۱۰ نقطه دیدنی که باور نمی‌کنید درایران است

اگر قرار باشد برنامه‌ی یک سفر خانوادگی یا دوستانه را بریزید، کدام مکان را انتخاب می‌کنید؟ همان جای همیشگی؟ از دسته‌ کسانی هستید که برای یافتن یک مکان جدید کمی تلاش می‌کنید و بعد به این نتیجه می‌رسید مقصد همیشگی بهترین است؟

مکان زیبا و دوست‌داشتنی‌تان را نگه دارید و حتماً برای بازیافتن انرژی خود به آن سفر کنید؛ اما هیجان و زیبایی تجربه‌ی تازه را نیز از یاد نبرید. حتی اگر سالی یک‌بار برنامه‌ی سفری کوتاه را بر این اساس بچینید.

به دنبال یافتن پاسخ این پرسش نیستیم که چرا برای سفر به یک نقطه‌ی ناشناخته‌تر و کمتر مشهور، خطر نمی‌کنیم. در پی این هستیم که تنها تعدادی از مکان‌های دیدنی و رویایی کشورمان را با هم مرور کنیم تا اگر حتی به قصد دیدن آنها بار سفر نبستید هم، در مسیر سفرهای خود به دنبال دیداری کوتاه از آنها باشید.

آبشارهای شیرآباد

در استان گلستان است. از زیباترین مجموعه‌های آبشاری ایران، مجموع هفت آبشار کوچک و بزرگ که بزرگترین آنها ارتفاعی 30 متری دارد و دریاچه‌ای به عمق 40 تا 80 متر در محل فرود خود ساخته است.

برای دیدن این آبشار باید راهی استان گلستان شوید و در منطقه فندرسک، در هفت کیلومتری خان‌ببین به دنبال مناظر بی‌نظیر آن باشید. البته از این هفت‌ آبشار، نخستین آن در دسترس است و برای رسیدن به سایرین به تجهیزات بیشتری نیاز خواهید داشت.

این مجموعه زیبا بخشی از آب خود را از رود جاری در غار دیو سپید می‌گیرد. این غار که در ارتفاع بالاتری نسب به آبشارها قرار دارد با 235 متر طول، سکونت‌گاه یکی از حیوانات نادر کره‌ی زمین است؛ حیوانی که هنگام کشف مردم او را بچه‌ی اژدها صدا می‌زدند؛ سمندر کورغارزی از بزرگترین سمندرهای آبی جهان!

هرچند که این غار یکی از غارهای آسان برای غارنوردان است اما هرگز به فکر ورود به آن بدون حضور یک متخصص، نباشید.

 روستای میمند

روستایی شبیه به روستای کندوان در اسکوی آذربایجان؛ یکی از مکان‌های شگفت‌انگیزی که انسان و طبیعت برای ساخت آن دست به دست هم داده‌اند. «کیچه» خانه‌های غارمانند اهالی این روستا در حفره‌هایی داخل دامنه‌ی رسوبی کوه ساخته شده‌اند. این رسوبات آنقدر نرم هستند که با کمک ابزار و با دست قابل شکل‌دادن هستند و آتقدر سخت و محکم‌اند که می‌توان زیر سقف آنها به راحتی و بدون نگرانی خوابید.

این روستای زیبا در کرمان و در 35 کیلومتری شهربابک قرار دارد. خانه‌های آن درست مثل خانه‌های کندوان بر روی یکدیگر ساخته شده‌اند؛ پنجره و یا دودکش ندارند و در کنار گُنبه‌ها و کپرها تشکیل مجموعه‌ای از خانه‌های ییلاقی و قشلاقی را برای ساکنان داده‌اند.

میمند در سال 1384 جایزه‌ی جهانی «ملینا مرکوری»، جایزه‌ای که هر دو سال یکبار به تعامل هنر، فرهنگ، انسان و طبیعت تعلق می‌گیرد را از آن خود کرد.

 باداب سورت

دومین چشمه‌ی آب شور جهان در استان مازندران؛ چشمه‌ای که جوشش بی‌امان آن در طول صدها سال، پلکانی با رنگ‌های قرمز، نارنجی و زرد از جنس تراورتن ساخته است. چشمه‌های مختلف این باداب همه از نظر رنگ، بو، مزه، مواد تشکیل‌دهنده و حجم با یکدیگر متفاوت هستند.

سال‌ها پیش در نزدیکی این چشمه‌ها روستایی به نام سورت وجود داشته است که ساکنان آن به تدریج به دشت‌های اطراف مهاجرت کرده‌اند.

چشمه‌هایی نظیر این باداب در دنیا کم‌نظیر هستند و شبیه آن را تنها می‌توان در کشورهای ترکیه، آمریکا و نیوزیلند یافت.

 کوه خواجه

ارنست هرتسفیلد، باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی، این مجموعه را تخت جمشید خشت و گلی می‌نامد؛ مجموعه‌ی آثار باقی‌مانده از دوران مختلف تاریخی در ایران که در سال 1916 توسط «اورل اشتین»، باستان‌شناس انگلیسی کشف شده است.

این کوه که تنها عارضه‌ی طبیعی سیستان است، در دریاچه‌ی هامون قرار دارد و در هنگام پرآبی دریاچه چون جزیره‌ای در میان آن نمایان است. نام قدیم این کوه اوشیداست که در پارسی میانه معنی «ابدی» دارد.

کوه خواجه چون کلکسیونی از دوران مختلف تاریخ، یادگارهایی در خود دارد؛ آتشکده‌ای که بنا به یافته‌ها قدمت آن به سده‌ی یکم پس از میلاد بازمی‌گردد؛ مقبره‌ی خواجه و آثار باقی‌مانده از دوران اشکانی و ساسانی که دوران شکوه این کوه است و تنها نمونه‌ی باقی‌مانده‌ی دژشهرهای دوره‌ی اشکانی در ایران به شمار می‌آید.

اگر قصد بازدید از این کوه را دارید حتماً با یک راهنما به آن مراجعه کنید، آثار آن آنقدر متنوع و گسترده است که به تنهایی از پس شناخت آن برنخواهید آمد. گورستان موجود بر روی این کوه نیز بسیار دیدنی و شامل قبوری با سنگ‌های خاص و عجیب است.

 سایه خوش

درست نمی‌دانیم باید نام بیابان به آن بدهیم یا ساحل! جای زیبایی که در بندرلنگه قرار دارد و با وجود آنکه ظاهری شبیه یک صحرای بزرگ و عمیق دارد، در نزدیکی دریاست. آثار تاریخی و باستانی این  ناحیه نیز مانند سایر بندرها و شهرهای قدیمی ایران زیاد است.

در 44 کیلومتری خمیر و 55 کیلومتری بندرلنگه که نام خود را از روستایی در نزدیکی به امانت گرفته است. کلوت‌های خوش تراش آن که بر اثر فرسایش باد و آب شکل گرفته‌اند، شمایل عجیبی به آن داده‌اند که در کمتر جای جهان می‌توان یافت.

این بیابان همچنین یک چشمه به همین نام دارد که در شکاف سنگ‌های آهکی مارنی و در دامن کوه می‌جوشد.

 مازیچال

یک دهکده‌ی ییلاقی کم‌نظیر که در جاده‌ی کلاردشت به عباس‌‌آباد و از خروجی کردمحله در دسترس است. دهکده در بالای کوه و در ارتفاعی هم سطح کوه‌های دور و نزدیک منطقه قرار دارد که زیبایی منظره‌اش را دوچندان می‌کند. خروجی‌های مختلف انتهای مسیر شما را به نقط مختلفی از دشت وسیع مرتفع آن می‌رساند که همگی آنها دیدنی هستند.

در منطقه‌ی کلاردشت که ابرهای با ارتفاع کم، پدیده‌ی غریبی به شمار نمی‌آیند، مازیچال بهترین مکان قدم‌زدن روی ابرهاست. در این روزها شما در بالای دریایی از ابرها قرار می‌گیرید که صحنه‌ای رویایی را می‌آفرینند.

اگر پاییز جنگل‌های جاده‌ی کلاردشت به عباس‌آباد را دیده و پسندیده‌اید، شک نکنید که پاییز مازیچال شما را مسحور می‌کند. جنگل مازیچال در بهار مملو از گیاهان دارویی و خوراکی از جمله قارچ‌ها، توت‌فرنگی‌های وحشی و سوسن‌عنبرهای خوش بوست.

 آشوراده

بهشت اکوتوریست‌ها؛ تنها جزیره‌ی ایرانی در دریای خزر که در قلب شبه‌جزیره‌ی میانکاله است. نام آن در اصل «آشورآدا» به معنی جزیره‌ی آشور بوده که در قدیم به دلیل تنوع حیوانات وحشی در آن، به عنوان شکارگاه استفاده می‌شده است.

این سرزمین با بالا آمدن آب از شبه جزیره‌ی میانکاله جدا افتاده و از 20 سال پیش تا کنون به دلیل طغیان آب و سیل‌های پی‌درپی خالی از سکنه است.

حیوانات مختلفی چون شغال، روباه، قرقاول، گراز و یک نوع اسب وحشی در آن زیست می‌کنند و البته انبوه پرندگان وحشی در تمام فصول سال در آن، خالق صحنه‌های شگفت و بی‌بدیل هستند. هر از گاهی در این ناحیه یک فک خزری نیز با آن نگاه معصوم که البته در خطر انقراض نیز هست در تور صیادان آشوراده گرفتار می‌شود و دوباره به دریا باز‌ می‌گردد.

این جزیره البته در روزهای پایانی تابستان امسال به دلیل آتش‌سوزی گسترده‌ای که در آن و خشکی‌های شرقی تالاب اتفاق افتاد، خبرساز شد.

آب‌وهوای خاص، بنادر و ساختمان‌های خالی، تعداد زیاد پرنده‌های ساکن در جزیره، زمین و دریای بکر، میوه‌های وحشی و تپه‌های ماسه‌یی زیبای این ناحیه را از دست ندهید.

 تخت سلیمان

نمایی از حفره‌ی زندان سلیمان

پر از رمز و راز است؛ یک محوطه‌ی تاریخی بزرگ و ثبت‌شده در میراث جهانی یونسکو که به اعتقاد انرژی‌درمان‌گرها از مراکز انرژی زمین است. محوطه‌ای بزرگ در نزدیکی تکاب که از بزرگترین مراکز آموزشی، مذهبی، اجتماعی و عبادتی ایرانیان در دوران قبل از اسلام به شمار می‌رود و اکنون گردشگران کمی به آن مراجعه می‌کنند.

آتشکده آذرگُشنَسب در کنار دریاچه‌ی تخت سلیمان، نماد قدرت آیین زرتشت، هفتصدسال و تا قرن چهارم هجری روشن بوده است، اما برخی متخصصان سابقه‌ی این مجموعه را به مادها و سکاها نسبت می‌دهند.

دبی آب ورودی به دریاچه‌ی تخت سلیمان که منشأ آن احتمالاً چشمه‌ای در عمق 112 متری است در تمام طول سال یکسان است و کوهی که آثار بر روی آن قرار گرفته از املاح آهکی همین چشمه تشکیل شده است.

یک قله دیگر با همین شکل در نزدیکی تخت سلیمان قرار دارد که به زندان دیو مشهور است و تا پیش از آنکه دهانه ورودی چشمه آن به دلیل فشار رسوبات آهک بسته شود، معبد آناهیتا در کناره‌ آن قرار داشته که آثار آن تا کنون نیز باقی است. این مجموعه همچنین تپه‌ها و کوه‌های دیگری نیز در نزدیکی دارد که پر از آثار دوره‌ی ساسانی است.

تخت سلیمان وسیع‌ترین تأسیسات مذهبی و اجتماعی مربوط به همین دوره است که تا کنون در ایران شناسایی شده و از زیر خاک بیرون آورده شده است.

 تنگ بستانک

یک بهشت گمشده؛ تنگه‌ای در میان جنگل‌های کوهستانی کامفیروز فارس که حوضچه‌هایی زیبا و عمیق دارد و به دلیل سخت‌گذر بودن و فاصله‌ی زیادی که تا محل پارک خودرو دارد کمتر مورد بازدید علاقه‌مندان به طبیعت قرار می‌گیرد.

هرچند که این مکان به دلیل نیاز به لایروبی حوضچه‌ها و نیز فروافتادن درختان کهنسال آسیب‌هایی دیده است اما هنوز جادویی و حیرت‌انگیز است و البته هم‌اکنون منطقه‌ای شناخته‌شده و مورد استقبال گروه‌های کوهنوردی و گردشگران حرفه‌یی طبیعت در چهار ماه اردیبهشت، خرداد، تیر و مرداد است.

بهتر است برای دیدن این مکان رویایی، زمانی در اواخر فروردین و اردیبهشت‌ماه را انتخاب کنید. اگر قصد سفر دارید نواحی اطراف این تنگه از جمله دریاچه‌ی سد درودزن، جنگل‌های انبوه بلوط و روستای دشتک در حوالی آن را از دست ندهید.

 قره کلیسا

کلیسایی زیبا و تاریخی در نزدیکی چالدران. مراسم باداراک این کلیسا که یادبودی برای سالروز شهادت طاطائوس، یکی از حواریون حضرت مسیح، است هر سال تابستان با حضور تعداد زیادی از مسیحیان ایران و جهان برگزار می‌شود.

قره کلیسا که با همین عنوان و به همراه دو کلیسای «سنت استپانوس» و «زور زور» در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است به دلیل وجود مقبره‌ی طاطائوس، از زیارت‌گاه‌های مهم مسیحیان به شمار می‌آید.

بنای اولیه‌ی این کلیسا از سنگ‌های سیاه بوده که در طول تاریخ به دلایل مختلف چندین بار تخریب شده است اما هم‌اکنون نیز آثار این سنگ‌ها در بعضی دیوارهای آن وجود دارد. قره کلیسا بارها توسط افراد مختلف چون خواجه نصیرالدین طوسی بازسازی شده و سندی نیز درمورد بازسازی آن به دست زکریای قدیس در دست است.

بنا بر عقیده‌ ارامنه جهان این کلیسا نخستین کلیسایی است که به دستور مبشران و حواریون عیسای پیامبر ساخته شده است.

ممکن است شما اهل شهرهایی باشید که این مکان‌های دیدنی در آنها قرار دارد؛ با آنها آشنا باشید و یا برای دیدن آنها سفر کرده باشید اما بسیاری دیگر تنها نامی از آن شنیده‌اند و یا حتی اسم آنها نیز به گوش‌شان نخورده است. این برای کشور ما که نقاط دیدنی بسیاری دارد شاید تا حدودی طبیعی به نظر برسد اما گاهی در مورد مکان‌های اکوتوریستی و تاریخی مشهور و جهانی نیز اتفاقاتی عجیب‌وغریب می‌افتد.

نام شهر تاریخی نیشابور را بسیاری از ما شنیده‌ایم، دوستش داریم و احتمالاً در سفرهای مختلف از کنارش گذشته‌ایم. اما چند نفر از ما به قصد دیدن آثار باستانی این محل مقدس در تاریخ، بار سفر بسته‌ایم؟ آن هم شهری چندهزارساله که هرجا سخن از نام‌آوران و دانشمندان و متفکران ایرانی بوده، تصویری از آن در ذهن نقش بسته است.

شهر سوخته در سیستان نیز چنین داستانی دارد؛ دولت‌شهری شش‌هزار ساله که پیشرفت‌های بسیار باور نکردنی‌ای در خود داشته است از ساخت چشم مصنوعی تا جراحی جمجمه و یا لوله‌کشی فاضلاب شهر. آشنایی بسیاری ما با این شهر فقط در حد خواندن خبرهای مربوط به کاوش‌های آن و یا جستجوی عکس‌های آن بوده است و تنها تعداد کمی از ما به قصد دیدار از آثار باستانی سیستان راهی این دیار شده‌ایم.

واقعیت این است که بسیاری از ما به تعداد اندکی منطقه‌ی دیدنی بسنده کرده‌ایم و در پی تجربه‌های جدیدتر، ناشناخته‌تر و سخت‌تر نیستیم؛ واقعیتی که برای توسعه‌ی توریسم و اکوتوریسم کشور چندان مطلوب نیست.

خبرنامه اختصاصی بامیلو بلاگ

 

زودتر از بقیه با خبر شو

ثبت نام

ممنون. ایمیل شما با موفقیت ثبت شد.