«دوربین مخفی، دوربین مداربسته، دوربین جاسوسی و …» نام آنها هر چه باشد باز هم کارشان یک چیز است: شما را بپایند! یعنی تمامی حرکات شما را زیر نظر بگیرند، نگذارند حتی نفس راحت بکشید و البته هنگام وقوع جرم مچتان را بگیرند.
آیا حس ششم یا بهتر بگوییم شم پلیسی شما در بدو ورود به یک اتاق یا قدم زدن در خیابان قلقلکتان می‌دهد و حس می‌کنید کسی در حال تماشای شماست؟ شاید این روزها، حق با شما باشد! دوربین‌های مخفی و مداربسته همه جا هستند و روز به روز هم بر تعدادشان افزوده می‌شود. ممکن است دلتان بخواهد بدانید که این دوربین‌های مخفی کجا هستند تا بتوانید علاوه بر حفظ حریم شخصی، رفتار معقول و مناسبی داشته باشید. اگر کنجکاوید، روش‌های ارائه شده در این مطلب را برای کشف دوربین‌های مخفی بخوانید.
روش اول
از چشمان خود استفاده کنید
1- به دنبال سرنخ باشید. ممکن است خود دوربین‌ها کاملاً مخفی باشد اما لنز فقط استتار شده باشد.
• به دنبال مکان‌هایی در محل اقامت شخصی یا کار باشید که احتمال دارد دوربین مخفی کار گذاشته شده باشد. اول به دنبال نقاط منطقی بگردید؛ مکان‌هایی مثل اتاق خواب، اتاق نشیمن یا مخصوصاً نزدیک وسایل ارزشمند. وسایل معمولی که ممکن است دوربین مخفی در آنها کار گذاشته شده باشد شامل کتاب، سیستم‌های تشخیص حریق یا دود، گلدان‌های روی میز، گیاهان آپارتمانی، جعبه دستمال کاغذی، عروسک‌های پارچه‌ای و خروجی دستگاه‌های الکترونیک می‌شود.
• وسایل یا نقاطی را بررسی کنید که کمتر آشکار یا اصطلاحاً توی چشم هستند؛ مثل ساک ورزشی، کیف پول، جلد دی.وی.دی، تجهیزات تصفیه هوا، عینک، لامپ‌های تزیینی، کلیدها یا پیچ‌گوشتی.
• دنبال یک سوراخ کوچک باشید که بزرگتر از حرف O انگلیسی نباشد و رویش به سمت اتاق باشد.
• به دنبال آینه‌هایی باشید که برای نصب آنها در آن مکان خاص هیچ دلیل عقلانی پیدا نمی‌کنید. ممکن است نصب دوربین در چنین مکانی به نظرتان اصلاً غیرممکن باشد اما تا جایی که امکان دارد گوش به زنگ باشید.
2- در مکان‌های عمومی به دنبال دوربین مخفی بگردید و از نزدیک شدن به آنها خودداری کنید.
• به دنبال جاهایی بگردید که بهترین میدان دید را دارند. این مکان‌ها معمولاً بالای ساختمان، قسمت‌های مرتفع یا فضاهای بازی هستند که هیچ مانع یا عامل مسدودکننده‌ای سر راهشان نسیت.
• به دنبال نیمکره‌های پلاستیکی یا شیشه‌ای باشید؛ مخصوصاً آنهایی که رنگ شده‌اند. دوربین‌های عمومی عمدتاً پشت یک لایه محافظ پوشیده شده‌اند. به احتمال زیاد رویشان به سمت اتاق است، مات یا آینه‌ای هستند و دوربین پشت آن قرار دارد.
• دستگاه را از کار بیانداید. اگر با مورد چشم‌چرانی کردن و یا تعدی به حریم خصوصی توسط یک فرد متجاوز مواجه شدید، در اولین فرصت موضوع را به مأموران نیروی انتظامی گزارش دهید.
• در یافتن جعبه اصلی ویدئو با مأموران همکاری کنید. این جعبه شبیه یک جعبه فلزی ساده است که کابل داخلش رفته است.
• اگر شما فرد متجاوز هستید، برایتان متأسفیم! دیگر کارتان تمام است، بیچاره شدید!
روش دوم
استفاده از فنون ضدتجسس، ضدمراقبت یا ضدجاسوسی
1- یک دستگاه تشخیص دوربین از اینترنت یا فروشگاه محل خود بخرید. از دستگاه تشخیص دوربینی که خریدید برای گشتن سریع اتاق استفاده کنید.
2- از تلفن همراه خود استفاده کنید. یک تماس بگیرید و سپس دستگاه را حول شیئی که به آن مشکوک هستید تکان دهید. وقتی تلفن شما به نزدیکی وسیله‌ای برسد که از خود میدان مغناطیسی منتشر می‌کند، صداهای تیک یا ویز ویز را می‌شنوید.
همه تلفن‌ها این کار را نمی‌کنند. اما اگر متوجه شدید تلفنتان نزدیک بلندگو صدا می‌دهد یا وقتی تلفن همراه دیگر در نزدیکش باشد نویز دارد، پس کار می‌کند.
نکات مهم:
• دوربین‌های بی‌سیم با فرستنده بی‌سیم کار می‌کنند و کمی بزرگتر هستند زیرا حاوی دریافت‌کننده بی‌سیم هستند. اینها می‌توانند با باتری کار کنند و به دستگاه ضبط‌کننده دیگر در محدوده 60 متری قابل انتقال باشند. این نوع دوربین برای آنهایی که افراد دیگر را می‌پایند و تعقیب می‌کنند مناسب است.
• همین بررسی‌های چشمی و کندوکاوها را در هتل‌ها و محل کار خود نیز انجام دهید. در محل کار و ساختمان‌های اداری و تجاری ممکن است دوربین‌های ساختگی، کاذب یا فریبنده نصب شود تا شما را وادار به داشتن رفتار خوب و مناسب کند. دوربین‌هایی که سیم‌کشی ضخیم و دائمی دارند برای کسب‌وکارهای بزرگ و پیشگیری از وقوع جرم هستند. این دوربین‌ها به یک دستگاه ضبط‌کننده یا مانیتور تلویزیون متصل می‌شوند.
هشدار
در مجامع و اماکن عمومی، در تیررس و دید مستقیم دوربین قرار نگیرید و همیشه از نقاط کور بیشترین بهره را ببرید.
