نشنال جئوگرافیک به شیوه‌ی قدیمی خود همواره بهترین مکان‌های دیدنی، تفریحی و مناسب برای طبیعت‌نوردی را معرفی می‌کند. 10 گزینه‌ی مد نظر او برای کوهنوردان برجسته و یا کمتر باتجربه، با روش جستجوگرانه‌ی نشنال جئوگرافیک انتخاب شده‌اند که ترکیبی از آیتم‌های کشف، ورزش، فرهنگ‌شناسی و رویارویی با خطر را در خود دارند. جالب اینجاست که دهمین پیشنهاد این مجموعه، دماوند ایران است.
کیوتن؛ مغولستان
در مغولستان آسان‌ترین راه برای طبیعت‌گردی، گشتن در استپ‌های سبز و بی‌پایان آن است. چادرنشینان قزاق به همراه کوه زیبای آلتای، چشم‌انداز منحصربه‌فردی برای این منطقه پدید آورده‌اند. همین مناظر است که سفر به کوه کیوتن را لذت‌بخش و دیدنی می‌کند؛ کوهی که در سرزمین‌های میان روسیه، چین و مغولستان قرار دارد.
کوهنوردان برای رسیدن به این قله، باید از یک منظره‌ی طلایی، وسیع و بایر بگذرند که از دورافتاده‌ترین نقاط روی زمین است. با وجود دورافتاده بودن این منطقه مهمان نوازی مهربانانه‌ی چادرنشینان قزاق این منطقه، تعداد سفر به آن را افزایش داده است.
مقاله‌های مرتبط
کلیمانجارو؛ تانزانیا
کلیمانجارو بلندترین کوه افریقا در مرز تانزانیا و کنیاست. این قله از سه آتشفشان خاموش کیبو، ماونزی و شیرا تشکیل شده است و بلندترین قله‌ی آن اوهورا، 5889 متر ارتفاع دارد. رسیدن به قله‌ی کلیمانجارو با وجود مسیری پر از حیوانات و پرندگان شگف‌انگیز بسیار هیجان‌آور است. برای صعود قطعی به این قله مسیر شما از فلات شیرا آغاز می‌شود و از طریق دره‌ی بزرگ بارانکو ادامه پیدا خواهد کرد. اگر برنامه‌ی صعود خوب پیش برود شما با رسیدن به لبه‌ی کیبو، به بلندترین نقطه یعنی اوهورو خواهید رسید.
آندس؛ پرو
مسیر «اینکا» برای رسیدن به این قله یک سفر عالی در انواع اکوسیستم‌هاست؛ از دشت به صحرا و جنگل‌های گرمسیری. شما در این مسیر حتی از کوه‌های پوشیده از برف و رودخانه‌های وحشی نیز عبور خواهید کرد و مهم‌تر از همه از «ماچوپیچو» شهر گمشده‌ی مشهور اینکاها، گذر می‌کنید و در انتها به قلب امپراتوری اینکاها، «کوسکو» خواهید رسید.
اورست؛ نپال
با ارتفاع 8856 متر از سطح دریا، مرتفع‌ترین نقطه‌ی روی زمین است؛ قله‌ای که برای چند دهه، صعود به آن یکی از بزرگترین دستاوردهای کوهنوردی تصور می‌شد. اولین صعود به این قله در سال 1953 توسط ادموند هیلاری و تنسینگ نورگی از امتداد مسیر گردنه‌ی جنوبی به سمت قله انجام شد. از آن زمان تا کنون بیش از دو هزار نفر از این مسیر به کوه صعود کرده‌اند که موفق‌ترین مسیر برای صعود به این کوه بوده است.
ماترهورن؛ سوییس
ماترهورن زیبا، واقع در آلپ سوییس، شناخته‌شده‌ترین قله در اروپاست. به شکل یک هرم سنگی بزرگ مثل یک نشانه‌ی جغرافیایی عمل می‌کند. برای بسیاری از کوهنوردان صعود به ماترهورن، زادگاه ورزش کوهنوردی، مانند یک بازگشت به سنت های ناب این ورزش است.
مقاله‌های پیشنهادی
آلبراس؛ روسیه
مثل یک برج نگهبان در کوه‌های قفقاز میان اروپا و آسیا ایستاده است. آلبراس یک آتشفشان بزرگ با دو قله‌ی مخروطی شکل است که ارتفاع آنها حدود 20 متر با یکدیگر فاصله دارد. برای یک کوهنورد با مهارت متوسط، این کوه می‌تواند یک چالش بزرگ باشد اما صعود از آن واقعاً پر ارزش است. محل کوه برای بازدیدکنندگان از آن یک تجمع دیدنی از گروه‌های قومی، مانند ترکیه، گرجستان، آذری و روسی پدید آورده است.
کیتلالتپلت و ایزتاکیوهالت؛ مکزیک
این کوه‌ها در قلب مکزیک حدود 1287 کیلومتر در جنوب مرز ایالات متحده قرار دارند و به ترتیب سومین، 5614 متر و هفتمین، 5233 متر، کوه‌های مرتفع امریکای شمالی هستند. صعود به این دو قله جزو جذاب‌ترین صعودها در مکزیک است.
دنالی؛ آلاسکا
به کوه مک‌کینلی هم شهرت دارد. در پارک ملی دنالی در آلاسکا بلندترین کوه در شمال امریکاست. این توده‌سنگ نیازی به توضیح برای صعود ندارد چون هیچ کوه دیگری مانند این کوه در دنیا مناظر خیره‌کننده و متنوع از صعود ارائه نمی‌دهد.
می و ژوئن بهترین ماه‌ها برای صعود به دنالی هستند؛ درست پیش از خطر سقوط بهمن و باز شدن بیش از اندازه‌ی شکاف‌های یخی. این کوه یک تجربه‌‌ی فراموش نشدنی برای شما فراهم می‌کند و روح و روان کوهنوردانی که با چالش‌های آن روبه‌رو شده‌اند را نشانه می‌گیرد.
آناپورنا؛ نپال
از لحاظ زمین‌شناسی و تنوع فرهنگی، سفر به آناپورنای نپال بی‌نظیر است. با پیمودن هیمالیای غول پیکر، شما در یک سفر از جنگل‌های سرسبز بامبو تا چشم‌اندازهای کوه‌های بلند و خشک را مشاهده خواهید کرد. بیشترین بازدید کننده در این منطقه مربوط به قله‌ی تورانگ‌لا با 5368 متر ارتفاع است.
دماوند؛ ایران
رشته کوه البرز بزرگ و خیره‌کننده در برابر دریای خزر در شمال شرق تهران تکیه زده است. بخار چشمه‌های آب گرم و دهانه‌ی این آتشفشان خاموش و نیز یخچال های طبیعی کوچکی که در این کوه به چشم می‌خورند، مناظری دیدنی ساخته است.
ترجمه‌ی آزادی از این مقاله‌ی نشنال جئوگرافیک