آیا شما هم مثل ما نظرتان این است: زخم کاغذ یا بریدن پوست دست با کاغذ بدترین درد دنیاست!؟
وقتی انگشت انسان با لبه کاغذ می‌برد چه چیزی را در پی خواهد داشت؟ حتماً شما هم تجربه کرده‌اید: یک عالمه درد بی‌امان! اما چرا زخم به این کوچکی این همه درد دارد؟
کاغذ و انگشت مثل کارد و پنیرند. همیشه با هم هستند و همیشه هم با هم مشکل دارند و خدا نکند روزی با هم برخورد پیدا کنند که ثمره‌اش درد جانفرسایی است که گریه صاحب انگشت را شدیداً در می‌آورد.
دلیل درد زیاد ناشی از بریدن انگشت با کاغذ
اول از همه اینکه ما از انگشتان خود برای حس لامسه زیاد استفاده می‌کنیم. به همین علت، انگشتان دست منبع عظیمی از گیرنده‌های درد یا فیبرهای عصبی هستند که سیگنال‌های درد و لمس را به مغز ارسال می‌کنند. همین امر منجر به این می‌شود که انگشتان بسیار حساس و در واقع پاشنه آشیل ما انسان‌ها باشند و وقتی با کاغذ بریده می‌شوند بسیار دردآور شوند.
در مورد کاغذ هم باید بگوییم که خود کاغذ یک تبرزین بی‌عیب‌ونقص است که لبه‌های آن آنقدر تیز است که پوست را شکاف می‌دهد اما از طرفی آنقدر کند است که کامل نمی‌برد و بریدگی آن روی انگشت مانند یک اره دندانه‌دار کند است. کاغذ زخم عمیق ایجاد نمی‌کند اما با این کارش فقط اوضاع را بدتر می‌کند! باعث می‌شود تیغه بالا روی سطح بماند؛ درست همان جایی که گیرنده‌های درد که وظیفه آنها ارسال سگنال‌های درد ناشی از تیزترین چیزهاست معمولاً متمرکز شده‌اند.
بدتر از همه اینکه زخم‌های سطحی و غیرعمیق خونریزی ندارند و به همین علت زود لخته نمی‌شوند و جوش نمی‌‌خورند. برعکس، محل برش باز می‌ماند و به مدت طولانی اعصاب در معرض هوا قرار می‌گیرند.
و همین طوووووووووووور می‌سوزد و می‌سوزد!
