اگر تاکنون تصور می کردید که فقط زمین مملو از نفت و گاز و دیگر اشکال هیدروکربن مایع است، سخت در اشتباه هستید. نه تنها زمین در این مورد انحصاری در اختیار ندارد بلکه حتی بزرگترین منبع نفت و گاز هم نیست. گویا بزرگترین ماه زحل، صدها برابر بیشتر از زمین چنین منابعی را در خود جای داده است.
زحل 62 ماه دارد و تایتان که بزرگترین آن ها به حساب می آید دارای یک ویژگی خاص است: هیدروکربن ها مثل باران از آسمانش می بارند و به شکل دریاچه های عظیم منابع نفتی یا تپه های بزرگ را ایجاد می کنند. این اطلاعات از سال ها پیش در اختیار بشر قرار داشت اما حالا با داده های حاصل از فضاپیمای کاسینی، ناسا با قطعیت آن را تایید می کند.
در حالی که عمده سطح زمین توسط آب پوشانده شده، بیشتر سطح تایتان را دریاچه ها و دریاهایی پوشانده که در آن ها متان و اتان مایع در جریان است و تپه های آن نه از شن، بلکه از تولین (ترکیباتی کربنی حاصل از CO2، متان، اتان و... که توسط اشعه فرابنفش خورشید یا دیگر اشعه های کیهانی پدید می آیند) ساخته شده.
این مواد به صورت طبیعی روی زمین شکل نمی گیرند اما آن ها ترکیباتی غنی از کربن هستند و به گفتی پژوهشگران ممکن است که تولین در شکل گیری حیات روی زمین نقش داشته باشد.
کاسینی فقط موفق شده تا 20 درصد از سطح تایتان را نقشه برداری کند و در این ناحیه کوچک چند صد دریا و دریاچه را ببیند که فقط موجودی چند تای آن ها با موجودی کل نفت و گاز زمین برابری می کند.
روی سیاره آبی ما به طور کل 130 میلیارد تن منابع نفت و گاز وجود دارد که برای تامین گرمایش، سرمایش و همچنین روشنایی 300 سال ایالات متحده آمریکا کافی است. اما این رقم حتی به آنچه که در تایتان وجود دارد نزدیک هم نیست.
به هر صورت باید دید که آیا بشر به سراغ تایتان می رود تا از منابع موجود روی آن بهره مند شود یا اینکه دلیلی برای چنین ماموریت پر هزینه و پر ریسکی پیدا نمی شود.