وقتی فردی ازدواج می‌کند و بعد از آن تصمیم به انجام خدمت مقدس سربازی می‌گیرد، این تنها او نیست که خدمت می‌کند بلکه همسرش را هم در این برهه از زندگی وارد خدمت سربازی می‌کند؛ منتها نه مثل خودش بلکه به روشی دیگر.
سازمان نظام وظیفه عمومی به شما دیکته می‌کند که کجا خدمت کنید، چه مدت خدمت کنید، در حین خدمت مقدس مسئول انجام چه وظایفی هستید و بسیاری از جوانب دیگری که به انتخاب شما نیست و بر شما تحمیل می‌شود تنها گوشه‌ای از اجبارات خدمت به مردم کشور است. با این که ممکن است از خدمت به کشور و مردم خوشحال باشید اما مهم است که احساسات همسر خود را در این زمینه در نظر بگیرید. کارهای زیادی است که شما و همسرتان باید انجام دهید تا خودتان را با این تصمیم که زندگی‌تان را تا مدتی تغییر می‌دهد سازگار کنید.
مرحله اول: قبل از این که در مورد رفتن به خدمت سربازی تصمیم بگیرید، همسرتان را از این موضوع آگاه کنید. مزایا و معایب آن را سبک و سنگین نمایید و تصمیم بگیرید که آیا هر دوی شما به اندازه کافی انعطاف‌پذیر هستید و می‌توانید در برابر تغییر شرایط سازگاری به خرج دهید؟ آیا هر دوی شما محسنات زندگی بعد از گذراندن خدمت مقدس سربازی و مزایای آن را تحسین می‌کنید یا نه. این را هم در نظر بگیرید که با وجود تمام سختی‌هایی که خدمت سربازی دارد اما مزایای زیادی هم دارد.
مرحله دوم: با یک مشاور یا حتی فرمانده پادگان صحبت کنید. تمامی جنبه‌های پیوستن به نظام برای انجام خدمت سربازی را با همسر خود در میان بگذارید. از همسرتان بخواهید هر سؤالی دارد بپرسد و نگرانی‌های خود را از انجام خدمت سربازی و سبک زندگی سربازی بر زبان آورد.
مرحله سوم: همسرتان را تشویق کنید تا با همسران دیگری که شوهرشان سرباز است صحبت کند. فرمانده پادگان می‌تواند شما را با دیگر زوج‌ها آشنا کند تا شما با زندگی متأهلانه در دوران سربازی با موفقیت کنار بیایید. ببینید دیگران چطور زندگی می‌کنند و همسرتان را تشویق کنید و به او اطمینان قلبی کامل بدهید.
مرحله چهارم: یک کپی تأییدشده از شناسنامه یا عقدنامه ازدواج خود تهیه کنید تا به همه خدماتی که مخصوص سربازان متأهل ارائه می‌شود بتوانید دسترسی داشته باشید. برای استفاده از خدمات پزشکی و دندانپزشکی، بیمه و دیگر مزایا حتماً مدارک لازم سربازی خود را در دسترس داشته باشید.
مرحله پنجم: این را هم بپذیرید که زندگی سرباز فراق‌های طولانی‌مدت و جدایی از خانواده را هم دارد. نه تنها ممکن است چند هفته و چند ماه برای تمرینات آموزشی از همسرتان دور باشید بلکه ممکن است در طول خدمت اصلی سربازی نیز از همدیگر دور بوده و مجبور باشید جدا زندگی کنید. وقتی محل خدمت شما مشخص شد، می‌توانید بدون درنگ از همسر خود بخواهید که به محل خدمت شما نقل مکان کند تا نه تنها هزینه‌ها کمتر شود بلکه در دوران خدمت هم نزدیک همسرتان باشید.
مرحله ششم: این حقیقت را جشن بگیرید که دو سال خدمت سربازی شامل دوره آموزشی و دوره اصلی خدمت روزی به اتمام می‌رسد و در قبال خدمتی که برای کشور خود انجام داده‌اید، دولت تسهیلاتی را در اختیار شما خواهد گذاشت.
مرحله هفتم: از همسر خود بخواهید که از همان آغاز خدمت سربازی شما، او هم به گروه‌های حامی خانواده‌های سربازان بپیوندد. هر کدام از گروه‌ها، برنامه‌هایی را برای رفاه زندگی سربازان متأهل ارائه می‌دهد. این گروه‌ها شما را از رخدادهای اجتماعی، فعالیت‌های گروهی و سایر جنبه‌های مهم دیگر در “همسر یک سرباز بودن” را مطلع می‌کند. پیوستن به چنین گروه‌هایی شما را از اطلاعات کاربردی و ابزارهایی که در طول دوران خدمت سربازی تعادل را در زندگی شما و همسرتان برقرار می‌کند باخبر می‌نماید.
چند نکته و هشدار لازم:
- یادتان باشد که شما و همسرتان هر دو باید دوشادوش همدیگر این امر مهم را به پایان برسانید و از تمامی جنبه‌های زندگی در دوران سربازی با آغوش باز استقبال کنید.
- از تمامی تخفیف‌ها، خدمات و تسهیلاتی که در اختیار سربازان گذاشته می‌شود، نهایت استفاده را ببرید.
- از همه سرویس‌ها و امکاناتی که در پادگان یا محل خدمت شما وجود دارد بهره‌مند شوید؛ حتی اگر محل زندگی شما جای دیگری است.
- یادتان باشد که دوران سربازی پر از استرس است. در صورت بروز هر گونه مشکل و نگرانی، قبل از اینکه جوش بیاورید و از کوره در بروید، به دنبال کمک برای حل مشکلات پیش آمده باشید.
