر از انار، هندوانه و آجیل های یلداست. این شب برای همه شبی آشناست، شبی که برای ما ایرانی ها سنتی باستانیه و هر شهری آداب و رسوم خاص خودش رو داره.
یلدا، این رسم باستانی
جشن شب یلدا جشنیه که از 7 هزارسال پیش تا امروز در میان ایرانیان برگزار می شده. 7 هزار سال پیش نیاکان ما به دانشِ گاه شماری دست پیدا کردن و متوجه شدن که اولین شب زمستان بلندترین شب ساله. به اعتقاد قدیمی ها توی این شب همه دور هم جمع می شدن تا از خطر اهریمن در امان باشن و با روشن کردن آتش از خورشید طلب برکت می کردن. درواقع آیین شب یلدا یا شب چله، خوردن آجیل مخصوص، هندوانه، انار و شیرینی و میوه های گوناگونه که همه جنبه نمادین دارن و نشانه برکت، تندرستی، فراوانی و شادکامی هستن. در این شب هم مثل جشن تیرگان، فال گرفتن از کتاب حافظ مرسومه. البته مردم ایران در شهرها و روستاهای مختلف با توجه به فرهنگ، آداب و رسوم ویژه شون شب چله رو جشن میگیرن که ما چندتا از جالب ترینشون رو براتون معرفی می کنیم.
یلدا در شهرهای ایران
در خراسان جنوبی درست کردن شیرینی به اسم "کف" مرسومه که جوونای فامیل، قبل از شیرین کردن کف ها با پرتاب کردن اونا به سمت همدیگه و مالیدنش به سر و صورت هم، باعث شادی و نشاط جمع میشن. در مازندران بعد از اتمام مراسم یلدا هر کسی با چشم‌های بسته تعدادی گردو برمیداره و وقت خواب زیر تشکش قرار میده و صبح گردوها رو میشکنه، اگه مغز گردوها سفید و خوب بود، نیت اش برآورده میشه. در لرستان در شب چله گروهی نوجوان ها و جوان ها به پشت بام خونه ها میرن واز مسیر دودکش بخاری های خاموش خانه های قدیمی یا جلو پنجره ها، شال می فرستن و با خوندن ترانه های مخصوص این شب، تقاضای آجیل و تنقلات می‌کنن و صاحب خونه هم مقداری از مواد خوراکی اون شب رو توی شالشون میبنده و با تکون دادن شال اشاره میکنه که اون رو بالا بکشن.
