دیشب راننده ای که در آگرا ما را از ایستگاه قطار به محل اقامتمان رساند پیشنهاد وسوسه برانگیزی داد که نتوانستیم آن را رد کنیم. صبح بیاید دنبالمان، تا بعد از ظهر در آگرا بگرداندمان و تا جاهای دیدنی همراهی مان کند و دست آخر هم به ایستگاه اتوبوس برساندمان تا شبانه روانه آخرین مقصدمان در هند، دهلی شویم. همه اینها در قبال فقط ششصد روپیه (که البته من هم که عادت کرده ام در هر صورت چانه بزنم با اینکه می دانستم چه پیشنهاد ایده آلیست گفتم پانصد و او هم قبول کرد. هرچند آخر ماجرا آنقدر راضی بودیم که همان ششصد روپیه را به او دادم) میسرا مرد میانسال آرامی است که چین سال ها دویدن و نرسیدن بر پیشانی خسته اش بیش از هر چیز خودنمایی می کند. مهربان است ولی اصلا نمی خندد. کل شهر را می داند و همیشه حواسش به همه چیز هست و برعکس تمام رانندگان دیگر اینجا لازم نیست نگران چیزی باشیم. عینک ساده ای می زند و لباس بلند سفیدی می پوشد. دیشب آستین های کثیفی داشت ولی امروز اول صبح از سفیدی برق می زند. شاید ترجیح داده در آشفته بازار هند و کم ترین توجه به بهداشت و نظافت با بقیه تفاوتی کند. جزو معدود رانندگانیست که انصاف دارد و دنبال چاپیدن و فشار به مسافر نیست. شاید ترجیح داده گرفتن حقش از روزگار پریشان هند را در جایی غیر از حلقوم توریست ها دنبال کند. همراه ما ناهار می خورد ولی پولش را خودش حساب می کند، چیزی که اینجا اصلا متداول نیست. شاید ترجیح می دهد همرنگ جماعت نباشد و مناعتش را حفظ کند. به یکی دو باغ مغول از دوازده باغ معروفشان در هند سر می زنیم ولی ترجیح می دهیم فقط به عکس گرفتن بسنده کنیم و پولمان را به جای هزینه سرسام آور بلیط های ورودی، برای گل های سرسبد هند، باغ مهتاب (مشهورترین باغ های مغول) و تاج محل ذخیره کنیم. وارد باغ مهتاب می شویم. یک باغ بزرگ مربعی 300 در 300 متر در کنار رودخانه یامونا. و خدا را شکر می کنم که نمی دانستیم این باغ درست در ضلع شمالی تاج محل قرار دارد و به یک باره با دقایقی قدم زدن منظره بی نظیری از این شکوه معماری را خواهیم دید.
گشت و گذار در بازار شهر ...
میسرا در شهر می گرداندمان. به فرشگاه های پارچه و ابریشم می رویم. از کارگاه مرمر دوستش دیدن می کنیم (و او بدون چشم داشتی برای ما نحوه رنگ آمیزی سنگ های مرمر بخصوص مرمرهای تاج محل توسط سنگ های طبیعی مانند فیروزه، یاقوت، کهربا و.. را توضیح می دهد و چقدر شگفت انگیز است). خیلی سخت است کنترل خودمان در برابر اینهمه زیبایی و نخریدن چیزی، ولی مدام قوانین سفرمان را به خودمان گوشزد می کنیم که قرار نیست هرچیز قشنگی دیدیم ولو قیمتش پایین بود بخریم. بالاخره در یک مغازه سنگ های قیمتی گول می خوریم و سنگی اعجاب انگیز را می خریم (تقریبا کوچک ترینش را با حدود 50 هزار تومان). اسمش استار رابی (Star Ruby) است و از سنگ های منحصر بفرد آگراست که فقط در اینجا استخراج می شود. بدون اینکه به شکل فیزیکی اش مربوط باشد نور را در شش جهت پخش و ستاره ای زیبا بر رویش خلق می کند.
تاج محل، نگین بی بدیل هند ...
طبق برنامه، نزدیک غروب به نگین بی بدیل هند، تاج محل می رسیم. مهم ترین و مشهورترین دیدنی هند و از معدود جاهایی که از کثیفی و نازیبایی های این کشور در امان مانده. تاج محل به عنوان یکی از عجایب هفتگانه جدید با معماری تماما مرمرین هندی، ایرانی و اسلامی به دست سرمعماران ایرانی (برادران لاهوری) بنا شده و یادبودیست باشکوه بر مزار "ممتاز محل" همسر ایرانی تبار "شاه جهان".
سوار اتوبوس و در مسیر رسیدن به آخرین مقصد سفر بلندمان، دهلی، هستیم. راننده بارها در میان مسیر برای قضای حاجت خودش و کمک راننده و مسافران می ایستد ...
