راهی برای تقویت عفت و حیای دختران

سرویس سبک زندگی: پای درد و دل دختران جوان و نوجوان که می‌نشینی، می‌شنوی که برخی از آنان تبرج و زیبا جلوه دادن خود را به خاطر بی‌اعتنایی و بی‌مهری پدران خود انجام می‌دهند و به زبان ساده‌تر مهر و محبت را از نامحرمان با زبان بی‌زبانی درخواست می‌کنند. در ادامه این مطلب را به نقل از تبیان بخوانید.

امام صادق (ع) فرمود: «اذا احببت رجلا فاخبره؛ اگر به کسى علاقه و محبت داشتى، او را آگاه کن».

بسیاری از کارشناسان بر این اعتقادند که بسیاری از بدحجابی‌های دختران امروز جامعه به خاطر کمبود محبتی است که آنان از سوی پدران خود احساس می‌کنند. این در حالی است که اسلام ناب محمدی درباره محبت کردن به دختران بسیار سفارش نموده است.

چنانچه پیامبر گرامی اسلام(ص) دختران را حتی در دادن هدایا بر پسران مقدم دانسته و می‌فرمایند: هرکسی به بازار رود و تحفه‌ای بخرد و آن را برای خانواده‌اش ببرد همانند حمل کننده صدقه به سوی نیازمندان است و باید دختران را در دادن هدایا بر پسران مقدم بدارد، زیرا هر کس دخترش را خوشحال کند مانند آن است که برده‌ای از نسل حضرت اسماعیل را آزاد ساخته است.(الامالی، صدوق، ص577)

همچنین آن حضرت فرمود: میان اولاد خود در دادن هدیه به مساوات عمل کنید و اگر خواستی کسی را بیشتر هدیه دهی به دختران بیشتر بده.(الخلاف، طوسی، ج3، ص564)

رسول حق (ص) فرمود: خداوند به دختر مهربان‌تر از پسر است، کسى که باعث خوشحالى دخترش شود، خداوند روز قیامت او را خوشحال مى‌کند.

فرزندانی که در دوران کودکی و نوجوانی به مقدار کافی از محبت پدر و مادر بهره‌مند بوده‌اند دارای اراده قوی و روان سالم می‌باشند، برعکس افرادی که در خانواده‌های خشن زندگی می‌کنند و از مهر و محبت پدر و مادر بی‌بهره بوده‌اند، در بزرگسالی با مشکلات روحی و روانی مواجه می‌شوند و احساس حقارت می‌کنند.

کرامت و بزرگواری از عوامل سلامت رفتاری است، بنابراین در کنار مهرورزی والدین به فرزند روح بزرگواری را در او تقویت می‌کنند.

روزی رسول خدا (ص) حسن و حسین(ع) را می‌بوسید. شخصی به نام اقرع بن حابس گفت: من ده فرزند دارم و هرگز هیچ یک را از آن‌ها را نبوسیده‌ام. آن حضرت فرمود: هر کس رحم نکند بر او رحم نمی‌شود. برپایه روایتی آن حضرت به قدری از این گفتار وی خشمگین شد که چهره‌اش برافروخت و به او فرمود: اگر خدا عاطفه را از دلت کنده است با تو چه کنم؟ هر کس بر خردسالان ما مهر نورزد و بزرگان ما را احترام نکند از ما نیست. (بحارالانوار، ج43،ص282-283)

خطاب کردن کودک با گل واژه‌هایی چون «عزیزم» ، «نور چشمم» ، «میوه‌ی دلم» و … که سرشار از عاطفه و محبت است به کودک نیروی ویژه‌ای می‌بخشد و او را شاداب نگه می‌دارد. حضرت زهرا(س) در خطاب به فرزندان از واژه‌هایی چون «قُرَّهَ عینی» نور دیده‌ام، «ثمره فؤادی» میوه دلم استفاده می‌کردند. بنابراین می‌توان گفت یکی از بهترین وسایل پرورش صحیح عواطف کودکان نوازش کودک و ابراز مهر و محبت به اوست.

«وَ کانَ النّبی صلّی الله علیه و آله إذا أصبح مَسَحَ علی رُؤُسِ وُلده» روش رسول اکرم (ص) در خانواده این بود که همه روزه صبح دست محبت به سر فرزندان خود می‌کشید. (محمد باقر مجلسی ، بحار ، ج 23 ، ص 114)

امام صادق (ع) می‌فرماید: مردی که نسبت به فرزندان خود محبت بسیار دارد مشمول رحمت و عنایت مخصوص خداوند بزرگ است. (الحدیث ، روایات تربیتی از مکاتب اهل بیت (ع) ، ص 59)

کارشناسان تربیت اسلامی بر این اعتقاد هستند که والدین باید تا 4 سال اول زندگی فرزندان خود ارتباط مناسب روحی و روانی با آنان برقرار کنند تا بتوانند در دوران نوجوانی و جوانی گوش شنوای حرف‌های مگوی آنان باشند. آنان معتقدند که پدران و مادران در 7 سال اول باید با فرزندان خود ارتباط پوستی و لمسی داشته باشند چنانچه پیامبر اعظم اسلام در این باره این گونه سفارش نموده‌اند.

پیامبر گرامی اسلام (ص) فرمود: فرزندان خود را بسیار ببوسید زیرا برای شما در هر بوسیدن درجه‌ای است. (محمد باقر مجلسی، بحار، ج 23، ص 113)

در 7 سال دوم باید پدران و مادران نه بالفظ «من می‌گویم»، بلکه با دیدن و شنیدن با فرزندان خود رابطه تنگاتنگ، گرم و صمیمی برقرار کنند تا فرزندان‌شان در سن جوانی این مهر و محبت را از نامحرمان درخواست نکنند.

البته باز هم اسلام درباره مهرورزی به دختران و ارتباط برقرار کردن پدران با آنان تاکید خاصی می‌کند؛ تا آنجا که دختران به مونس های گران‌بها و حسنه تعبیر شده‌اند.

پیامبر خدا (ص) فرمود: دختران خود را ناخوش ندارید زیرا آنها مونس‌های گران‌بهایی هستند. (محمد محمدی ری شهری، منتخب میزان الحکمه، ص 613)

و امام صادق (ع) فرمود : پسران نعمتند و دختران حسنه و خداوند از نعمت‌ها بازخواست می‌کند و برای حسنات پاداش می‌دهد. (همان)

از جمله آثار مهم محبت به فرزندان و کودکان، عزت نفس، اعتماد به نفس و خودباوری است. کودکانی که به قدر کافی از والدین محبت دیده‌اند وقتی بزرگ می‌شوند، دارای صلابت و عزت و اراده قوی هستند. کودکی که مهر و عشق را تجربه می‌کند، این احساس را به درون می‌ریزد، خودپذیری را می آموزد و خود را موجودی دوست داشتنی در نظر می‌گیرد و به خودش احترام می‌گذارد.

محبت پدران و مادران نسبت به فرزندان عامل مهم و موثری در رشد طبیعی آنان است، زیرا فرزند به یقین می رسد که همواره محبوب دیگران است و می‌تواند خود را به خانواده پرمهر خود نسبت دهد. زیرا هر شخص زمانی خود را خوشبخت تلقی می‌کند که بداند او را دوست دارند و می‌پذیرند.

کودکان درس محبت، رحم، شفقت، نیکوکاری، وفاداری، صفا، خلوص نیت، رشادت، شهامت، شجاعت، تقوا، ادب، تواضع، عزت نفس و … را در نخستین سال‌های زندگی خود و در دامن پرمهر و محبت پدر و مادر می‌آموزند. البته احترام، ادب و وفای میان والدین و فرزندان نتیجه نهایی این ارتباط سالم و تنگاتنگ و پرعطوفت است.

متاسفانه در دنیای مدرن امروز، اینترنت، تلگرام، ماهواره و تجمل گرایی باعث شده است تا پدران خلوتی را برای دختران خود پیدا نکنند و در بازی‌ها و تفریحات دختران خود سهیم نباشند گویی خانواده‌ها ظاهراً در کنار یکدیگرند اما در حقیقت به دور از هم زندگی می‌کنند زیرا بسیاری از افراد خانواده خود را با فضای مجازی سرگرم می‌کنند و از دنیای واقعی ارتباطات غافل شده‌اند.

دختران تمام نسل‌ها به ارتباط تنگاتنگ و سرشار از محبت پدران خود نیازمندند و غفلت پدران از این نیاز مهم دختران خود باعث شده است تا بدحجابی و روابط ناسالم میان دختران و پسران در جامعه گسترش پیدا کند. در کنار تمام خوراک‌های مسموم از جمله ماهواره، نباید از تجمل گرایی حاکم بر زندگی امروز خانواده‌ها غافل شد که باعث شده است تا پدران به خاطر بالا رفتن سطح توقع همسر و فرزندان خود در حقیقت نتوانند فرصت پیدا کنند تا با نشاط در کنار خانواده خود باشند و زمانی را به با هم بودن، گفتگو، بازی کردن و شنیدن حرف های مگوی دختران خود اختصاص دهند.