صبحانه انگلیسی در پیوند با اشراف زادگان
ایده صبحانه انگلیسی به قرن 13 میلادی برمی گردد. جایی که وعده صبحانه به عنوان غذای ملی توسط «اشراف زادگان» معرفی شد. آنها خود را حافظان سنت و رسوم زندگی انگلیسی می دانستند. کسانی که به عنوان وارثان آنگلوساکسون (Anglo-Saxons) نیز شناخته می شوند.
پیشینه این صبحانه به فرهنگ آنگلوساکسون، که گفته می شود به مهمان نوازی و البته خوراک بسیار خوب شهرت داشتند، برمی گردد. اشراف زادگان طبقه اجتماعی متفاوتی بودند که ریشه و نژاد آنها متفاوت از بقیه بود. یا حدأقل این گونه شناخته می شدند.
اشراف زادگان خود را به حفظ تمدن و رسوم فرهنگی انگلستان متعهد می دانستند. از این رو صبحانه که به عنوان یکی از مهمترین وعده های غذایی در میان انگلیسی ها شناخته می شد در مرکز توجه آنها قرار گرفت.
اشراف زادگان برای مراسم و جشن های صبحانه انگلیسی شهرت دارند. آنگلوساکسون ها برای بهترین مهمانان و دوستان خود صبحانه مفصل و فوق العاده ای تدارک می دیدند. اشراف زادگان نیز همین رویه را پیش گرفتند. آنها قبل از رفتن به شکار، قبل از سفرهای طولانی و صبح بعد از جشن های خود، صبحانه مفصلی صرف می کردند. بیشتر اوقات نیز روزنامه و نامه های خود را موقع صرف صبحانه روی میز می خواندند.
صبحانه انگلیسی در آن زمان موقعیتی برای اثبات ثروت و تجمل گرایی هم بود. انواع مواد غذایی بر روی میز صبحانه آنها قابل مشاهده بود. این صبحانه معمولاً بر اساس دستورالعمل های آنگلوساکسون طبخ می شد. حتی ظرف های صبحانه نیز به دوره ی آنگلوساکسون مربوط بود. بدین ترتیب ایده ی صبحانه انگلیسی و پیوند آن با غذای ملی و فرهنگ انگلستان شکل گرفت.
سنت ملکه ویکتوریا
زمانی که ملکه ویکتوریا در سال 1837 بر تخت پادشاهی بریتانیا تکیه داد اشراف زادگان در موقعیت خوبی قرار نداشتند. در حال فروپاشی بودند و تعداد اندکی از آنها باقی مانده بود. با وقوع انقلاب صنعتی اروپا و شکل گیری امپراتوری بریتانیا، ثروتمندان این امپراتوری سنت اشرافی گری و رسوم مرتبط با آن را یک ایده ی متجددانه یافتند.
آنهایی که به دنبال تفاوت و برتری طلبی بودند، سنت های اشراف زادگان را مورد بررسی قرار دادند. بدین ترتیب صبحانه انگلیسی دوباره به عنوان یک رویداد اجتماعی مهم با فرهنگ بریتانیا آمیخته شد.
در زمان ویکتوریا صبحانه از یک وعده ساده به سنتی متفاوت و آمیزه ای از هنر تبدیل شد. هنری که بعدها صبحانه انگلیسی را به سراسر جهان وسعت بخشید. سنت صبحانه انگلیسی کم کم از میان ثروتمندان به طبقه کارگر نیز رسوخ کرد.
دیگر صبحانه کامل و مفصل مختص ثروتمندان و اشراف زادگان نبود. با وقوع انقلاب صنعتی از انگلستان طبقه کارگر نیز از خوردن یک وعده مغذی و کامل در ابتدای روز بهره مند شدند. کار کردن برای مدت طولانی به یک معده پر و توان بالا نیاز داشت. توانی که بخش عمده آن توسط صبحانه تولید می شد. اواسط دهه 1950، صبحانه انگلیسی از غذای اشراف زادگان به غذای ملی تبدیل شد که نیمی از بریتانیا روز خود را با آن شروع می کردند.
اکنون پس از گذشت 2 قرن این سنت هنوز هم در سراسر بریتانیا و بسیاری جاهای دنیا رواج دارد. آشپزخانه ها، هتل ها و رستوران ها نیز در نگهداری بخش عمده ای از این سنت سهیم هستند.
صبحانه انگلیسی کامل
صبحانه انگلیسی تقریباً در همه جای دنیا یافت می شود. بیشتر آن را با عنوان «Fry Up» می شناسند. دستور پخت، مواد و اجزای آن نیز در بیشتر جاها یکسان است. صبحانه انگلیسی کامل به صورت استاندارد شامل گوشت نمک سود (غالباً در بریتانیا گوشت خوک)، تخم مرغ، سس انگلیسی، لوبیای پخته، گوجه فرنگی و قارچ سرخ شده، پودینگ سیاه و نان تست و سرخ شده است.
گاهی اوقات این مواد بسته به جایی که در آن صبحانه سرو می شود متفاوت است. جنوب انگلستان معتقدند که پودینگ سیاه از اسکاتلندی ها به صبحانه کامل آنها اضافه شده است. این در حالی است که این پودینگ در شمال کشور به صورت عمده استفاده شده و بخش جدایی ناپذیر صبحانه انگلیسی است.
در مناطقی مانند اسکاتلند و ایرلند نیز صبحانه انگلیسی تقریباً به صورت مشابه سرو می شود. تنها بخش های جزئی و کوچکی در آن تغییر می کند. در ظرف صبحانه ایرلندی ها نیز گوشت نمک سود و سس یافت می شود. بخش های متفاوتی نیز از جمله پودینگ سفید، نان ایرلندی و کیک سیب زمینی در صبحانه آنها وجود دارد. اسکاتلندی ها اما بیشتر از پودینگ مشکی و خوراک هگیس (Haggis) یا همان جغور بغور استفاده می کنند.
منبع: englishbreakfastsociety
