من پوستی برنزه ندارم. موهایم قرمز و پوستم سفید است. خیلی هم دوست ندارم زیر نور خورشید دراز بکشم یا کنار ساحل بروم. وقتی هم که در معرض نور خورشید قرار می‌گیرم برنزه نمی‌شوم. فقط کمی صورتی می‌شوم و کک و مک بر روی پوستم ظاهر می‌شود.
در واقع، اولین باری که برنزه کردم سال 2001 بود که به فلوریدا رفتم. آن زمان 17 ساله بودم و از ظاهر برنزۀ خود بسیار هیجان‌زده شوده بودم. وقتی به خانه برگشتم به سالن‌های برنزه رفتم تا رنگ خود را حفظ کنم. طی دو سال و نیم بعد، هفته‌ای یک بار می‌رفتم. خیلی تیره نشده بودم فقط کمی برنزه شده بودم. فکر می‌کردم خوب است زیرا یکی از دوستان پرستارم به خانوادۀ من گفت که استفاده از تخت‌های برنزه مانند نور خورشید موجب سرطان پوست نمی‌شود. وقتی به سرطان پوست مبتلا شدم متوجه شدم که او اشتباه می‌کرده است.
تخت‌های برنزه منجر به ملانوما (سرطان پوست) می‌شود
من یک خال روی شکمم داشتم که به پزشکم نشان دادم. او به آن اعتنایی نکرد. این خال تیره بود و خارش داشت اما مرزهای نامنظم ملانوما را نداشت. پزشکم گفت به خاطر زیبایی می‌توان این خال را برداشت و من هم همین کار را کردم. اما وقتی خال برداشته شد به من گفتند که به ملانومای مرحلۀ 2 مبتلا هستم. ناگهان تمام صحبت‌ها به سمت سرطان، نرخ زنده ماندن و گره‌های لنفاوی گرایش پیدا کرد. خیلی شوکه شده و ترسیده بودم.
پزشکان جراحی‌های بیشتری برای بیرون آوردن سلول‌های سرطانی انجام دادند. آنها 8 تا از گره‌های لنفاوی بدن من را، که خوشبختانه هیچ علائمی از سرطان نداشتند، بیرون آوردند.
یک برش 17 سانتی‌متری روی بدن زمان زیادی طول می‌کشد تا خوب شود. اما سه روز بعد از جراحی، به سر کلاس‌هایم در دانشگاه راجر ویلیامز (در بریستول رود آیلند) برگشتم.بهبود از سرطان پوست
خیلی افسرده شده بودم. خودم را برای ابتلا به سرطان پوست مقصر می‌دیدم. فکر نمی‌کردم دوستان دانشگاهی من بدانند که بیماری من چقدر جدی است و من بسیار ناراحت می‌شدم وقتی می‌دیدم که آنها آفتاب می‌گیرند و به سالن‌های برنزه می‌روند؛ حتی با اینکه می‌دانستند چه بلایی بر سر من آمده است.
الان چهار سالی می‌شود که سرطان ندارم. از دانشگاه فارغ‌التحصیل شده‌ام و به عنوان مدیر تبلیغات و بازرگانی برای Six Flags New England کار می‌کنم؛ همان شغلی که دوستش داشتم. می‌دانم خطر ابتلا به ملانوما در من، نسبت به کسی که تاکنون به ملانوما دچار نشده، بیشتر است اما هر 6 ماه یک بار به متخصص پوست مراجعه می‌کنم تا من را مورد معاینه قرار دهد و سالی یک بار هم توسط متخصص غدد معاینه می‌شوم.
آموزش خطرات برنزۀ بسته به دیگران
از همه مهم‌تر باید بگوئیم که من به دبیرستان‌های محل، سمینارهای زنان و همایش‌های جمع‌آوری کمک‌های مردمی می‌روم و به عنوان سخنگو برای خیریه‌های مختلفی مانند آکادمی پوست امریکا، بنیاد Shade و انجمن سرطان امریکا صحبت می‌کنم. من مردم را تشویق می‌کنم که از تخت‌های برنزه و قرار گرفتن طولانی مدت در معرض نور خورشید پرهیز کنند. به مردم می‌گویم که در مورد بهداشت پوست خود بیش از اندازه حساس باشند و هر سال برای معاینه به متخصص پوست مراجعه کنند و خودشان هر ماه پوست بدنشان را چک کنند. دیگر دلم به حال خودم نمی‌سوزد و اکنون یک هدف مشخص دارم.
