تماس شرکت های داخلی با خبرنگاران، معمولا به معنای برگزاری یک نشست خبری حوصله سر بر و تکراریست، نشست هایی که غالبا با ادعاهای بی سرانجام در مورد عرضه مدل های تحول ساز به بازار یا وعده و وعید در مورد بهبود شرایط خدمات پس از فروش همراه می شود، اما این بار ماجرا کاملا متفاوت بود و روابط عمومی شرکت رنو پارس از امکان تست درایو مدل خودران سمبیوز در حومه شهر پاریس سخن می گفت.
با کمی سرچ از آنچه شنیده ام مطمئن می شوم، سمبیوز (به معنای همزیستی) مدلی مفهومی عجیبی است که رنو در نمایشگاه خودرو فرانکفورت آلمان معرفی کرده بود، خودرویی که در تصاویر بیش از حد غیر واقعی و رویایی به نظر می رسد، اتاق نشیمنی که قرار بود بخشی از منزل شما باشد و در زمان نیاز به رفت و امد به شکل خودکار سرنشینان را به مقصد برساند.
در روزهای بعد هم چیزی از عجیب بودن این ماجرا کم نشد، بخش بین المللی رنو توضیح چندانی در مورد چگونگی انجام تست رانندگی با یک خودرو مفهومی خودران ارائه نمی کرد و ما نیز تصوری از این کار نداشتیم.
محتمل ترین سناریو این بود که رنو با انجام اصطلاحاتی امکان نشستن درون این خودرو مفهومی را برای مسافت کوتاهی فراهم کرده باشد و عملا رانندگی با چنین خودرویی در جاده ها و مسیرهای واقعی غیر ممکن به نظر می رسید.
حتی عدم تاکید بر ترجمه کردن گواهینامه رانندگی تا ساعاتی پیش از سفر، این گمانه زنی را تقویت می کرد که واقعا خبری از تست رانندگی با خودرو نخواهد بود، اما در نهایت همه این تصورات نقش بر آب شد.
با رسیدن به فرودگاه شارل دوگل پاریس متوجه شدیم که مقصد ما نه یک هتل در پایتخت سرزمین شعر و هنر، بلکه کمپی در منطقه نورماندی خواهد بود. به منظور این سفر حدودا 200 کیلومتری سه دستگاه تلیسمان در نظر گرفته شده بودند تا نشان دهنده سنگ تمام گذاشتن رنو برای اجرای این برنامه باشند.
توصیف سفر با سدان پرچمدار رفاه و عملکرد رنو در مسیرهای اتوبانی و جاده های کم عیب و نقص مرکز اروپا کمی سخت است اما تنها به گفتن این جمله بسنده می کنم که نه تنها کوبش های سیستم تعلیق تلیسمان برای جاده های اروپا آزاردهنده به نظر نمی رسید، بلکه شرایط جوی و جغرافیایی هم کاملا مهیا بود تا لذت گروه خبرنگاران از تجربه یک مسافرت جاده ای رویایی تکمیل شود.
در نهایت پس از صرف نهار و مسافرتی نزدیک به 12 ساعت (شامل انتظار در سالن فرودگاه امام) به محل اقامت خود با نام chateau de saint aubin sur gaillon (صومعه حضرت ایوب)، رسیدیم. بنایی تاریخی با پیشینه ای مذهبی که توسط رنو برای اقامت خبرنگاران و برگزاری این تست درایو انتخاب شده بود.
خانه پیش ساخته ای که نقش گاراژ سمبیوز را به عنوان خانه ای برای دنیای آینده بازی می کند، جایی که خودرو می تواند در کنار اتاق نشیمن اصلی خانه قرار بگیرد.
این امارت را باید تلفیقی از مفاهم خانه های اربات رعیتی و اماکن مذهبی در واژه های ایرانی توصیف کرد، وجود یک دریاچه کوچک، درختانی انبوه و با طراوت با تنه هایی خزه زده و طبیعتی بسیار بکر، احساس بودن در میان یک پوستر واقعی از اروپای رویایی را در ذهن تداعی می کرد.
به خصوص که با توجه به خشکی شرایط آب و هوایی چند ماه اخیر در ایران، بارش نم نم باران آنچنان دلچسب بود که تصمیم گرفتیم به جای استراحت در اتاق، چند ساعت باقی مانده از روز را صرف قدم زدن در محوطه این صومعه کنیم.
ساعاتی بعد در طی برنامه معارفه قبل از تست درایو مشخص شد که رنو برای توسعه تکنولوژی خودران خود تاکنون چندین مدل را برای تست و آزمایش انتخاب کرده است و در آخرین مرحله پس از سپری شدن آزمایشات اولیه بر روی بدنه محصولات تولید انبوه کمپانی، تصمیم به شبیه سازی مدل سمبیوز در قالب یک نمونه پیش تولید (DEMO CAR) گرفته اند و همین نسخه نیز برای تست درایو خبرنگاران آماده شده است.
رنو همزمان با توسعه پلت فرم خودروان خود، ساختار یک خودرو برقی قدرتمند را نیز در سمبیوز شبیه سازی کرده است و از این رو برخلاف مدل هایی مانند توییزی و ZEO، که نمونه های برقی سبک و درون شهری محسوب می شوند، سمبیوز برقی با استفاده از دو موتور برقی با قدرت 360 کیلو وات (482 اسب بخار) و 550 نیوتن متر گشتاور می تواند ظرف مدت کمتر از 6 ثانیه فاصله صفر تا صد را بپیماید و عملکردی نزدیک به یک سدان دیفرانسیل عقب اسپرت را از خود به نمایش بگذارد.
از این رو سمبیوز را می توان محصولی متفاوت و بسیار پیشرفته تر از تمامی خودروهای تولیدی حال حاضر گروه رنو قلمداد کرد، خودرویی که می تواند ترسیم کننده آینده این کمپانی در رویایی با محصولات برقی و خودران تسلا، مرسدس بنز و ب ام و باشد.
البته واقعیت این است که رنو برخلاف خودروسازان داخلی، یک تنه در مقابل تکنولوژی رانندگی هوشمند قیام نکرده و در راستای جبران فاصله تکنولوژیک خود با رقبایی نظیر تسلا، با کمپانی های مشهوری نظیر AVI، تام تام و یوبی سافت، دست همکاری داده است.
توضیح تمام تکنولوژی های سخت افزاری و نرم افزاری مورد استفاده برای جان بخشیدن به سمبیوز در این مقاله نمی گنجد اما به شکل کلی می توان گفت که سمبیوز برای بررسی اطلاعات جاده و تحلیل و پردازش سریع آن ها به اینترنت نسل پنج (5G) نیازمند است و از این رو رنو اقدام به تجهیز مسیر تست به آنتن های مخصوص 5 جی با بردی نزدیک به 3 کیلومتر کرده بود.
همچنین براساس تست های انجام شده، سمبیوز به لطف وجود رادارها و دوربین های متعدد، از قابلیت رانندگی در اتوبان شامل حرکت با سرعت ثابت، شتاب گیری، ترمزگیری، سبقت گرفتن با رعایت کلیه جوانب ایمنی و گذر از مسیر مخصوص پرداخت عوارض راه، برخوردار بود اما برای محکم کاری و جلوگیری از بروز حوادث احتمالی یک اوپراتور مجهز به جوی استیک نیز بر روی صندلی سرنشین جلو حضور داشت تا در صورت بروز مشکل در هنگام رانندگی خودکار، کنترل و هدایت خودرو را در دست بگیرد.
با چنین پیش زمینه ای، رنو امیدوار به تولید انبوه و عرضه خودروها خودران با سطح رانندگی 4 تا سال 2023 است، این سطح شامل قابلیت رانندگی خودران و بدون دخالت دست در مسیرهای بزرگراهی می شود. به عبارت دیگر برخلاف مدل های فعلی تسلا، راننده می تواند دستان خود را کاملا از فرمان جدا کرده و حتی به دیدن انیمیشن بپردازد یا از عینک های واقعیت مجازی استفاده کند.
رنو به منظور نشان دادن این ویژگی به خبرنگاران، تجربه استفاده از عینک واقعیت مجازی و مشاهده یک انیمیشن تولیدی یوبی سافت را نیز برای ایشان ترتیب داده بود که در ادامه می توانید لحظاتی از آن را در قالب ویدیو تست درایو رنو سمبیوز مشاهده فرمایید.
همانطور که در ویدیو فوق مشخص است، برنامه ریزی رنو برای برگزاری این تست درایو بسیار بیشتر از در سپردن یک خودرو آزمایشی به دست خبرنگاران بود، حضور خودروهای متعدد پشتیبان در طول مسیر، مهندسان کنترل پروژه درون خودرو و انجام سرویس های چند دقیقه ای بررسی و آماده سازی خودرو در حد فاصل تست خبرنگاران مختلف، نشان می داد که مهندسان ارشد رنو بی دلیل از فاصله زمانی 5 ساله تا تولید انبوه این تکنولوژی سخن نمی گویند.
در واقع بدون وجود نیروهای فنی و اوپراتور مذکور، نشستن پشت فرمان سمبیوز دمو کار می توانست کمی ترسناک باشد، به خصوص با توجه به قدرت واکنش بسیار سریع این خودرو برای تغییر لاین و سبقت گیری و قدرت قابل توجه پیشرانه، به نظر می رسید که بروز کوچکترین خطایی در عملکرد های سخت افزاری به حادثه ای سنگین منجر خواهد شد.
با این اوصاف به نظر می رسد که در بهترین حالت آینده تکنولوژی خودران از نظر احساسی، چیزی شبیه به تجربه پرواز هواپیما باشد که حتی علیرغم آمار های اندک سقوط و ایمنی بالا، بازهم احساسی از ترس و استرس در طول پرواز با مسافران همراه است.
البته آنچه واضح است اینکه رنو می خواهد تا حد ممکن از قیمت تولیدی تکنولوژی خودران خود بکاهد و در این راستا ممکن است که خودروهای رنو بتوانند قابلیت های رانندگی هوشمند را با قیمتی بسیار کمتر از رقبایی چون تسلا ارائه دهند، اما دست یابی به چنین هدف دشواری به معنای قبول ریسک بسیار و محک زدن روش های مختلف سخت افزاری و نرم افزاری خواهد بود.
از این رو به نظر می رسد که گذشت چند سال دیگر برای توسعه و آزمایش این تکنولوژی نیاز است تا بلکه رانندگان بتوانند بدون نگرانی چشمان خود را پشت فرمان ببندند و به خوابی عمیق فرو روند.
