برخلاف تصور بیشتر ما، انسان فقط از طرف معشوق احساس خنجر خوردن نمی‌کنند. خیانت در تعریف روانشناسی، به هر عهد یا پیمان شکنی گفته می‌شود که بین دو فرد اتفاق می‌‌افتاد و بندهای اعتماد را پاره می‌کند. شما ممکن است در یک رابطه عاشقانه مورد خیانت طرف مقابل واقع شوید، یا ممکن است مورد خیانت دوست صمیمی خود یا حتی رئیس خود قرار گیرید. اما چگونه می‌توان از بهانه دادن دست دیگران جلوگیری کرد و حفاظی در مقابل خیانت به دور خود کشید؟
تحقیقات 4 توافق نامه شخصی در این مورد معرفی می‌کنند:
کلمات را بهتر انتخاب کنید.
طی تحقیقات ثابت شده است، وقتی شما در مورد کسان دیگری نظرات منفی می‌دهید یا در غیاب آنها انتقاد می‌کنید، ذهن شنونده ناخودآگاه آن صفات منفی را به خود شما نسبت می‌دهد! مثلا اگر به دوستتان راجع به یک همکار می‌گویید: "فکر کرده کیه، از دماغ فیل افتاده!" دوست شما نه به عمد، بلکه کاملا ناخودآگاه این صفات را به شما هم نسبت می‌دهد و در یک زمان دیگر، از این حرف‌ها علیه خودتان استفاده می‌کند. در مورد کلماتیکه انتخاب می‌کنید و نظراتی که می‌دهید سیاستمدار تر باشید و بهانه دست کسی ندهید.
همه چیز را به خودتان نگیرید.
اینکه فکر کنید همیشه در مرکز توجه هستید و هر کاری به خاطر شما یا برای شما انجام می‌شود، تصویری خود پرستانه از شما در ذهن افراد دیگر شکل می‌دهد. بیشتر مواقع، با فرض اینکه منظور هر حرف یا کاری ما بوده‌ایم، و متوجه مئ‌‌شویم که اصلا موضوع به ما ربطی نداشته است، احساس می‌کنیم مورد خیانت واقع شده‌ایم، چراکه برای خودمان انتظار واهی ایجاد می‌کنیم.
پیش قضاوتی‌ها را کنار بگذارید.
خیلی از ما فکر می‌کنیم با یک نگاه انسان‌ها را می‌شناسیم و از نیات و اهداف آنها باخبریم. ولی چنین چیزی در مورد همه آدم‌های مختلف صدق نمی‌کند. با این پیش فرض‌ها جلو رفتن، فقط سبب انتقال انرژی‌های منفی و به وجود آوردن ذهنیتی اشتباه در مورد خود شما خواهد شد. به بقیه فرصت دهید تا خودشان را به شما شناسانده و ثابت کنند.
از ملامت کردن خودتان صرف نظر کنید.
تنها نقطه قوت یک اشتباه، تجربه ای است که انسان به دست می‌آورد تا دوباره همان را تکرار نکند، نه اینکه تا مدتها خودخوری کند. وقتی کسی اعتماد شما را می‌شکند یا اتفاقی بسیار غیر منتظره می‌افتد، امکان نداشته که شما از قبل آن را بدانید، پس از "ای کاش..." ها چیزی عاید نخواهد شد.
