ترس کودک از تاریکی شاید یکی از مواردی باشد که پدر و مادرهای بسیاری را درگیر خودش کرده باشد، ولی شما نگران نباشید. با راهکارهای ساده زیر که به نقل از مجله سیمرغ برایتان انتخاب کرده‌ایم، به راحتی می‌توانید ترس کودک‌تان از تاریکی را از بین ببرید.
راهکارهایی که به کاهش ترس کودک از تاریکی منجر می‌شود عبارت است از:گاهی انجام برخی بازی ها و سرگرمی‌ها در تاریکی می‌تواند موجب کاهش ترس کودک از تاریکی شود. برای مثال پدر و مادر می توانند جلوی نور شمع به سایه بازی با انگشتان روی دیوار بپردازند و یا در تاریکی جایشان را تغییر دهند و از کودک بخواهند آن‌ها را پیدا کند. هدف از انجام این بازی‌ها این است که کودک به تاریکی عادت کند و دریابد که اشیاء در تاریکی هیچ تفاوتی با زمانی که هوا روشن است نمی‌کنند.
کودک را هرگز به اتاق‌تان نبریداگر کودک عادت دارد نیمه‌های شب از خواب بیدار شود هیچ گاه او را به اتاق دعوت نکنیم زیرا ترک چنین عادتی دشوار و سخت است.
علت اصلی ترس کودک را باید شناختبرای مثال، پدر و مادر می‌توانند نسبت به رفتارها و رویدادهای روزانه فرزند خود حساس باشند و تغییرات محیطی او را اعم از خانه، مدرسه و دوستانش مورد بررسی قرار دهند، حتی می‌توانند علایق و انگیزه‌های جدید او را بشناسند. گاهی که کودک به شدت ترسیده است و قادر به بیان کلامی ترس خود نیست، می‌توانیم از او بخواهیم با رسم نقاشی، ترس خود را به تصویر درآورد. آن گاه دقت کنیم که کودک چه می کشد و با چه رنگ‌هایی آن را رنگ آمیزی می‌کند. معمولا اضطراب‌ها و ترس‌ها با رنگ‌های تیره، مات و تاریک رسم می‌شوند و گاهی هم کودک با خط خطی کردن چهره‌ای که کشیده است برای از بین بردن و محو کردن عامل ترس خود تلاش می‌کند. پس از نقاشی می‌توانیم با کودک درباره اثرش صحبت کنیم و با سوالات ساده‌ای که از او می‌پرسیم، علت ترس او را جویا شویم. البته کودک را وادار به نقاشی از موضوعی که باعث ترس او شده است نکنیم. اجازه دهیم که او ابتدا احساس امنیت و آرامش کند و در صورت تمایل تصویر خیالی خود را رسم کند.
زمان خواب کودک را می‌توان با تداعی‌های خوش و آرامش بخش همراه ساختبرای مثال مسواک زدن، شب بخیر گفتن، پوشیدن لباس خواب، شنیدن داستانی ساده و یا خاطره‌ای از دوران کودکی می‌تواند دلهره و اضطراب کودک را کاهش دهد.
با روشن نگه داشتن یک چراغ کم نور و یا چراغ خواب، می‌توان اتاق کودک را از تاریکی محض درآورددقت داشته باشیم، چراغ خواب را جایی قرار دهیم که نور آن موجب افتادن سایه وسایل اتاق روی دیوار نشود، زیرا کودکان با خیال پردازی‌های خود سایه‌ها را به صورت اشباح و موجودات خیالی تجسم می‌کنند و در مواردی نیز استفاده از یک چراغ قوه کوچک که کودک بتواند آن را زیر بالش خود بگذارد، به او آرامش خیال می‌دهد. بعد از آن که چراغ اتاق را خاموش کردیم، چند دقیقه نزد کودک بمانیم و درباره روزی که گذرانده است با او صحبت کنیم.
زمانی که کودک وحشت زده از خواب می‌پرد، سعی نکنیم با انتقاد یا سرزنش کودک را تحقیر کنیم بلکه صبورانه نسبت به ترس کودک و منشاء آن کنجکاوی به خرج دهیم و از او بخواهیم در صورت تمایل درباره ترسش و یا موجوداتی که در خواب دیده است صحبت کند؛ زیرا از این طریق ترس و وحشت کودک کاهش می‌یابد و راحت‌تر می‌تواند به مقابله با آن بپردازد.
