حدیث لزرغلامی شاعر و نویسنده کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر، نوشتن از مسایل زیست محیطی در قالب شعر و داستان را نیازمند یک عزم ملی و جریان سازی در این زمینه دانست و افزود: «جریان‌سازی» به صرف زمان و انرژی بسیار احتیاج دارد اما هر حرکتی باید از جایی شروع شود. ما نهالی را می‌کاریم و صبر می‌کنیم تا به بار بنشیند. نوشتن داستان و شعر با موضوع محیط زیست هم، همین طور است.
شاعر مجموعه «اگر زن نبودم، قطار بودم» به خلاء‌های آموزشی در حوزه محیط زیست اشاره و بیان کرد: ما باید از زبانی جداب بهره ببریم و ظرفیت‌های زبان طنز را نادیده نگیریم. البته در این میان نقش سازمان‌ها و وزارت خانه‌هایی مثل آموزش و پرورش یا کانون پرورش فکری مهم است. اما نویسندگان و ناشران باید راه خود را پیدا کنند و وابسته به حمایت‌های دولتی نبتشند البته خوب ات در کتاب‌های درسی یا آثار کانون پرورش به مقوله محیط زیست پرداخته شود.
لزرغلامی با اشاره به نقش شبکه‌های اجتماعی گفت: فعالیت جدی در شبکه‌های اجتماعی، رفتن به سمت تولیدات به روز در زمینه انیمیشن و بازی هم می‌تواند فوق‌العاده راهگشا باشد. البته خلاء در این زمینه بسیار زیاد است، تا جایی که ما هنوز حتی یک نشریه کاغذی یا الکترونیک جذاب هم در ارتباط با محیط زیست نداریم تا مخاطبان را به‌طور مستمر با خود همراه کند. در این شرایط، طبیعی است که مردم و مخاطبان کودک و نوجوان تصویر درستی از وضعیت نداشته باشند.
نویسنده مجموعه «شیرین ترین قصه‌های دنیا» با اشاره به جایزه سپیدار و وجود برنامه‌هایی این چنین در آشنا کردن مخاطب کودک و نوجوان با محیط زیست گفت: طبیعی است، هر چه این حرکت مدنی‌تر باشد، پایدارتر و موفق تر است از این رو جذب کسانی که در این حوزه دغدغه دارند، مثل مؤسسین و آموزگاران مدرسه طبیعت یا همراه کردن هنرمندان و پیشکسوتانی که دلشان برای محیط زیست می‌تپد می‌تواند مؤثر است.