تصور کنید که حدودا صد سال به عقب بازگردید و در دوره ای زندگی کنید که هیچ تکنولوژی وجود ندارد. برای روشنایی باید از نور فانوسی استفاده کنید که با روغن حیوانی می سوزد، آب را باید از چاه بکشید و مدرن ترین وسیله حمل و نقل شما، الاغ های تندرو باشند و مسلما از تلفن و گوشی و اینترنت هم هیچ خبری نباشد. احتمال می دهم که حتی فکر کردن به این مسئله نیز برایتان سخت و غیر قابل تصور است، اما جالب است بدانید که روستایی در طالقان ایران وجود دارد که همه این مواردی که گفتم برای مردمش یک مسئله عادی می باشد. گویی که زمان در این روستا توقف کرده و مردم در همان صد سال پیش زندگی می کنند. نام این روستا، ایستا می باشد و به نام های ترک آباد، کوی منتظران و فانوس آباد نیز معروف است. به علت سبک زندگی مردم روستا و اعتقادات خاص آن ها کمتر کسی به آنجا سفر کرده است. اهالی آنجا به انتظاریون یا اهل توقف معروفند. با همگردی همراه باشید تا با عجیب ترین روستای ایران آشنا شوید.
روستایی که وجود ندارد !!
هر کلمه ای که درباره این روستا بخوانید، بیشتر از پیش تعجب خواهید کرد. در اینجا هیچ جشنی وجود ندارد، نه عروسی نه عزا. مهمان را به روستای خود راه می دهند، اما به شرطی که زنان و دخترانشان دیده نشوند و در ورود بانوان به روستایشان نیز سخت گیری می کنند. از تکنولوژی گریزانند و از هیچ امکاناتی استفاده نمی کنند زیرا آن را بدعت کفار می دانند. سعی می کنند تمامی مایحتاجشان را خودشان تهیه کنند و فقط گهگاهی بعضی از مردان آن ها برای خرید لوازمی مثل میخ و پارچه و.... یا برای فروش املاک موروثیشان که در تبریز قرار دارد، به شهر می روند، درواقع طریقه امرار معاش ان ها از طریق فروش زمین هایشان می باشد. زنان و دختران آن ها را تا بحال کسی ندیده. مردم این روستا که اصالتا تبریزی هستند، جزو آمار کشور محاسبه نمی شوند زیرا شناسنامه ندارند و فرزندان خود را به مدرسه و دانشگاه نمی فرستند. فرزندان آن ها در مکتب خانه هایی به سبک قدیم درس می خوانند و تنها مسائل شرعی و قرآن را می آموزند. این مردم، شیعه دوازده امامی هستند و نماز و روزه را بجا می آورند، اما در انجام برخی مسائل شرعی با بقیه شیعه ها متفاوتند، مثلا به حج ابراهیمی به این صورتی که امروزه هست، اعتقادی ندارند و اصلا خودشان را مستطیع حج نمی دانند، مراسم دعای آن ها به شکلی که شیعیان انجام می دهند نیست و بیشتر در خانه یا کنار رودخانه، آهسته نیایش می کنند، از عباداتشان، منتظر ایستادن در کنار رودخانه می باشد، زیرا اعتقاد دارند که امام زمان از کنار رودخانه ظهور می کند، بیماران خود را به صورت سنتی درمان می کنند، به مرزهای دنیا هیچ اعتقادی ندارند و انسان های صلح طلبی هستند، درواقع اگر کسی به محدوده زمین های آن ها تجاوز کند، کاری به او ندارند.
پیشینه اهل توقف به کجا باز می گردد؟
اهالی این روستای بدون زمان، درواقع پیروان میرزا صادق مجتهدی می باشند که در سال 1274 به دنیا آمد و عقاید بسیار تجدد ستیزانه ای داشت. او معتقد بود که حکومت فقط از آن خدا، پیامبرش و سپس امامان منصوب می باشد، از مخالفان سرسخت مشروطیت بود. این مجتهد، مشروطیت و انقلاب فرانسه را از عوامل بدعت آفرین می دانست. این فرقه پس از او به شاگردان و پیروانش منتقل شد. طرفداران فرقه انتظاریون، پس از فوت میرزا صادق از تبریز به تنکابن و سپس به طالقان مهاجرت کردند و از آن زمان در همین روستا ماندگار شده اند. نکته جالب توجه در این فرقه این است که فرزندان ان ها پس از رسیدن به سن بلوغ می توانند تصمیم بگیرند که در روستا بمانند و به همان سبک زندگی ادامه دهند و یا از آنجا بروند.
روستای ایستا در آمریکا !!
عجیب ترین روستای ایران، شباهت بسیار زیادی به یکی از مناطق غرب ایالات متحده، پنسیلوانیا دارد. جایی که مردمی در آن زندگی می کنند که از فرقه آمیش بوده و مخالف تجدد هستند. این فرقه، انشعابی از مسیحیت می باشد و رسوم و آدابی بسیار شبیه به آداب روستای خودمان دارد. آمیشی ها پیروان کشیشی سوئیسی به نام ژاکوب هستند که در سال های 1644 تا 1720 می زیست. اهالی این فرقه بعدها به علت شرایط نامناسب، از سوئیس به آمریکا مهاجرت کردند. اگر در ایستا، زمان متوقف شده و چهره روستا و مردمانش مانند انسان های زمان پادشاهی قاجار می باشد، توقف زمان در برخی از مناطق پنسیلوانیا، اوهایو و ایندیانا که محل زندگی آمیشی هاست، انسان را به چهارصد سال پیش می برد، زمانی که مردها ریش های بلند داشتند، سبیل هایشان را می تراشیدند و با درشکه و اسب به این سو و آن سو می رفتند.
