یکی بود یکی نبود؛ دیوید مویس بود و وین رونی

به گزارش "ورزش سه"، قصه های "یکی بود، یکی نبود" را به یاد می آوردیم. یکی می خندید و می دوید و یکی مات مانده و بی حرکت ایستاده بود. یکی با غریو تماشاگران سر به آسمان می سایید و یکی برابر سوت های تمسخرآمیز همان تماشاگران سرش را گرفته بود پایین. یکی آن بالا بود و یکی این پایین. یکی وین رونی بود و یکی دیوید مویس.

سرنوشت دوباره آنها را برابر هم قرار داده بود. دوباره رسیده بودند به هم. همان دونفری که خوب یکدیگر می شناختند. همان دو اورتونی قدیمی. یکی مربی، یکی بازیکن. مویس یازده فصل را در اورتون سپری کرده بود. از 2002 تا 2013 را. او در آن دوران با یک تیم متوسط چنان نتایجی گرفته بود که وقتی آلکس فرگوسن از منچستر یونایتد رفت او را جانشینش انتخاب کرد، یک اسکاتلندی دیگر را. مویس را که لقب "آقای منتخب سر آلکس" را گرفت.

رونی دو فصل را در اورتون سپری کرده بود، 2002 تا 2004 را. مویس و رونی در یک سال راهی گودیسون پارک شدند و رونی در عصر مویس در اورتون ناگهان پرید آن بالا. آن قدر خوب بود که آرسن ونگر او را بهترین بازیکنی که از بدو ورودش به انگلیس دیده خواند.

رونی و مویس از اورتون جدا شدند، یکی زود، یکی دیر. رونی در 2004 راهی منچستر یونایتد شد و مویس در 2013. رونی سیزده فصل را در اولدترافورد سپری کرد و مویس فقط ده ماه دوام آورد. مویس بلافاصله سقوط کرد و رسید به قعر چاه و رونی بلافاصله پرواز کرد و بدل شد به یکی از افسانه های اولدترافورد. مویس طی هشتاد و دو سال تاریخ یونایتد کمترین زمان را روی نیمکت یونایتد سپری کرد و وقتی اخراج شد یونایتد در رده هفتم جدول لیگ قرار داشت. یونایتد به رهبری او بود که برای اولین بار لیگ قهرمانان را پس از نوزده سال از دست داد. وقتی مویس اخراج شد پنج میلیون پوند غرامت از یونایتد گرفته بود... رونی که یونایتد را ترک کرد پنج بار با آن پیراهن سرخ قهرمان لیگ شده بود، یک بار فاتح جام حذفی، سه بار جام اتحادیه و همین طور یک بار لیگ قهرمانان و یک بار لیگ اروپا. رونی وقتی رفت با 253 گل شده بود بهترین گلزن تاریخ منچستر یونایتد، بالاتر بابی چارلتون و دنیس لاو. 

آنها این بار در نبرد اورتون و وستهام، دو تیم به دردسر افتاده این فصل روبرو شدند. دو تیم که دو مربی غیر بریتانیایی شان را اخراج کرده بودند: وستهام اسلاون را و اورتون، رونالد کومان را. دو تیم که به دو مربی سنتی انگلیسی روی آورده اند: وستهام به مویس و اورتون به سام آلاردایس.

بازی که تمام شد اورتون در گودیسون پارک با چهار گل وستهام را له کرده بود. رونی به مردان مویس سه گل زده بود. یکی شان با ضربه به توپ از زمین خودی در فاصله پنجاه و سه متری دروازه جو هارت. او مجموعه گل های عجیب هم تیمی اش در تیم ملی انگلیس را پس از گل های زلاتان و گرت بیل کامل کرده بود. هارت با خروج از دروازه توپ را دفع کرده بود و رونی همان توپ را چسبانده بود به تور.

آخرین باری که رونی به هت تریک چنگ زد 2272 روز پیش بود. ده سپتامبر 2011 برابر بولتون. رونی در آوریل 2011 هم طی پیروزی 4-2 منچستر یونایتد سه گل به اورتون زده بود. او با آن سه گل، چهارده بار دروازه وستهام را در لیگ برتر باز کرده، بیش از هر بازیکنی. او با آن سه گل اورتون را از بحران نجات داد. آلاردایس روی سکوها کنار فرهاد مشیری، رئیس ایرانی تبار باشگاه، نشسته بود و از ته دل می خندید. اورتون برغم صد و چهل میلیون پوند خرید کومان سقوط کرده بود و پس از اخراج او در پنج بازی از هفت دیدار به رهبری انورث شکست خورده بود.

در سوی دیگر مویس نگون بخت قرار داشت. مویس که پس از ترک اورتون پنج بار برابر تیم سابقش قرار گرفته و پنج بار مغلوب شده، مردانش دوازده گل خورده اند بی آن که حتی یک گل بزنند. مردان او این بار با پیراهن وستهام تا دقیقه 52 حتی یک شوت هم به سوی دروازه حریف نزدند که یکی از بدترین رکوردهای این فصل شده. وقتی مویس راهی وستهام شد به دنبال "تطهیر" پس از سقوط های پیاپی در یونایتد، سوسیداد و ساندرلند بود. راه او از تئاتر رویاهای منچستر با گذر از تیم های کوچک و کوچک رسیده بود به وستهام. وستهام جا خوش گرفته در پایین جدول. وقتی وارد شد گفت "... فکر می کنم این برای هردوی ما خوب باشد، هم من و هم وستهام". ولی روزگار سیاه مویس و وستهام ادامه پیدا کرد. وستهام با مویس طی سه دیدار یک امتیاز از لستر گرفته و هفت گل خورده و سه گل زده. در رتبه هجدهم با تفاضل گل منفی هجده در حالی که نبرد با منچستر سیتی، چلسی و آرسنال پیش رو جلب نظر می کند.

مویس این بار مغلوب شاگرد قدیمی شده بود، مغلوب رونی. او می گفت تیمش مهاجم ندارد و رونی می گفت احتمالا بهترین گل زندگی اش را زده. یکی آن پایین بود و یکی این بالا...

نویسنده: حمیدرضا صدر