راه های ناشناخته به شهر تاریخی ماچو پیچو

یکی از مسیرهای معروف در پرو مربوط به قوم اینکاها است که تا حد زیادی از بین رفته است. مسیر کمتر شناخته شده ی Salkantay  اخیرا به سرعت شهرت یافته است. هم به این علت که کم ازدحام تر است و هم به این دلیل که جایگزین مناسبی است که از سوی دیگران به شدت توصیه می شود. برای صعود به ارتفاعات نیاز به آمادگی جسمانی بالا دارید، اما با تلاش زیاد می توانید به ارتفاعات برسید. این مسیر دارای مناظر چشم نوازی است و اکوسیستم متنوعی، از جنگل های مه گرفته و قله های پر ارتفاع تا دریاچه های یخ زده و جنگل های گرمسیری را در بر می گیرد. با دنبال کردن رد پاهای راهنمایان آموزش دیده ی اینکایی در عرض 4 الی 5 روز به شهر تاریخی ماچو پیچو می رسید. با صعود مداوم به Departing Cusco می رسید که مرتفع ترین شهر جهان است و در ارتفاع 3500 متری از سطح دریا قرار دارد. ما صعود مستمر خود را از روستای کوچک Marcocasa شروع کرده و به سمت دره ی ریو بلانکو حرکت کردیم. پس از یک مسیر عریض شنی، در موقعیتهای مختلف سوار اسب های روستاییان می شدیم و در فواصل مشخص توقف می کردیم تا با شگفتی به صخره های زیبای غوطه ور در طبیعت سبز رنگ درون دره ها نگاهی بیندازیم. صعود به ارتفاعات چشم انداز وسیعی از Challacancha به دست می دهد. ما در ابتدا نگاهی اجمالی به کوه های پوشیده از برف هومانتای و سالکانتای انداختیم، قله های دندانه دار این کوه ها مانند خنجر های غول پیکر آسمان را شکافته اند.
در حال حاضر به هیچ گونه اجازه نامه ای برای کوه پیمایی در مسیر سالکانتای نیاز ندارید، اما این قانون ممکن است در سالهای آینده به راحتی تغییر کند. با همگردی همراه باشید تا سفری به شهر تاریخی ماچوپیچو داشته باشیم. 

 

کمپ زدن برای اقامت شبانه

با تور ماچوپیچو برای سفری شگفت انگیز همراه شوید، پس از یک پیاده روی در طول روز که تقریبا 15 کیلومتر خواهد بود، چشم انداز کاملا کوهستانی می شود و مسیر سالکانتای در هنگامی که آخرین اشعه های نور خورشید در پشت کوه ها پنهان می شوند، رعب آور به نظر می رسد. در اردوگاه Soraypamapa  چادرهای ما توسط تیم مخصوصی در Bioandean Expeditions آماده شده بود و با اینکه یک پناهگاه بیرونی در اطراف چادر های ما قرار داشت اما دمای هوا به حدی کاهش یافته بود که سرما به مغز استخوان نفوذ می کرد. در هنگام غروب خورشید من با شگفتی در اطراف اردوگاه قدم می زدم تا عکاسی کنم و سه اسب را دیدم که با طناب به حصاری چوبی بسته شده بودند و کوه های برفی پس زمینه ی شگفت آوری پدید آورده بودند.

سردترین شب

وقتی آشپزها در داخل چادر مشغول آماده کردن شام بودند، من ناگهان با پسر جوانی مواجه شدم و وقتی اسمش را پرسیدم خندید و فرار کرد. وقتی باد شروع شد و تاریکی فراگیر شد ما سوپ های داغمان را سر کشیدیم و فلاسک هایمان را قبل از اینکه برای خواب به چادر هایمان برویم پر کردیم. با اینکه چادرهای فردی خود در یک چادر دیگر قرار گرفته بودند اما سرما در داخل کیسه خواب من نفوذ می کرد. آن شب سردترین شب زندگی من بود. ساعت پنج و نیم صبح بیدار شدیم و من از اینکه با نوشیدن چای کوکا روز و ادامه ی سفرمان را شروع می کردیم بسیار خوشحال بودم.

پیاده روی به مرتفع ترین گذرگاه Mt Salkantay

صعود به مرتفع ترین گذرگاه مسیر سفرمان کار بسیار دشواری بود. هوا رقیق تر شده بود و اثرات ارتفاع باعث می شد که صعود دشوارتر شود. تخت سنگی متخلخل از چپ راه ما را به کوه توکارهوآی و از راست مسیر ما را به سالکانتای سد کرده بود. اگر چه مسیر به خوبی صیقل یافته بود، اما مسیر موجدار زیر پاهایمان نا هموار و سنگ های زیر پایمان سست بود و در حالی که سعی داشتیم به سمت کوه حرکت کنیم باید برای حرکت به خوبی تمرکز می کردیم. به صورت دوره ای با مردان سوار بر اسب و رمه های کوچکشان مواجه می شدیم که ناگهان از دل مه ظاهر می شدند و با همان سرعتی که ظاهر می شدند ناگهان ناپدید می شدند.

بر فراز کوه رام نشدنی

پس از چندین ساعت پیاده روی بر فراز کوه های شمال شرقی شهر تاریخی ماچوپیچو، در ارتفاع 4650 متری، ما در واقع انگار فقط نیمی از ارتفاع قله کوه اورست را طی کرده ایم، اما تلاش قابل ستایشی بود. متاسفانه پوشش ابر و مه تمام مسیری که بالا آمده بودیم را پوشانده بود و منظره ای که به طور حتم بسیار دیدنی و شگفت آور بود را از نظر پنهان کرده بود. نام Salkantay یک کلمه ی کچوایی است. سرخپوستان کچوا سابقا در آمریکای جنوبی مسکن داشتند و معنی آن کوه رام نشدنی است. با مشاهده ی تغییر وضعیت سریع در این کوه ها به راحتی متوجه می شوید که این قله که بلندترین کوه از رشته کوه های ویلکاپامپا است، به چه علت چنین نامی را به خود اختصاص داده است.

 

اکوسیستم های متنوع در تور ماچوپیچو پنج روزه

در ابتدای سفرمان با تور ماچوپیچو ما به سختی به سمت دشت هایی با جنگل ها و بیشه های مه گرفته حرکت کردیم و قبل از رسیدن به جنگل با منظره ی زیبای Huayracpunka مواجه شدیم. روز دوم چند ساعت بیشتر سفر کردیم و اما با تشکر از کوه های مرتفع و صعب العبور سرمان به کار خودمان مشغول بود و زمانی که به اردوگاه بعدی در Chaullay رسیدیم دیگر هوا تاریک شده بود.

استراحت ضروری در ماچوپیچو

در طی دو روز بعدی ما از جنگل های مرتفع گذر کردیم و از رودخانه ی Lluskamayo گذر کردیم و در چشمه ی آب گرم طبیعی که در نزدیکی اردوگاه ما و در شهر کوچکی به نام سانتا ترزا قرار داشت حمام کردیم. مسیر راه آهن را با پای پیاده دنبال کردیم تا نهایتا به شهر Aguas Calientes رسیدیم. ما در این شهر توقف کردیم و عصر را به استراحت گذراندیم. تا به حال از یک حمام آب داغ و یک آبجوی خنک تا این حد لذت نبرده بودم.

ورودی آرام به ماچو پیچو

در روز پنجم تور ماچوپیچو ما سوار اولین اتوبوس به  مقصد شهر تاریخی ماچوپیچو شدیم که از شهر 25 دقیقه فاصله داشت. زمانی که به این سایت رسیدیم هوا هنوز تاریک بود. ما جزو اولین تور ماچوپیچو و گروه بازدید کنندگان بودیم و فقط یک گروه لاما برای استقبال از ما در آنجا چرا می کردند! طلوع خورشید یکی از قابل ستایش ترین سایت های باستان شناسی دنیا را روشن کرد. شهر باستانی ماچوپیچو در ارتفاع 2340 متری از سطح دریا قرار دارد و با کوهستان جنگلی مربوط به حوزه ی آمازون محاصره شده است. این شهر در قرن 15 میلادی توسط امپراطوری اینکاها ساخته شد و در قرن 16 متروکه گشت. در سال 1911 میلادی زمانی که یک راهنمای اهل پرو پروفسور هیرام بینگام از دانشگاه ییل را برای بازدید از شهر گمشده برده بود، مجددا کشف شد و این پایان یکی از شگفت آور ترین سفرهای جهان بود که من از تور ماچوپیچو و بازدید از شهر تاریخی ماچوپیچو تجربه کردم.