مسجد جامع شش ناو از جمله مکان های دیدنی و قدیمی شهر تفرش استان مرکزی است، در سال 1379 این مسجد به ثبت آثار ملی ایران در آمده است. از قدیمی ترین مسجدهای ایران، همین مسجد شش ناو می باشد. از جمله آثار ویژه دوره سلجوقیان و قدیمی ترین مسجدهای کشور، مسجد شش ناو تفرش می باشد. محله قدیمی "فم" در تفرش محل قرارگیری این مسجد است. دلیل نام گذاری این مسجد به شش ناو، وجود قناتی در زیر مسجد است که آب به وسیله 6 ناو در بیرون مسجد و گذر از درخت چنار بزرگ و با قدمت در کنار این مسجد، تقسیم می شود و به محله های مختلف می رود. این قنات به قرن سوم هجری قمری برمی گردد.
مسجد ناو تفرش
در ابتدا بنای اولیه آن در دوره سلجوقیان ساخته شد و سپس در دوره های بعدی بخش های دیگری اضافه شده است. این مسجد به شکل مستطیل است و دو طبقه دارد. مسجد شش ناو تفرش همچنین شامل یک شاه نشین است که به معابر عمومی از سه جهت راه دارد. از جمله اجزای این مسجد، مناره آجری، گند بزرگ، دو شبستان، ایوان، صحن، قنات و چند حجره و تکیه می باشد. در ورودی این مسجد درخت چنار قدیمی که در بالا توضیح داد قرار دارد که فضای بسیار دلنشینی را رقم زده است.
از طریق تکیه بزرگ داخل مسجد که حدودا 300 متر مربع و دو طبقه است و ستون های چوبی دارد، می توان وارد صحن مسجد شد. این تکیه به زمان قاجار برمی گردد. در گذشته از این تکیه برای اجرای تعزیه خوانی در ماه های محرم و صفر استفاده می شده است. حجره ها برای نشستن افراد و سکوی میانی برای اجرای تعزیه می باشند. وسایل عزاداری در ماه محرم در این تکیه نگهداری می شوند.
از شاهکارهای معماری در دوره سلجوقی، کاشی کاری ها و مقرنس کاری های سقف و دیواره ایوان مسجد می باشد. قطر مناره این مسجد 3 متر و ارتفاع آن 20 متر است، در این مناره پلکان مارپیچی قرار دارد. طبق برخی منابع، این مناره قدمت بیشتری از بنای اصلی مسجد دارد، یعنی حدودا قرن 5ام هجری، اوایل عصر سلجوقی برمی گردد. این مناره در شمال غربی مسجد قرار دارد. دیوارهای این مناره از آجر می باشد و تنها تزئین این مناره کتیبه ای به خط کوفی است که در بالای آن قرار دارد، می باشد. تنها چیزی که در این کتیبه مشخص است "لا اله الا الله" است و بقیه نوشته های آن از بین رفته است.
از دیگر بناهایی که در بالای گنبد کلاه خودی به سبک گنبدهای سلجوقی وجود دارد، مقصوره مسجد است. این گند از آجر تراش می باشد و قاعده 8 ضلعی دارد، عنقی استوانه ای شکل آن 5 متر و قطر 16 متری دارد. سر در صحن دارای ایوانی است که دهانه آن 5 متر، عمق 4 متر و ارتفاع 7 متر دارد که تزئین آن با مقرنس های گچی می باشد. در پاکار پوشش ایوان، کتیه ای به قدمت سال 1277 هجری دیده می شود که خط آن نستعلیق است و در آن به بانی این بنا یعنی "محمد ابراهیم بن عباس" اشاره شده است. در این مسجد آرامگاه یک از اصحابه امام حسن عسگری (ع) وجود دارد که در قرن 6 هجری قمری اورا به خاک سپرده اند. در زمان قاجار، مسجد 6 ناو علاوه بر این که مکانی برای اقامه نماز بوده است، از حوزه های مهم تدریس علوم دینی نیز بوده است.
