همواره یکی از موارد قیاس مابین خودروسازان ایرانی با همتایان جهانی، مواردی همچون هزینه‌های تحقیق و توسعه بوده است. به‌رغم آنکه وزارت صنعت، معدن و تجارت در برنامه راهبردی صنعت خودرو تا سال 1404 پیش‌بینی کرده که شرکت‌های خودروساز در سال‌جاری یک درصد فروش خود را صرف تحقیق و توسعه کنند، اما به گفته یکی از مدیران شرکت‌های خودروساز کشور در حال حاضر 6/ 0 درصد از فروش خودرو صرف تحقیق و توسعه می‌شود.
این موضوع در حالی است که بسیاری از خودروسازان بزرگ دنیا 3 تا 5 درصد فروش خود را به تحقیق و توسعه اختصاص می‌دهند.
از آنجا که تحقیق و توسعه نقش جدی در تغییرات تکنولوژیک صنعت خودروسازی دارد، بسیاری از خودروسازان جهانی رقم قابل‌توجهی را به این کار اختصاص می‌دهند. در این بین خودروسازان اروپایی و آمریکایی درصد بیشتری از سرمایه خود را صرف این موضوع می‌کنند.
حال در این زمینه می‌توان به هزینه 1/ 5 درصدی تحقیق و توسعه شرکت جنرال موتورز، هزینه 5 درصدی تحقیق و توسعه رنو، هزینه 7/ 4 درصدی فورد در تحقیق و توسعه اشاره کرد. در این بین چینی‌ها هزینه کمتری را برای تحقیق و توسعه در نظر گرفته‌اند که در این زمینه می‌توان به هزینه 4/ 1 درصدی چانگان و 9/ 0 درصدی شرکت جیلی اشاره کرد.
مورد دیگری که در همین رابطه لازم به ذکر است، این بوده که شرکت‌های خودروساز جهانی از طریق افزایش هزینه تحقیق و توسعه خود توانسته‌اند در بحث توسعه محصولات خود روند موفقی را دنبال کنند که همین موضوع یکی از دلایل عدم توسعه خودروسازان داخلی پیرامون بی‌توجهی به تحقیق و توسعه محصولات تولید شده در داخل کشور است.
در این زمینه وزارت صنعت، معدن و تجارت نیز در برنامه راهبردی صنعت خودرو راهکارهایی در زمینه توسعه و گسترش کمی و کیفی صنعت خودرو پیش‌بینی کرده که از جمله آن افزایش سهم تحقیق و توسعه در شرکت‌های خودروساز است.به عقیده کارشناسان، تحقیق و توسعه موتور تغییرات تکنولوژیک در این صنعت به حساب می‌آید.
این موضوع در شرایطی اهمیت دارد که با ورود صنعت خودرو جهان به مرحله نوینی از توسعه، اقتصاد مبتنی بر تولید جای خود را به اقتصاد مبتنی بر دانش و اطلاعات داده است و با توجه به این موضوع، بنابراین توسعه مراکز تحقیق و توسعه در خودروسازی‌ها موضوعی اجتناب‌ناپذیر است.
